Пазанда – Pazanda Ҳархела маълумотлар
G’AZALIM SENGA VATANIM
Gulgui diyorim, sen yo’g’u borim;
Taqdir o’zingsan, ahdu qarorim,
Baxtim syoning-la, yo’q dilda zorim,
Mehrim- ziyosi, go’zalim, senga,
Qalbim navrsi — g’azalim senga.
Zavqimga bois meqnat quvonchi;
Har shonli soat, fursat quvonchi,
Xalqim ishida surat quvonchi,
Mehrim ziyosi, go’zalim, senga
Qalbim navosi — g’azalim senga.
Mehnat elisan, mardona xalqim,
Olam eliga afsona xalqim;
Shavqingda yona, men yona xalqim;
Mehrim ziyosi, , go’zalnm, senga.
Qalbim navosi — gazalim senga.
Shu gul diyorda, sevgim muhayyo;
Ishqnm charog’i so’pmaydn aslo,
Erim o’zipgga mey zoru shaydo,
Mehrim ziyosi go’zalnm, senga,
Qalbim navosi — g’azalim senga.
Vatan ilxomi sherlar
Saodat o’lkasin zavqu ilhomi
Mening ham qo’limga tutqazdi qalam.
Qalbnmni chulg’agai yoshlik ayyomi
Ijod gulshaiiga qo’ydirdi qadam.
Ilhom nashidasi qaynagan damda
Ko’ngil sheriyatga qo’ynpti havas.
Vatanga posboplik, sadoqat hamda
Shernm-la mei xnzmat qila olsam bas.
Uzbekistonim
Onam Mehrin jilosidan ato bo’lgach shirin jonim,
Ochib ko’z ko’rganim bo’ldi, jamoling bog’u bo’stonim.
Opamping allasi bir-la qolib madhipg qulog’imda,
Uzpmni esladim, sevdnm, seni gul — Uzbekistonim.
Hayot zavqi. aznz maktab bo’larkan menga darsxona,
Tapnb imloni, boshlab yozganim bo’ldi Vatan, ona,
Beanduh, jonajon xalqim quchog’i uzra yuksaldim,
Saxnylik menga yor bo’ldn, baxillik bo’ldi begona.
Shuning-chun baxtiyordurman quyoshing dilga jo etsam,
Upib pokiza to’prog’ing, ko’zimga to’tiyo etsam,
Hamisha postdaman — sodiq bo’lay to tanda bor jonim,
Hayotim boricha xalqimga xizmatni bajo etsam.
Buyuk o’n besh birodarnipg birisap — jonajon o’lkam,
Jahon ichra yuzing porloq misoli Qahkashon o’lkam.
Kreml yoquti mangu yoritgap yo’llarnng porloq,
Vatannipg sodiq o’g’lonn, elimga.mehribon o’lkam.
Diyorim navbahor yangliq go’zalsan hamda yoshdirsan,
Zabardast pahlavonim, paxta karvoniga boshdirsan.
Ulug’ Lenin dahosi-la topib baxting-la iqboling,
Sovet Sharqida so’nmas, otashin, porloq quyoshdirsan.
Shunnng-chun kuylaynn madhingnn men Respublikam — jonim,
Buyuk mehnatkashu» nodir aznz alloma dehqonim.
Qabul ayla havas birlan yozar Yahyo sening madhing,
Jahonga dongi ketgan paxtakorim — Uzbekistonim.
Vatanim sher
Qalam, qalbimga jo’r bo’l, so’ylagil elga kalomimni.
Shu bo’ston o’lka har farzandiga etkiz salomimni.
Agarchi qatra bo’lsa kuylarim, daryoga qo’shginkim,
Elimning mehri daryo bo’lsa — to’ldir zavqli jomimni.
Shu dilbar o’lkaning madhiyu, myohnat nashasi birla
Munavvar aylagil birday fusunkor subhu shomimni.
Muhabbat birla mehnat to abad yo’ldosh ekan, baski,
—Ularni madh etib, soz aylagil ezgu maqomimni.
Tyalab oshiqka baxtu mardga omad aylagyn ijod,
Vatanga armug’on etgin mudom shirin kalomimni.
Ko’ngil ko’zgusida Yahyo — chamanlar jilvagar bo’lsa
— Saxni xalqimga qoldir yaxshilik bobida nomimni.
Jonim Samarkand
So’lim diyor, ming yillardan nishona shahrim,
Tarix o’ziig, dostonlarda afsona shahrim,
Paxtakorlar o’lkasida koshona shahrnm,
Mehribonim, oshyonim, jonim Samarqand.
Har tong quyosh Regpstonnn zarga bo’yarmu,
Memorlarnng bahor naqshin hamon o’yarmu,
Shaydo dillar chiroyingga, ayt-chi, to’yarmu,
Gulistonim, bog’bonim, jonim Samarqand.
Uchar yulduz Ulugbekning ko’zgusidanmu?
Munajjimlar qarorgohi — UzGUsidanmu?
G’azallarim ilhomingning ezgusidanmu?
Ilm konim, dostonim, jonim Samarqand.
To’lib-toshar mudom senda mardlik bulog’i,
Madhing kunlar yilnomaning har bir varog’i.
Endi senda Alishernnng so’nmas charogi,
Kuy, devonim, sharaf-shonim, jonim Samarqand.
Olimlaring dil uzolmas dorilfunundan,
Shoirlariig ilhomi ham aslida shundan,
Laylolarning kuylar hamon oshiq junuidan,
Ishq dostonim, g’azalxonim, jonim Samarqand.
Siyoh qalam sher
Garchi sen ko’zdan to’kilgan nur-ziyo,
Barchamizga baribir do’stsan, siyoh.
Turfa rang bir-la kalomlar jilvagar,
Dilni so’zlarga etolding mubtalo.
Gohida gul rangisln zangoriyu,
Goh binafsha, goh qizil, gohi qaro,
Jilvagar ranglarga boys ne ekan,
Nega olam ahli syonga mahliyo.
Bazida bir qatra, lek ummon bo’lib,
Jonin oromdan nechun etding judo.
Parcha^qog’oz uzra tomchi qon bo’lib,
Ne go’zalni aylading motamsaro.
Eki qog’oz bag’rida nolon bo’lib,
Rashq o’tida men bilan yondingmu yo?
Senga oq qog’oz xaridor bo’lsa ham
Ne uchun gul ranglaring derlar siyo?
E varog’lar siynasin gulgun etib,
Rang to’kib chiqdi sehrgar kimyo?
Balqi kimyomas, o’zingsan sehrgar,
Qancha sirlarni etolding zim-ziyo.
Lek qadam nazdida mag’rur turmagil,
Elg’iz u aylar seni bag’riga jo.
Shu UChUN Hamki qalam nin -jahon,
Soch esa kuniya doim bir gado.
Qog’oz madhi sherlar
Hijron tunida yorga darkor bo’ldi qog’oz,
Noz uyqudan ochib ko’z, bedor bo’ldi qog’oz.
Mushtoq ekanmu yori shohi jahon qalamga,
Ham yor xizmatiga tayyor bo’ldi qog’oz.
Er amri bir-la mag’rur qaddin egib qalam ham,
Yuz ochdiyu qalamga dildor bo’ldi qog’oz.
Oshiq bular azaldai har onki birga bo’lsa,
Doim qalamga yor deb iqror bo’ldi qog’oz.
Dildor nomasini boshlar qalamkn, sokin,
Ishq olamida ko’rsam gulzor bo’ldi qog’oz… ;
..Gar mep yiroqda yorim maktubi kelganida
Sursam ko’znmga yordip diydor bo’ldi qog’oz.
Har galki dil salompn yozgum desam sanamga,
Orasta hislarimga ko’p tor bo’ldi qogoz.
Hislar bayonin^etsam qog’oz etarmu bardosh,
Ishq nchra yoidi manday, ham zor bo’ldp qog’oz.
Shundayki bebaho u insop xnzmatida,
Fan olamida tinmas dastyor bo’ldi qog’oz.
Ishh ahli halbi yaigliq doim bo’lnb musaffo
Mehnat eliga do’stu ham yor bo’ldi qog’oz.
Har kim surar ko’ziga u non kabi azizu,
Bemani olsa bazan, beor bo’ldi qog’oz.
Gar tushsa porasolar dastiga, zor yig’lab.
G’iybat va tana so’zdap bezor bo’ldp qog’oz.
Nomard iborasidan bazan yuzi qarodir,
Afsus ular qo’lida ko’p xor bo’ldi qog’oz.
Lek to hayotkp bordir, qog’oz qolib muqarrar,
Yaxshi niyatni kuylab ashor bo’ldi qog’oz.
Muallif: shoir Haydar Yahyo.
