26/04/2024
Главная / Жамият / Шерлар туплами Она хакида смс шеърлар

Шерлар туплами Она хакида смс шеърлар

Узбек адабиёти Она хакида ёзилган дурдона асарларга нихоятда бой. Онани улуглашда, мадх етишда ижодкорларимиз чин манода улкан ютукларга еришган. Насрда хам, назмда хам хар канча мактовга арзийдиган асарларимиз борлиги бизга гурур ва ифтикхор багишлайди.

zokiri_rashidi_modar

Илк бор нашрга тайёрланган ушбу китобдан (Тошкент, «Узбекистон»- 2013; Тупловчи ва сузбоши муаллифи: Ашурали Жураев) урин олган шерлар асосан Она хакида, онанинг улуглиги ва бекиёс фазилатлари хакида. Бу шерларни укиш жараёнида дастлаб киши куз олдига уз онасининг нурли ва мехрли сиймоси намоён булади.

ОНА САЙЁРАСИ
Ашурали Жураев

Она!

Бу табаррук сузни айтиш ёки ешитиш билан юрагимизда бекхосдан чексиз мехр пайдо булади. Ва хар сафар вужудимизда онанинг мунис ва мехрибон сиймоси акс ета бошлайди. Томирларимизда самимият ва якхшилик дарёдай жуш уради. Она, дейиш билан тилимиз хам, дилимиз хам бекиёс инсоний мехр-мухаббатга, езгуликка тулиб-тошиб бораверади, бораверади…

Болалигимизда, аникроги есимизни таний бошлаган кезларда бизга; “Онангни якхши курасанми ёки отангни якхши курасанми”, деб пайдар-пай савол беришади. Ва табиийки, купчилик, “онамни”, деб жавоб беради. Бу асло отамни ёмон кураман, дегани емас. Аксинча, бу онага булган мехр-мухаббатнинг юксак рамзи, онага булган самимиятнинг бебахо изхори еканлигини оталаримиз хам тушунади. Оналаримизни якхши куришимиз, ардоглашимиз ва кхурмат килишимиз оталаримизга хеч махал огир ботмайди. Чунки, оталаримизнинг хам оналари бор. Улар хам уз оналарини биздай кадрлаб, биздай якхши куриб биз каби кхурмат килишига ишонамиз. Онани езозлаш, кадр-кимматини урнига куйиб, бошга тож каби кутариш бизларга ота-боболардан мерос. Машхур кушикда айтилганидек: «Бу оламда улуг зот ким, десанг, доим онам дерман».

Она улуг зот булиш билан бирга, узида хайратли мужизаларни мужассам етган сир-синоатларга бой инсон. Масалан, гудак чинкириб йиглаяпти. Уни атрофидагилар канча харакат килмасин тинчлантиролмаяптилар. Бола на алдовга, на дукка кунади. Юмушлардан бушаган онаси уни дархол багрига босади. Гудак она исини олиши билан тинчийди. Яна бир холат: бола касал, иссиги баланд, бир ахволда ётибди. Унга докторнинг дори-дармонлари хам унчалик кор килмаяпти. Шунда она алахсираётган фарзандининг пешонасига мехр билан хароратли кафтини куяди. Бир пастдан сунг бола ором ола бошлайди. Она билан боглик бундай хайратли мисолларни куплаб келтириш мумкин.

Она шу кадар улуг ва кудратли зотки, у кузга куринмас улкан куч билан, мехр-мухаббат билан факат фарзандларини, якинларини емас, балки бутун бошли инсониятни багрига босиб, дардига дармон була олади.

Она хамиша узида бекиёс куч-кудрат топаоладиган ноёб кудрат егаси. Яна бир гап: жафокаш тарикх сахифаларидан якхши биламизки, оналар енг огир ва кийин даврларда хам, катагон ва кахатчилик йилларидан хам метин иродали ва мехрибон, жасоратли ва самимий, довюрак ва мехнаткаш булиб, аввало, жонидан хам азиз фарзандларини, тугилиб усган Ватанини асраб колиш учун хаётини фидо килишдан асло кайтмаганлар. Оналар катагонлардан куркмаганлар, тухматлардан асло чучимаганлар. Фарзандлар еса оналарнинг жасорати ва мардона нигохларидан куч-кувват олганлар, ботир булганлар… Бундай улуг оналар кхотираси олдида бош егиб, уларнинг рухларига хамиша дуолар килиш инсоний бурчимиздир.

Одам боласи она туфайли бу ёруг жахонни куриш бакхтига муяссар ва мушарраф булади. Она туфайли бу хаётнинг барча лаззатларидан бахраманд булади. Она туфайли дунёнинг завк-шавкига, кувончларига кумилиб юради. Она туфайли бакхт-икболга еришади. Она туфайли умрини якхшиликларга, езгуликларга, фидойи ишларга сафарбар етади. Она туфайли умрини якхши ва езгу амаллар билан безайди. Хар бир фарзанд, кхох у угил булсин, кхох у киз булсин енг аввало, онасини рози килишга интилади. Онаси олдидаги карзни узишни шарафли бурчи, деб билади.

Она бахти — фарзандлар бахти, оила бакхти, жамият бахти. Она бу бебахо бахтни хеч кимга, хеч нимага алишмайди.

Базан онани умри узок ва метиндай мустахкам дарахтларга киёслашади. Ёки она иродасини улкан тогларга, она мехрини дарёлари-у уммонларга ухшатишади. Бу ухшатишларнинг барчаси хакикат. Гуё енг ёши улуг дарахтлар хам оналар умрига таклид киладилар. Тоглар хам аслида уз иродаларини оналарга караб чамалайдилар. Дарё-ю денгизлар мехр-мухаббатда оналарга тенг келиш-келмаслиги хакида бахс юритадилар.

Табиат оналар билан хисоблашади, оналар билан маслахатлашади, оналар билан бирга кадам ташлайди. Уатто табиат хам онаизорга озор бергиси келмайди. Табиат мехр курсатишда, мехрибон булишда оналардан ибрат олади. Шу боис уни она-табиат деймиз.

Дунёда канча миллат булса унинг шунча онаси бор. Хар бир миллат фарзанди уз онасини якхши курмаслиги, кадрламаслиги ва хурмат килмаслиги асло мумкин емас. Она Африкада хам, Америка ва Хиндистонда хам, Осиё, Европа ва Антарктидада хам она. Она улуг ва бебахо зот сифатида хар жойда, хар мамлакат ва миллатда бекиёс даражада езозланади. Ранг-руйидан, урф-одатидан, турмуш-тарзидан катий назар она улуг зотлигича колади. Жумладан, биз, узбекларда хам. Онамиз, онажонимиз, порлаб турган куёшимиз, тулин ойимиз, чараклаб турган юлдузимиз. У бизнинг — жонажонимиз…

Дунё кхалклари ичида оналарни севиш, кадрлаш ва улуглаш борасида узбеклар хамиша енг олдинги сафларда бораётгани, бошка миллатларга урнак булаётгани кишига фахр ва ифтихор багишлайди. Бу ажойиб ва бебахо фазилатимиз билан хар канча гурурлансак, факхрлансак арзийди. Биздай онани бошига кутарадиган ва онадай улуг зотнинг хурматини жойига куядиган миллат кам топилса керак, ехтимол биз каби онапараст халклар бармок билан санарлидир…

Мустакиллик даври нафакат Ватанга, инсонга булган муносабатларни балки биринчи галда онага, онажонларимизга булган мехр-мухаббатимизни, самимий муносабатимизни, батамом узгартириб юборди. Мустакиллик туфайли узбек оналари юксак кадр топди, десак муболага булмайди. Оналар жамиятнинг ижтимоий кучига айланди. Мухтарам Президентимиз Ислом Каримов ибораси билан айтганда: “Оналарнинг обру-етиборини жиддий равишда ошириш, уларнинг мехнатини, жисмоний соглом, манавий бой хамда акхлокан пок ёш авлодни тарбиялашдаги хизматини муносиб бахолашимиз керак. Она тугрисида, унинг фарзанди тугрисида гамхурлик килиш давлатимизнинг мукаддас бурчидир.”

Мамлакатимизнинг мустакиллик майдонидаги “Мустакиллик ва езгулик” монументида куёшдай порлаб турган “Бакхтиёр она” хайкали юкорида айтилган хаётий фикрларнинг амалдаги ёркин намунасидир.

Оналар бахтиёр юрт — келажаги буюк юрт.
Оналар бахтиёр юрт — тинчлик баркарор юрт.
Оналар бахтиёр юрт — фарзандлари хеч кимдан кам емас юрт.
Оналар бахтиёр юрт — мангу озод ва обод юрт…

Бизда катта байрамлар, йирик тантаналар “Бакхтиёр она” хайкали пойига гулдасталар куйиш, онани зиёрат килиш билан бошланади. Бу зиёратда хикмат бор… Гуё онанинг пок дуоси бор…

Миллатнинг улуглиги — онанинг улуглиги билан белгиланади. Онага булган ехтиром — миллатга булган ехтиромдир. Миллат комиллиги — она комиллиги билан улчанади.

Узбек онаси хамиша мехнаткашлиги, мехнатсеварлиги ва захматкашлиги билан бошка миллат оналарига ибрат булиб келаётир. Узбек онаси мехнат олдида тиз чукмайди, аксинча мехнат устидан хамиша Колиб келади. Мехнат ундан чекинади. Она хар кандай мехнат ва юмушни езгуликка айлантиради. Мехнатга саховат багишлайди. Онанинг харакатида баракат бор, саховат бор.

Узбек онаси пазандаликда хам, хунармандликда хам бошкаларни лол колдиради. У ёпган нонлардан она мехри келиб туради. У пиширган таомлардаги лаззатни хеч каердан тополмайсиз.

Оналаримизни, онажонларимизни тарифлаб, улуглаб ва уларни мадх етиб ёзилган асарларни, чоп етилган китобларни йигсак, улкан тог булиши табиий. Лекин бу асарларнинг бирортасида хам ижодкорлар хали онага аник ва лунда тариф беролмаган. Уали онанинг мукаммал сиймосини акс еттирган бадиий асарнинг яратилмагани хам хакикат. шундай булсада ижодкорларимиз оналарни мадх етишдан, уларни тарифлаб-тавсифлашдан бир лахза тухтаганлари йук. Ирмоклар дарёларга, дарёлар денгизларга мудом куйилиб тургани каби оналар хакидаги асарлар хам адабиёт уммонини мунтазам бойитиб бораётир.

Ушбу китоб оналарга багишлаб ёзилган шерлар уммонидан бир томчи холос. Шу боис китоб дунёдаги енг янгрок, дилрабо кушикдай туюлади. Китобдан урин олган шерларга ва уларнинг мазмун-мундарижасига хам тухталмадик. Хатто «Она», «Онажон» сузлари билан безанган шерлар сарлавхаларини хам асл холича колдирдик. Бу укувчи медасига тегмайди. Шерларга бахо беришдан хам узимизни тийдик. Чунки хар бир ижодкор уз онаси хакида кандай ёзган булса, шундайлигича чоп етишни лозим топдик. Шерларга бахо бериш сиз-азиз китобхонлар хукмига хавола.
Яна бир гап; китобдан барча ижодкорларнинг она хакидаги шерларини тула гамраб олишнинг имкони булмади. Кейинги нашрларда бу кемтикни тулдириб борамиз. Умид киламизки, бу езгу ишда сизлар хам бизга ёрдам берасиз. Китобни укиб чикгач, сиз хам уз онажонингиз хакида шер ёзиб юборсангиз ажаб емас. Агар она хакидаги шер юрагингизда пайдо булган булса, кулингизга дархол калам олинг. Ва факат тугрисини ёзинг. Она — мукаддас мавзулардан бири. Оналар хакида енгил-елпи ва ёлгон ёзиб булмайди. Оналар курук ва сокхта мактовларга хеч качон мухтож емас. Шунда она олдидаги мингдан бир карзингизни узишга харакат килган буласиз.

Она аслида уз улуглик куламининг кенг чегарасизлиги, мехр оламининг бекиёслиги ва хадсизлиги билан сайёрага ухшайди.

Она коинот мисол инсоний фазилатлари, тинчлик, езгулик, багрикенглик, мехр-мухаббат рамзи сифатида одамзотни доимо багрига мехр билан босиб туради.

Она ер шарини бало-казолардан, ёмонлик ва ёвузликлардан асровчи буюк жасорат тимсолидир.

Она буюк сайёра… хар биримиз ана шу сайёрага мудом талпинамиз ва хамиша унинг атрофида парвонамиз. Она сайёрасидан нажот кутиб яшаймиз.

Мангу бор бул, мангу бокий бул, нажоткоримиз — Она сайёраси!

Оналарнинг оёги остидадир
Равзаи жаннату жинон боги.
Равза боги висолин истар есанг
Бул онанинг оёгин туфроги.

Онажон номинг дилимда. шеърлар

Онажон, номинг дилимда, жисм аро танхо уша,
Шафкатинг битмас хазина, менга минг тилло уша,
Хар нафас мехринг булоги тошса бир дунё уша,
Куз очиб курдим узингни, менга бир дунё уша,

Онажон, каъбам узинг,сенсиз жахонни на килай,
Танда мехринг ёнмаса бехуда жонни на килай!
Тарк этиб орому сабринг, менга бахт бердинг мудом,
Хам жигарпорам дея, чекдннг аламлар субху шом,

Тоза калбинг булди канча — канча кайгуларга жом,
Сендан ургандим буюк имло била ширин калом,
Онажон, каъбам узинг сенснз жахони на килай,
Этмаса номингни ёд уткир забонни на килай!

ЭМАСМАН БАГРИТОШ

Бир замон курдим кузингда катра ёш,
Ешин эрмас, балки минг кийматли тош,
Сочларинг узра каро туп кучдиму,
Оразин аксин яширганму куёш.
Дона ёшлардан юзинг хам ёндиму,
Енди-ю, булдй каро куз бирла кош.
Рашк утида офтобим ёндиму,
— Деб, эгилди шунда армон бирла бош.
Куз ёшинг рашк оташидан гар нишон,
Булса хам Яхё эмасдир багритош.

* * *

Бошни фидо айла ато кошига,
Жисмни кил садка ано бошига.
Тун, кунингга айлагали нурпош
Бирисин ой айла, бирисин куёш.

Миртемир
СЕН ОНА…

Алишерга алла айтиб укхлатган
Сен — она.
Огушида Бобур камолга етган
Сен — она.
Торобийни огир жангга жунатган
Сен — она.
Оламни нурида мунаввар етган
Сен — она.
Йигласа, дунёни расо титратган
Сен — она.
Кулгиси саодат парвариш етган
Сен — она.
Дахолар бешигин бедор тебратган
Сен — она.
Мехри бахорида елни яшнатган
Сен — она.
Ягона углингни жунатдинг жангга,
Бул бардам, она!
Онадай ошик йук она Ватанга,
Мухтарам она…

ШУХРАТ
О, ОНА…

Зулфияга

Куз очиб оламга келгандан бери
Неларни курмади бу бошим менинг.
Озми-куп танидим хаётнинг сирин,
Киркка хам етибди бу ёшим менинг.

Йилдан-йил орттирдим талай дусту ёр,
Хурматлаб дедилар, «дустим», «уртогим»,
Улгайдим: куксимга бош куйиб дилдор,
У деди: «Бакхтимсан, суянган тогим!..»

О, она, хеч бири емасдур ширин
«Болам!» деб бир огиз айтган сузингдан!
О, она мехрингда куёш яширин,
Не ажаб гул унса хар бир изингда!

ТУРТЛИК

Дунёда енг яхши, мехрибон она,
Бу менинг онамдир, билинг, ёронлар!
Эй, угил-кизларим, булинг парвона
Онамда колмасин дарду армонлар!

Тура СУЛАЙМОН
ТАВАЛЛО

Бу йил 94 ёшни коралаётган онам — Мукаррама уста Нурмат полвон кизларининг шарофати билан битилган машким

Нелардандир кунгил булиб гаш,
Хам егилиб бу егилмас бош,
Кузларимда калкиб турса ёш,
Бу холимга беролмай бардош
Муштипар бир Онам йиглайдир,
Колганлари ёлгон йиглайдир.

Кайтар булсам курук кул овдан,
Кора козон колса кайновдан,
Хам айрилиб улжа, уловдан,
Карзга ботар булсам бировдан
Таскин бериб Онам йиглайдир,
Колганлари ёлгон йиглайдир.

Бирда хакдин, бирда нохакдин,
Жабр курсам бир бетавфикдин.
Ортда турсам калби курокдин,
Кадрим хароб булса тупрокдин.
Охлар уриб Онам йиглайдир,
Колганлари ёлгон йиглайдир.

Ога-ини уртасида гап…
Алхол, келиб чикмиш икхтилоф:
Бири иззат, бири мулк талаб.
— Бу ок сутим, мехримга хилоф, —
Дея шурлик Онам йиглайдир ,
Колганлари ёлгон йиглайдир.

Синалмокнинг гали келганда,
Нохак маглуб булсам майдонда,
Номим колмас булса жахонда,
Ким дуст-душман билинар онда
Ахволимга Онам йиглайдир,
Колганлари ёлгон йиглайдир.

Ханим бир ён, мен бир ён булсам,
У устивор, мен урён булсам,
Бу хам камдай ногирон булсам —
Ёгоч отга ёнма-ён булсам
Ой тутилиб, Онам йиглайдир ,
Колганлари ёлгон йиглайдир.

Булсам гумрох, булса гунохим,
Вужудимга солмасдин вахм,
Кабул айла тавалло-охим,
Дариг тутмай мехринг, илохим,
Йиглатмагил мушфик Онамни,
Волидаи Мухтарамамни

Хусниддин СХАРИПОВ
ОНА НАВОСИ

Кечалар узундир, кечалар узок,
Гох кузим илинмас тонг кадар, болам.
Кунгил мавжларига солганда кулок,
Хаёлга не келиб, не кетар, болам.

Фарзанддир онанинг умрига гултож,
Дардига малхам-у, бахтига йулдош,
Хеч кимни етмасин хеч кимга мухтож,
Миннат ёш жонингни огритар, болам.

Майли, ултирмагин тун-кун бошимда,
Етар пайдо булсанг тез-тез кошимда,
Балки ризкинг бордир бир кафт ошимда,
Гап-сузни айласам мухтасар, болам.

Гох борсам уйингга узимдан ортиб,
Яйрар набиралар сакрашиб, йуртиб,
Кутарсам, кулимдан олмагин тортиб,
Менга хам ярашар гунчалар, болам.

Азиз умринг булиб шохона бир байт,
Кушиклар ичингдан тошиб кетган пайт
Арзингни менга хам тушунтириб айт,
Колмайин дардингдан бекхабар, болам.

Уз инин ватан деб севаркан турна,
Сен хам хар заррасин кузга ет сурма.
Ичмагин, чекмагин, бемахал юрма,
Булсин босган изинг бекхатар, болам.

Хайр-хуш килармиз бир кунмас-бир кун,
Тонгларим хуснини тусганда хам тун,
Бахтингни курсам бас — мамнунман, мамнун,
Сен борки, бизлар хам мутабар, болам.

Абдулла ОРИПОВ
УЗБЕК ОНАСИ

Муштипар хам узинг, буюк хам узинг,
Куйинчак хам узинг, куюк хам узинг.
Оламга татирлик суюк хам узинг,
Пайт келди айтмокка, гапнинг кхонаси,
Ей, Узбек онаси, Узбек онаси.

Сени Тумарис деб, мактаганим бор,
Сен Темур бешигин тебратган бедор,
Сенсан Бибихоним, Нодираи зор,
Пайти келди айтмокка, гапнинг хонаси,
Эй, Узбек онаси, Узбек онаси.

Ватанни Она деб бекор айтилмас,
Она буюрганда йулдан кайтилмас,
Сен узинг Кабамсан, Байтул мукаддас,
Пайт келди айтмокка, гапнинг хонаси,
Эй, Узбек онаси, Узбек онаси.

Бошингдан нималар утмади ахир,
Ватандек такдиринг булди гох тахкир,
Бобур шох булсада, кошингда факир,
Пайт келди айтмокка, гапнинг хонаси,
Ей, Узбек онаси, Узбек онаси.

Гохида балкидинг Барчиндек тулиб,
Гузадек куридинг Турсуной булиб,
Тимсолинг яловда юлдуздек кулиб,
Пайт келди айтмокка, гапнинг кхонаси,
Ей, Узбек онаси, Узбек онаси.

Фарзандинг кувонса — сен хам кувондинг,
Факат болам дединг, яшадинг, ёндинг,
Нокаси учраса, уртандинг, тондинг,
Пайт кеди айтмокка, гапнинг хонаси,
Ей, Узбек онаси, Узбек онаси.

Келажак тойчогу тойингиздадир,
Жаннат хам, албатта, пойингиздадир,
Ватан-ку Сиз турган жойингиздадир,
Пайт келди, айтмокка, гапнинг хонаси,
Ей, Узбек онаси, Узбек онаси.

Сизга тазим килиб турибман бу пайт,
Сизга бахшидадир энг шохона байт,
Азиз елу юртга дуоларинг айт,
Пайт келди айтмокка, гапнинг хонаси,
Ей, Узбек онаси, Узбек онаси.

Омон МАТЖОН
ОНА ДЕГАН СУЗ

Юлдузлардан сиркилиб шабнам,
Уфк билан куришганда ер,
Офтобга кипригим билан
Она сузни ёздим гуё шер.

Аму окар мисоли булут,
Уфк булиб окади Аму,
Киргогини етса хам унут,
Майсаларни унутмайди у!

Хар кукат, хар баргнинг номига
У елтади тоглардан тазим,
Она деган сузнинг ёнига
Чизгим келди МАЙСАнинг расмин.

Капалак ранг, булбуллар оханг
Кашфи билан маст булган лахза,
Она сузин каватига ман
Ёзиб куйдим БАХОР деб аста…

Мен жо етдим Она номига
Ерни сунгги гардигача то.
Енди Она сузи ёнига
Дадил ёзиб куяман: ДУНЁ!

Мен юлдуз деб уни куйлайман,
У Ватандир,
У Арши ало.
Мен унга минг ташбех уйлайман,
Етказурман миллионга хатто…

Ерда, лекин минг-минглаб одам
Она номин билса мукаддас.
Уруш деган биргина суздан
Оналарни саклай олур бас!

Рауф ПАРПИ
ОНАМГА ХАТ

Ешитдим, онажон, кхафа емишсан,
Кечир, ойлаб сенга ёзолмадим хат.
Гарчи мухаббатдан тилардим ехсон,
Ёруг кунларимга булгандим илхак.

Юзимга нафасинг урилар илик,
Ажиб ёругликка тулмокда хона.
Суратим кошида дуолар килиб
Тагин йигладингми, муштипар она?

Уша гап, севганим шу азиз Ватан,
Бу кадар ташвишлар ютмагил, багрим,
Уксук отам каби хали хам зотан,
Калкиниб-калкиниб турибди шахрим.

Биламан… сирни бой беришлик ёмон,
Углингга бу йулда бардошлар тила.
Базан топганимни ичиб куяман
Сирни бой бермасдан улфатлар ила.

Бирок ех, билмайман, гуёки зимдан,
Кимдир такиб етар мени беомон.
Кандайдир бир кимса балки хакимда
Кхунук латифалар тукийди, ёлгон…

Она, куйланмаган бир куй истайман
Ва лекин алдогчи хислар олур жон.
Эхтимол, каламни бекор кистайман,
Нетайин, ростини айтгил, онажон.

Яшил даракхтзорни ечинтирар куз,
Пойимда бахорнинг алвидо уни.
Бепарво ёшликни илгамайди куз,
Кайлардан ахтарай, онажон, уни.

Билурман… йулимда гичирлар тошлар,
Зафарон куз янглиг кхаёлим такир.
Шахарнинг гавголи тинчини ташлаб,
Узок вакт ёнингга бормадим акхир.

Ешитдим, онажон, кхафа емишсан,
Кечир, ойлаб сенга ёзолмадим кхат.
Гарчи мухаббатдан тилардим ехсон,
Ёруг кунларимга булгандим илхак.

Бахтсизликка ухшаб кетар бу холим,
Сенсиз бахтсизликка ухшайди кисмат,
Сенсиз ёришмасди менинг хаёлим,
Дунёнинг лакаби булурди Хасрат.

Маруф ЖАЛИЛ
СЕНИ КУРГИМ КЕЛАР, ОНАЖОН

Шодликдан осмонга етганда бошим
Бир жойга тупланса дусту кариндошим.

Ё бошимга тушса бирор мусибат,
Ёки биров айтса отамга рахмат.

Учраб колса йулда таниш аёллар,
Дилдан тилга кучса масум хаёллар.

Деса: «Куринишда магрур булса хам,
Йук еди онангдай муштипар одам».

Сени кургим келар, онажон.

Ёр билан бог кезсам ойдин кечалар,
Кунглимда тугилса янги режалар.

Сирли куйлаб окса жигалар пастда,
Бахтимга юлдузлар бокса хавасда —

Шаббода силаса гулнинг юзини,
Тингламок истайман айтган сузини.

«Боламнинг буйини курай деб бир дам»,
Ехтимол гул булиб чиккансан ердан.

Шу сабаб согинч-ла бокаман гулга.
Армон фарёд килар уксиган дилда,

Сени куз олдимга келтиролмай, гох!
Еслолмай юрагим уртанар ногох.

Кандай бахтиёрдир онаси борлар,
Улар етимлардай чекмас озорлар.

Узинг кетдинг менга бериб умрингни
Согиниб асрайман дилда мехрингни.

Сени кургим келар доим, онажон.

Ойдин ХОЖИЕВА
ОНАЖОНИМ

Онажоним, кузларингизда
Куннинг нафаслари бор еди,
Онажоним, юзларингизга
Ойнинг хаваслари бор еди.
Онажоним, сиз билан жахон
Бехигулдай ифорли еди.
Тунлар ойдин, кунлар шодмон,
Шабадалар дуторли еди.
Тушларимга кириб чикасиз
Сочларимни уриб чикасиз.
Фариштадай бошим узра гох
Оромимни куриб чикасиз.
Талпинаман, кучсайдим кани?
Согинчлардан кочсайдим кани?
Куз ёшларим гулга айланса,
Пойингизга сочсайдим кани?
Онажоним! Жонажоним!

Хуршид ДАВРОН
УЧ ШЕР

* * *

Битта куз бор бу дунёда –
Сехрли, оддий.
Битта суз бор бу дунёда –
Нурли, абадий…
Мен у кузга етаман аммо,
Мен у сузни айтаман аммо
Бу дунёда битта кабр бор,
У мени кутади умидвор.

Суроклайди мени еллардан,
Суроклайди мени йуллардан…
Бу дунёда битта кабр бор,
У мени кутади умидвор.
Пойида жим чуккалаб олиб,
Кузларимга йигилган дардни
Унинг зафар майсаларига
Сочиб, сочиб, сочиб йигласам…

* * *

Онам кариб колган. Тушида
Сузлашади у отам билан.
Кузларидан оккан ёшида
Мен отамнинг аксин кураман.

Онам кариб колган. Куркаман,
Базан азоб бугзимни кисар.
Кузим юмсам уни кураман,
СХундан ёшга тулади кузлар.

Кхат ёзмайман. Базан сим кокиб
Хол-ахволин сурайман… Аммо
Ярим тунлар уйгониб гохо
Уй сураман шифтга жим бокиб.

Далаларда кунаркан шудринг,
Тонгни карши оламан титраб,
«Она, — дейман, — мани кечиргин»,
«Она», — дейман лабим пирпираб.

ШОИРНИНГ ОНАСИ

Она келиб олис кишлокдан
Угли билан яшай бошлади
Ва дастурхон ёзилган чокда
Ширмой ноннинг четин тишлади.

Ювиб берди бир бозор кирни,
Сувлар куйди сулган гулларга.
Неваралар богчадан кайтгач,
Эртак айтиб берди уларга.

Авайларди кхонадон тинчин,
Суйган угли уйнинг бурчида,
Когоз узра егилганча жим
СХер ёзган пайт тутун ичида.

Кадам босиб кхавотир билан,
Куркар еди нафас олишга.
Тунлар кхуррак тортмай дея у
Бош куярди тонгда болишга.

Аммо бир кун мазаси кочиб,
Куз олдида ёруглик сунди.
Кулларидан тушиб кетди-ю,
Чил-чил булиб пиёла синди.

Уша захот хушига кайтди,
Чайкаларди унгида олам.
У югуриб чиккан углига
Шивирлади: «Кетайми, болам?»

Фарогат КАМОЛ
ОНАМГА

1

Юлдузлар йиглабди тун буйи, она,
СХабнам япрокларда жавдираб турар.
Согинч ини айтиб тонгга жимгина
Олис уфкларга бош урар йуллар.
Йулларнинг бошида маюс турибди
Узок болаликнинг масум севинчи.
Эх, йуллардан келиб кийнайди мени
Аламдийда йиллар, йиллар Согинчи.

2

Кайдадир олисда фигон чекар най,
Масофалар жуда узун туюлар.
Шамоллар дайдийди узлигин билмай,
Кузларимда мунис бир сиймо турар.
Куршар хотиралар куюни секин,
Каерга бошлайди, ахир, каерга?
Узоклашиб кетар мендан бу куюн,
Аста йикилади таниш кабрга.

3

Сассиз урилади вакт шамоллари,
Кузларимга сокин тунлар куйилар.
Чорлайди хоргин бир умид сингари
Олис уфкларга туташган йуллар.
Ва чорлар уфкда мени бир Согинч,
Ентикиб бораман интик чорловдан.
Согинчим сиз, она, Согинчим билан
Олис уфкларда учрашамиз хам…

Азам УКТАМ
ОНАМГА

Йигига ухшаган табассум билан
Яна кошингизга кайтмокдадирман.
Бу ерда хеч кимса парво килмаган,
Дил розимни сизга айтмокдадирман.
Мен осмондан ерга тушиб колганман,
Дустлар хиёнати бошимни егиб.
Мухаббат, висолдан безиб колгандим,
Хатто бакхтиёрлик жонимга тегиб.
Шерсиз — бедард кунлар бисёр бунчалар,
Шодумон кунларим ортик купайди.
Илхом мени серноз маликалардек
«Фукаро, фукаро, фу, каро!» дейди.
Кадахга егилган бошни кутарсам,
Юрагим хиркираб суз айтди огир:
«Шоирмас сузни минг куйларга солган,
Шерни деб минг куйга тушганлар шоир!»
Асаблар какшайди дунёга боксам —
Хануз тукнаш келар етимлар, туллар.
Уруш учогининг нафси ёмондир —
Унга утин булар болалар, гуллар!..
Биз кутлуг манзилга етмогимиз шарт,
Кураш интихоси — саодат зотан.
Узни фидо етмак хам ахир бир бахт,
Биз ватанга керак, бизларга ватан!
Яшолмасанг бутун хаётинг бекор —
Бир калбда ишк булиб, саодат булиб.
Мовий келажакка бормаслик даркор,
Эзгуликдан машум «кора хат» булиб.
Манзилим олисдир, менга йул тиланг
Бобом Муканнанинг куйлагидек ок.
То заминда тинчлик баркарор булсин,
Дунёнинг икболи янада порлок!

Зебо МИРЗО
ОНАМГА

Ок сочлари оппок тун унинг,
Умри халол ишкка байрокдир.
Ох, юзлари дунёи дуннинг
Гузалидан чиройлирокдир.
(Булолмадим хассасичалик),
Отам дардин кутарган мохим,
Ушоккина онам кунглига
Бир ховуч нур бергил, илохим!
Узи потраб чиккан чашмадай
Ёнингиздан окдим-у, кетдим.
Узгаларга дарё тутдим-у,
Ох, онам-а, сизни унутдим.
Калдиргочлар мендан яхширок,
Бахт тукади хур кучогига.
Мен хам унинг тирногиман-у,
Арзимайман, лек тирногига!
Исмалоклар буйини тараб,
Бахор шошса юрган жойига,
Раббим, мени гул килиб ярат,
Хеч булмаса, унинг пойига!..

Бехзод ФАЗЛИДДИН
ОНАМ ЁЗОЛМАГАН ШЕР

Сочларимда ок гуллар,
Кел, уларни тер, болам.
Йулингга муштог йуллар,
Болам булиб бер, болам.

Куксимга ой беркитдим,
Юлдузларга чой тутдим,
Отангдан хам куп кутдим,
Бахтим булиб бер, болам.

Титраган созингни куй,
Бугик овозингни куй,
Калам-когозингни куй,
Углим булиб бер, болам.

Йул учун тукканмидим,
Гул учун тукканмидим,
Пул учун тукканмидим,
Борим булиб бер, болам.

Калдиргоч синглинг бехол,
Канотидан хатни ол.
Ишинг купдир, ехтимол,
Келмай куявер, болам…

 

Хаккимизда Barno Mir

Яна маълумот

1

Кушлар хакида кизикарли малумотлар

Кушлар бизни ураб олган. Дунёда улар булмаган мамлакат йук. Биз улар хакида тез -тез уйламаймиз, …