Oilaviy hikoyalar ehtirosli

yalang’och singlim bilan ehtirosli hikoyalar.

Shahana ismli qiz 19 yoshda. Uning so’zlariga ko’ra, u viloyatlardan biridan Bokuga o’qishga kelgan. Biroq talabalik unvonini qo’lga kiritishdan avval, oilasi roziligi bilan o’zidan 14 yosh katta bo’lgan uzoq qarindoshi bilan unashtirildi:

“Undashtirilganimda men 17 yoshda edim, bola esa 31 yoshda edi, uning yuzini 2-3 marta to’yda, ziyofatda ko’rganman, boshqa tanishlarimiz yo’q edi.Bir kuni malum bo’ldiki, uning oilasi. Bizga xabarchi bo’lib kelmoqchi edilar.Ular kelishdi, oilalar gaplashishdi va mening roziligimsiz “ha” deb javob berishdi.Keyinchalik onamga uni sevmasligimni, uni tanimasligimni aytdim.Men ham xohlayman. O’qishga. Agar shunday gapirayotganingni otang bilib qolsa, seni o’ldirishini aytdi.

Shahananing aytishicha, birinchi oylarda u turmush o’rtog’i bilan haftada 1-2 marta telefonda gaplashgan. Biroq, keyinchalik bola va uning oilasi Shahananing oilasidan birgalikda biron joyga borishga ruxsat berishlarini so’radi:

“Avvaliga rozi bo’lmadik, keyin kuyovimning singlisi ishtirokida ko’chaga chiqib, bir-ikki marta tuman markazini aylanib chiqdik. Biroz vaqt o’tgach, bu taqiq butunlay olib tashlandi. Kelinim kelib meni olib ketdi. uning mashinasi, biz sayrga chiqdik.Bir kuni u piyoda yurib qaytganida meni uyiga olib ketmoqchi ekanligini aytdi.Etiroz bildirdim yaxshi bo’lmadi.Xavotir olmang hamma uyda dedi. , Oldindan malum qilgandim, viloyatda bunday odat yo’q, shuning uchun biroz uyaldim”.

Qahramonimning aytishicha, u kelinining uyiga kelganida nima bo’lishini taxmin qilgani uchun qochib ketmoqchi bo’lgan. Ammo bu mumkin emas edi:
“Hovliga kirganimizda uyda hech kim yo’qligini ko’rdim. Qaytmoqchi bo’lganimda u jilmayib qo’limdan ushlab ichkariga olib kirdi. Baqirib o’zimni sharmanda qilgim kelmadi. Lekin majbur bo’ldim. Baqirsam, balki ovozimni kimdir eshitgan bo’lardi.

Shahananing aytishicha, u kuyovidan o’rtalarida hech narsa bo’lmasligini so’ragan va u rozi bo’lgan:

“Avval rozi bo’ldi. Ammo keyin birdan meni qo’llariga olib yotoqxonaga olib ketdi. Undan keyin nima bo’lganini aniq eslolmayman. Faqat eslayman, o’pmoqchi bo’lganimda u menga tarsaki tushirgan, chunki men o’pishimni yashirganman. Keyin juda kech edi … “.

Shahananing aytishicha, voqea sodir bo’lganidan bir necha kun o’tgach, bola unga qo’ng’iroq qilib, nishonni qaytarib berishini aytgan.

“U menga turmushga chiqish niyatim yo’qligini aytdi. Ayta olmaydigan axloqsizlikka to’g’ri kelmaydigan gaplarni aytdi. O’rtamizda sodir bo’lgan voqeani axloqsizlik deb baholadi. U oiladagilarga ayting, shaxsiyatimiz bir-biriga to’g’ri kelmaydi, aks holda men shunday qilaman, dedi. sizni sharmanda qilaman. Mening gapim yo’q edi va mish-mishlardan keyin ancha vaqt o’tib ajrashdik. Men hozir Bokuda talabaman. Er qilish niyatim yo’q. Kimdir meni shu tarzda qabul qilsa, balki tegarman. Lekin men birovni aldab, qandaydir tarzda turmush qurishni xohlamayman.”

Ehtirosli hikoyalar akam bilan.

Tong otayotgan edi, lekin men hali ko’zimni yummagandim. Daqiqalar o’tib, quyosh nurlari ko’zimga tushdi. Hammomga borib 3 haftalik soqolim bilan yuzimni yuvdim. Ishtaham yo’q edi, kiyimimni kiyib, uydan chiqib ketdim. Men sohilga bordim va dengiz bo’yida turib dengizni tomosha qildim. Men dengiz havosini sevardim, garchi u ichimdagi iztiroblarni tugatmasa ham, aksincha, meni xafa qildi.

Soat 9 ga yaqinlashib qoldi, shahar markazida mashinalar shovqini kuchaydi. Men ham soat 9da boshlanadigan mashg’ulotlarga bordim. Men bu treningga birinchi marta bordim, u yerda odamlar yig’ilib, bir-birlariga o’z muammolarini aytishdi. Atrofimda hech kim yo’qligi sababli, muammom haqida gapirish uchun mashg’ulotlarga borishga qaror qildim.
U erga kelganimda mashg’ulotlar allaqachon boshlangan edi. Meni ko’rgan zahoti maruza o’qiyotgan yorug’ chehrali odam oldidagi 8 kishiga mana bu bola endigina bizga qo’shilganini aytdi. Ismi O’rxon, hammamiz uni taniylik, muammosini hal qilishini Allohdan so’raylik. Hamma qo’llarini kaftiga qo’yib, iyaklariga yaqinlashtirib duo qilardi. Ularning orasidan o’tib o’tirdim, Samira ismli ayol dardini aytib, eri bilan ajrashganidan keyin psixologik zarbalarni boshdan kechirayotgan edi. Sud qaroriga ko’ra, u bolalarni otasiga bergan, endi yuzini ko’rsatmayapti. U juda g’amgin ko’rinardi va gapirganda bazan yig’lardi. U tugatgandan so’ng, hamma uning kelajakdagi baxti uchun ibodat qilishni boshladi. Bu yerga nega kelganimni bilmasdim. Keyin menga so’z berildi va men o’rnimdan turib, odamlarning oldiga borib, gapira boshladim:
– Men juda yomon odamman. Men nafaqat yomon odam, balki jirkanch odamman. Gapingizni tugatganingizdan so’ng, ibodat emas, meni lanatlashingizni so’rayman. Chunki buni aytish huquqini o’zingiz berasiz.
Mening ismim O’rxon. Universitetga kirganimdan beri shu qadar ko’p qizlar bilan birga bo’ldimki, hozir yo’lda ko’rsam, birortasini ham eslay olmayman. Men har doim qizlarga yoqqanini yaxshi ko’raman. Har qanday qiz menga 3 soniyadan ortiq qarasa, men uni kaftlarimga olardim. Ularning hammasi bilan uxlaganimdan keyin ko’zdan g’oyib bo’lardim. Hozirgacha raqamimni 100 marta o’zgartirdim, shuning uchun meni topa olishmadi.
Bu qizlardan birining ismi Lamiya edi. Atrofimdagi bolalar bu oson ish emasligini aytishdi. Men unga ko’zim tushdi, chunki men uni og’ir qizlarda yoqtiraman. Uning kashtan sochlari, qora ko’zlari, oppoq yuzi, tilla atirgulday bukilgan lablari bor edi. U doim darsga boshini quyi solib kelardi. U menga etibor bermadi va men uni aqldan ozdirdim …
Men uni uzoq vaqt kuzatib yurdim va nihoyat uning etiborini tortishga muvaffaq bo’ldim. Keyinchalik u ham meni sevdi va bu meni juda hayajonlantirdi. Boshqa qizlardan farqli o’laroq, u meni chindan ham sevishini, mensiz nafas ololmaydigandek ekanligini his qildim. Biz 3 oy shunday gaplashdik va uch oy ichida uning yuragini butunlay qo’limga olishga muvaffaq bo’ldim.
Bir kuni Lamiya bilan shaharda sayr qilib yurganimizda kuchli yomg’ir yog’di. Lamiyaga yomg’ir to’xtaguncha uyimga borishimizni, yomg’ir to’xtagandan keyin ularni uylariga olib borishimni aytdim. U ikkilanib tursa-da, yomg’irning shiddatidan men bilan rozi bo’ldi. Men uning qo’lidan tutdim va biz yaqin atrofdagi kvartiramga yugurdik. Bizni boshdan-oyoq suv qoplagan edi. Ko’ylagimni yechib yarim yalang’och Lamiyaga qaradim. Lamiya menga dedi:

– Bu yerga kelishim to’g’ri emas edi.
– Xavotir olma, azizim, mana uyingning raqamlari…
-Bilmayman… Men sizga ishonaman. Ishonmaganimda kelmasdim.
– Siz suzib yurganingiz faqat suv. Ichkariga kiring va kiyimlarimni kiying. Kiyimlaringizni quriting kasal bo’lib qolasiz…
– Aha, men ham shuni aytmoqchi edim…
Lamiya yotoqxonamga borib yechina boshladi. Men uni eshikdan yashirincha kuzatib turardim. Uning tanasi juda mukammal edi. O’zimni tiya olmay, eshikni ochib, ichkariga kirdim. Lamiya qizarib ketdi va tanasini mening ko’ylagim bilan yashirdi. Ichkariga kirishim bilan Lamiyaga dedim:
– Men senga uylanmoqchiman.
– Ha? Qanaqasiga? – u sarosimaga tushdi.
– Ha, hozir, shu soniya…
– Bu qanday bo’ladi?! jinnimisiz – dedi tabassum bilan.
Men uning qo’lidan ushlab, yarim yalang’och holda deraza oldiga bordim. Men unga yog’ayotgan kuchli yomg’irni ko’rsatib gapira boshladim.
– Bu yomg’ir yog’ayotganiga guvoh bo’lsin, yomg’ir yog’dirgan Xudo guvoh bo’lsin, bu yomg’irdan himoyalanish uchun daraxtlar orasiga yashiringan qushlar guvoh bo’lsin, bu bulutlar … , daraxtlar guvoh bo’lsin. o’lgunimcha seni hech qachon tark etmayman. Shu kundan keyin men seni sevaman va sen mening ayolimsan… – badanini quchoqlab ho’l peshonasidan o’pib ho’l lablariga yaqinlashdim. Uning pastki lablari ikki labim orasiga muzdek erib borardi. Ichimda olov yonayotgandek edi. Men ko’p qizlar bilan bo’lganman, lekin hech qachon bunday his qilmaganman. Bir-birimizni o’pib, tashqaridagi karavotga yiqildik. Qo’llarimiz bir-birining tanasida aylanib yurdi. U go’yo uzun tirnoqlari bilan tanamni yirtib yuborayotgandek edi… Lekin buni sezmadim. Chunki men ehtirosli zavqning eng yuqori darajasida edim. Uning nam va uzun sochlari ko’ksimda yurardi… Terini to’kkan ilon daraxtlarga ishqalagandek bir-birimizga ishqalardik…
Shunday qilib men maqsadimga erishdim. Tanishganimizdan so’ng u ko’ksimga boshini qo’ydi va yig’ladi va juda baxtli ekanligini va hech qachon ajralmasligimizni so’radi.
Oradan 1 hafta o’tdi. Tumanga kasal otamnikiga ketayotganimni aytdim. U ham meni sabrsizlik bilan kutishini aytdi. Lekin men hech qaerga bormadim. Men raqamimni o’zgartirdim. Yaxshiyamki, ijaraga olgan uyim ham muddati tugagan edi. Boshqa uyga ko’chib o’tib, men hamma narsani yo’qotdim.

U meni 1 oy qidirdi lekin men boshqa sevishganlarni qidirdim. Buni kutmaganimda oldimda paydo bo’ldi. U yuzimga qaradi. U menga aytdi:
– Men senga ishondim, O’rxon…
– Lamiya, bu ishonch masalasi emas, meni ham qabul qilishmadi. Mening his-tuyg’ularim o’ldi.
– Nega meni baxtsiz qilding?
– Hayotingda davom et, men ishonamanki, sizning oldingizda eng zo’r bola paydo bo’ladi!
-Sen nopoksan… Hech bo’lmasa… Hech bo’lmaganda…. Qornimdagi bolani o’yla…. – Bunday hodisaga birinchi marta duch kelishim edi…
– Ha? Qanaqasiga? Men bolani xohlamayman. Istaganingizcha pul sotib oling, bolani sotib oling. Siz aqldan ozgan bo’lsangiz kerak! – Cho’ntagimdagi pulning hammasini unga berdim.
– Xudo jazongizni bersin! – pulni olib, yuzimga shapaloq urdi va ketdi.
Shundan keyin men Lamiyani ko’rmadim.
Ikki haftadan keyin universitetdagi dugonalarim bilan gaplashganimda dugonalarimdan biri siz aytgan qiz 5 kun oldin o’zini balkondan tashlab vafot etganini aytdi. Barcha guruhdoshlar dafn marosimiga borishdi. Qaysi qiz haqida gapirayotganimni so’radim?! U aytdiki, Lamia…
To’satdan o’zimni nafas olmagandek his qildim… O’zimni qotildek his qildim. Men tufayli u o’zini o’ldirganiga ishonchim komil edi. Bunchalik jiddiy bo’lishini bilmasdim. Oh, Xudo… Ishonasizmi, menda shunday dahshatli qo’rquv bor ediki… Ishonmaysizmi? Hatto uning qabriga ham bordim. U har doimgidek go’zal ko’rinardi. Men o’zimni kechira olmadim.
Qabristondan chiqishim bilan masjidga borib tavba qildim… Lekin men hech narsa qila olmadim. Har kecha Lamiya uxlab qolardi. Men u bilan sevganimni esladim. Unga o’xshagan go’zal va rostgo’y qizni tashlab ketganim haqiqatan ham ahmoqlik edi. Endi men bu ahmoqlikdan azob chekardim. Bu shahar menga uni eslatdi va men bunga chiday olmadim. Har kecha men qon va ter ichida uyg’onib, yig’lab yubordim. Otam meni psixologga yozdirishga majbur qildi. Psixolog ham menga yordam bera olmadi va hatto qilgan ishim uchun mendan nafratlanishini his qildim. Otamga psixolog maslahati bilan Ozarbayjondan uzoqqa ketdim.
Amakim Ukrainada yashar edi, men narsalarimni yig’ib, uning oldiga bordim.
Men u bilan 2 yil qoldim. Ishladim, Lamiyani unutdim…
***
Ozarbayjonga Lamiyani unutib qaytdim. Tavbaga sodiq qolgandim, Lamiyadan keyin birorta qizga qaramagan edim.
Yillar o’tib yopib qo’ygan ijtimoiy tarmoqni ochib, do’stlarimga Vatanda ekanligimni aytdim. Do’stlar ro’yxatida Lamiya ham bor edi. Yuragimni biroz og’ritib yubordi. O’tgan kunlarni eslamaslik uchun ijtimoiy tarmoqni yopdim.
Men uchun eng og’ir kunlar bundan keyin boshlandi… Qanday qilib bilasizmi? Ehh, qayerdan bilasiz… Keling, siz bilan gaplashaman…
Ertalab soat 9 edi. Men yotoqdan turmadim. Soat 12 dan keyin kompaniyalardan ish qidirardim. Birdan eshik taqilladi. Ko’zlarimni ishqalab eshik oldiga bordim, eshikni ochsam, eshik ostonasida bir qiz turardi. Ko’zlarimni qattiq ishqalab, birdan qaradim. Men ishonolmadim. Yuragim urishidan qovurg’am yorilib ketishi mumkin edi. Bu eshik oldida Lamiya edi. Bo’ynimni mahkam quchoqlab, yuzimdan, ko’zimdan o’pib, eshikni yopdi va ichkariga kirib dedi:
– Nima bo’ldi, jinnivoy? Siz arvohni ko’rganga o’xshaysiz! Qancha uxladingiz, dangasavoy?
– Sizmi? Bu qanday sodir bo’ldi?
– Siz chuqur tush ko’rgan shekilli. Nima gaplar?
– Sen… Sen… Xudoyim, jinni bo’lyapman… Aqlni yo’qotyapman…
– Qo’rqitmang O’rxon… Nima bo’ldi?
– O’lgan edingiz…
– Ha, ha, ha… Agar tushingizda ko’rsangiz, umrimni uzaytirdingiz…
– Yo’q, men hozir uxlayapman. Men o’tgan dahshatli tushlarga qaytdim.
-Azizim, nima deyapsiz?! Iltimos, meni qo’rqitmang. Tushingizda nimani ko’rganingizni ayting …
– O’zingni o’ldirganingdan so’ng Ukrainada amakimnikida roppa-rosa 2 yil qoldim. Men ishladim… Bu haqiqat edi.
– Bir stakan suv olib kelaman.

Lamiya ichkariga kirib suv olib keldi. Men yuzimni yuvdim va oynada o’zimga qaradim. Men o’yladim, bu qanday bo’lishi mumkin? Vannadan chiqqanimda Lamiya menga suv berdi, boshimga quyib ichdim. Keyin Lamiya yuzimni silab qo’ydi. Labimdan o’pib yotoqxonaga olib bordi. Men yalang’och edim. Uning lablari mening tanamni aylanib chiqdi. Olatimni o’pib pastga tushayotgandi.
Keyin yana uyg’onib ketdim. Soat 1 bo’ldi… Uyg’onganimda “Lamiya” deb baqirdim.Uyda hech kim yo’q.Bosh og’rig’imdan miyamni yo’qotishga sal qoldi.Men tush ko’rdim shekilli.Lekin tush bo’lsa. , bu judayam rost edi.Ovqat yemay kiyimimni kiyib qabristonga bordim.Lamiyaniki qabri oldida turdim go’yo yig’layotgandek edim. Tush shu qadar real ediki haligacha o’zimga kelolmadim. Kimdir qabrlar orasidan ko’zimga tushdi. Lekin men bunga etibor bermadim. Uzoqdan aniq ko’rmasam qiz bolaga o’xshardi. Birovning qabrini ziyorat qilgani kelgandir.
Qabristondan chiqib, uyim yonidagi kafega o’tirdim. Stakanni labimga olib bir ho’pladim, Lamiya birdan kafe eshigidan kirib oldimga keldi. Stakan qo’limdan tushib, sinib ketdi. Hamma menga qaradi. Lamiya kelib meni quchoqlab yuzimdan o’pib salomlashdi. Ofisiant bolaga ikkita kofe buyurdi va stol orqasiga o’tib, qo’limdan ushlab dedi:
– Azizim, kechirasiz, otam qo’ng’iroq qilgani uchun uyga ketishim kerak edi. Men sizga ayta olmadim.
– Lamiya… Haqiqatanmi?
– Jinnimisiz?
Men o’rnimdan turdim va kafe ichida baland ovoz bilan baqira boshladim: “Hoy, odamlar, iltimos, menga rostini ayting, bu qizni ko’rasizmi?” – hamma menga qarab jilmayishdi.”Ha” degandek bosh chayqadi. Lamiya kelib qo’limdan ushlab dedi:
– Jinnimisiz? Nega meni qo’rqityapsiz? Bugun ertalab siz ham g’alati edingiz. Odamlar bizga qarab turibdi, o’tiring!
Kofelar keldi Lamiya borib yuzimni yuving dedi, men hojatxonaga borib qo’llarimni yuvdim. Ko’zlarim qondek qizarib ketdi. Men hojatxonadan chiqib, kafening dahliziga bordim. Lamiya menga qarab jilmayib: “Kofeni ich, hech narsa qolmaydi!” dedi. Men unga dedim:

– Lamiya, homiladormisiz?
– Yo’q… Buni qayerdan oldingiz…
– Offf… bu nima… Men haqiqatdami yoki tushimdami?
– Agar sen mening go’zalligimning guvohi bo’lsang, demak, sen haqiqatdasan… Ha, ha, ha…
– Lekin men Ukrainada ikki yil qoldim. Yo’q, bu tush …
U shunchaki kuldi. Kofe ichgach, toza havo uchun sayr qildik. Men juda charchadim. Lamiya meni uyga olib ketdi. U mening ahvolimdan shikoyat qildi. U eshikdan kirgan zahoti meni seva boshladi. Lekin men unga tegolmadim. U meni yechintirib karavotga tashladi va yalang’och tanamni qo’llari bilan uqalay boshladi. Keyin hech narsani eslay olmayman.
Uyg’onganimda yana “Lamiya” deb uyg’ondim.Yonimda hech kim yo’q edi.Uyg’onishim bilan ichimdagi ochlikni sezmay Firuz dugonamga telefon qildim:
-Assalomu alaykum men O’rxonman… Firuz yaxshimisiz?
– OOOOO… Men yaxshiman, uka. keldingmi
– Men qayerda edim?
– Bilaman, siz Ukrainada bo’lgansiz. Oradan 2 yil o’tgan bo’lsa ham hazildan qo’ymading…
– Uka, vaziyat g’alati. Savolimga javob bering. Lamiyani taniysizmi?
– Qaysi Lamia…? – dedi u telefonda biroz kutgandan keyin.
– Ikki yil oldin bu qizni qo’lga olish hech kimga nasib qilmaganini ko’rsatdingiz.
– Voy, o’sha qiz o’zini o’ldirmadimi…? Nima qilyapsiz?
– Yaxshi hayr. Telefonni uloqtirib, bu safar uyg’onganimni aniq bildim. Hammomga kirib, iliq suvni yoqib, tagiga kirdim. Tanamdan ko’kragimga, ko’kragimdan ko’krak qafamga, hovlimdan oyoqlarim orasiga suv oqardi. Ko’zlarimni yumdim va suvning tamini his qildim.
Eshik taqillatildi va suv o’chirildi. Beldan past qismini sochiq bilan yopdim va eshikni ochdim… Lamia xalta bilan kirib keldi va dedi.
-Azizim, men xarid qildim. qanday uxladingiz
– Yo’q… yo’q….
Lamiyani chetga surib, uydan butunlay yalang’och qochib ketdim… Qanday yugurganimni bilmay qoldim… Hamma menga qarab turardi. Men yo’lning o’rtasiga chiqdim va yo’lak bo’ylab butunlay yalang’och holda yugurdim. 5-10 nafar yigit oldimga kelib, “Onalar va opalar” deb chaqirishdi, chunki men fohisha bo’ldim. Ular meni tepishdi, urishdi. Polisiya olib ketishdi. Keyin shifokorga olib borishdi. Do’xtirga hammasini aytdim”. Shizofreniya” 1 yil davomida og’ir elektroshok kursi bilan. ular mening kasalligimni davolashdi. Men ularni Lamiyaning haqiqatan ham tirik ekanligiga ishontira olmadim.
Roppa-rosa 1 yil… Bir yil jinnixonada qo’lim bog’langan holda qoldim… Lekin Lamiyaning orzusini buzganimdan xursand bo’ldim.
Bir dasta gul olib, Lamiyaning qabriga bordim. Chunki o’sha kun uning vafot etgan kuni edi. Qabristonga yetganimda uzoqdan ko’rdim, Lamiyaning qabrida kimdir bor. Bu qiz edi, qo’lini yuziga qo’yib yig’lardi. Biroz yaqinlashdim… Ey xudoyim… Lamiya qabri ustida turib yig’lardi. U yuzini menga qaratdi va dedi:

– O’rxon? keldingmi
– … – Bu shunchaki tush, deb o’yladim va qabrga yaqinlashdim. Men unga gullar qo’ydim.
-O’rxon, nega gapirmayapsiz?
– Siz qanday odamsiz? Iltimos xayolimdan keting… O’zimni o’ldirishimni hohlaysizmi? Men tuzalib ketdim deb o’yladim. Agar o’zimni o’ldirishimni istasangiz, meni o’ldiring. – Lamiyaning marmar qabr toshini quchoqlab, boshimga qattiq ura boshladim. Peshonamdan qon ketardi. Lamiya o’rnidan turib menga yaqinlashdi va qabrdan uzoqlashtirdi. U sumkasidan olib chiqqan ro’molcha bilan peshonamdagi qon ko’paydi. U meni kafega olib bordi. Ularning menga aytadigan gaplari bor edi. Men uning sharpa bo’lishiga allaqachon o’rganib qolgandim. Ikkita qahva buyurgach, u gapira boshladi:
— O’rxon, sen juda ahmoq, juda yomon odamsan. Siz qizlar hayoti bilan o’ynadingiz. Qancha qizlarni shunchalik baxsiz qildingiz? Boshqa qizlar o’z joniga qasd qilmaganini qaerdan bilasiz? Siz ularni homilador qilmadingizmi? Ha? Hey, darsni o’qidingizmi? Inson o’z ruhiga ega bo’lishi kerak. Bo’lmasa, gunohlaringni mana shunday to’laysan… Endi sen bilan gaplashayotgan ruh yoki sharpa, deb o’ylaysan. Ehtimol, siz hali ham bu tush deb o’ylaysiz. Lekin bularning barchasi haqiqat. – U sumkasidan daftarlarni chiqarib davom etdi – Qora, bu Lamiyaning kundaligi. Har bir jumlada siz bor, bu kundalikda sizning suratlaringiz bor. U sizni juda yaxshi ko’rardi. Uni so’z bilan tariflashning o’zi etarli emas. Lekin siz buni tushunmadingiz. Namoyishlari bilan o’ynagan qizlardek Lamiyani baxtsiz qilding. baxtlimisan
– Men..
– To’xtang, gapimni bo’lmang… Siz tirik emassiz, o’liksiz. Siz tirik o’liklardansiz! Siz jinnixonada qolganingizdan xursandman. Chunki men maqsadimga erishdim va sizni aqldan ozdirishga muvaffaq bo’ldim. Ammo endi haqiqatni biling! Men Lamiyaning egizak singlisiman! Lamiyaning profilida Ozarboyjonga qaytganingizni ko’rdim, tez yopibsiz. Keyinroq men sizning muammoli do’stlaringizdan birining manzilini bildim. Qo’lingizni yuvgan, cho’milgan suvda dori bor. Va bu uyqu tabletkasi bilan siz qo’shimcha to’rt soat uxladingiz. Qabristonga borganingda orqangdan kelgandim, keyin kafega kirding, men ham seni kuzatib bordim.  Keyin uyg’onganingda qochib ketding, keyin bildim jinnixonaga qamalibsan. Men shorti sotib oldim. Singlimning qasosi! Men seni o’ldirishim mumkin edi. Siz chaqaloqli qizning qotilisiz! Qanday qilib u shunday yashashi mumkin? Yo’q… tez orada meni u erda ko’rmaysiz… Vada beraman! – dedi va chiqib ketdi. Men Lamiyaning egizak singlisi bor deb o’ylamagandim. Vujudim titrardi, qo’rquvdan… Gunohlarimdan…. Lamiya  haqiqatdan ham haq di.
Ha, do’stlar… Bu mening hikoyam edi. – Taqdimotchi o’rnidan turib, yig’layotgan olomonga dedi:
O’rxonga duo qilaylik, u bilan hammasi yaxshi bo’lsin. – lekin men uning gapini bo’lib aytdim:

– Yo’q, duo qilma. Yuragimdagini aytdim va engil tortdim. Shunday ekan, agar xayolingizda biror narsa bo’lsa, odamlar o’z-o’zini nazorat qila olmasa nima bo’lishi haqida kitob yozing. Men buni sizdan so’rayman! Aziz do’stlar.
Mashg’ulotni tark etib, kuchli shamolda dengizga bordim. Bo’ron tufayli sohilda hech kim yo’q edi. To’lqinlar bir-birining belini quchoqlardi. Qora bulutlarga qaradim, go’yo ular ichida meni o’ziga chorlayotgan Lamiyani ko’rgandek bo’ldim. Ko’zlarimni yumib, Lamiyaga qo’shilish uchun dengiz tomon yurdim. Men Lamiyani sevishimni endi angladim… Bu dengizning to’lqinlari meni o’ziga olib boradi… Yoningga keldim Lamia…

Oilaviy hikoyalar ehtirosli.

Men ham undan ko’zimni uzmadim. U ham menga befarq emasligini his qildim. Balkonga chiqsam ham, kiyim yosam ham, mahalladan o’sam ham menga qaraydi.

Ikki farzandi bor. Eri Rossiyada ishlaydi, mahalla bolasi. Men qizning ukasini va yigitning ukasini bilaman. Men juda sharmandali ish qilganimni bilardim, uning ko’rinishi meni xursand qildi.

Aslida men unga yaqinlashishdan qo’rqdim. Balki u menman degan ayollardan emasdir. Biz binoda yashaymiz. Men nima demoqchiman? U birdan achchiqlanib, so’kinadi va meni sharmanda qiladi.

Nihoyat u bilan uchrashishga qaror qildim. Lekin men buni qanday qilishni bilmasdim.

Shuning uchun mashinaga “sotiladi” degan belgi qo’yib, raqamimni yozdim. Agar u meni yoqtirsa, albatta qo’ng’iroq qiladi, deb o’yladim.

Va shunday bo’ldi. O’sha kuni kechqurun qo’ng’iroq keldi. U edi. Suhbat qanday va qachon to’shak mavzusiga kelganini bilmasdik. Kechasi to’satdan men sizni xohlayman degan xabarni oldim. Rostini aysam, hamma narsa bunchalik tez sotib olinishini kutmagandim.

O’sha kuni uchrashishning iloji yo’q edi. Bolalar uyda edi. Ertalab kelishib oldik.

Biz unutilmas kunni o’tkazdik. Men umrimda hech qachon bunday ehtirosli ayolni ko’rmaganman.

U meni bir kunga xohladi. Biz ularning uyining har bir burchagida sevishdik. Uyga qabul qilinmagach, ko’chaga chiqdi. Bir kechada biz blokda sevib qoldik. Men uni garajga olib borganimda, mashinada sevib qoldik. Keyingi safar u mening mashinamga yashirincha kirganida (hamma bir-birini taniydigan bu hududda qanday xavfli ish) men uni o’rmonga haydab yubordim. Biz u yerda daraxtlar orasidagi maysada sevib qoldik. Keyin bino oldidagi qurilishi tugallanmagan binoda sevishdik.

Hatto bir marta mendan farzand ko’rgan. Yamancha qo’rqib ketdi. Dori sotib oldim, hal qildik.

Umrimda u kabi ehtirosli ayolni ko’rmaganman. Men umrimda hech qachon bunchalik ishtiyoq bilan muhabbat qilmaganman. O’zimni porno filmlar qahramonidek his qildim. Men uning menga bo’lgan sadoqatini tushunolmadim, hatto bir necha daqiqa jinsiy zavq uchun o’zini juda ko’p xavf ostiga qo’ydi. Axir eri Rossiyada bo’lsa-da, akalari, qaynotalari, qaynotalari shu yerda edi. Agar xabar chiqsa, butun mintaqaga tarqalardi.

Bir marta ikki kun uchrasha olmadik. Men boshqa chiday olmadim. U ham shunday. Men binoning oldida turardim. Qarasam, birinchi sinfga ketayotgan o’g’li blokning kiraverishida paydo bo’lib, do’kon tomon yugurib kelayotgan edi. Men darhol yuqoriga chiqdim. U eshikni ochdi. Men uni quchoqladim. U nola bilan faqat shunday deyishi mumkin edi: “Bolani nonga yubordim”.

Keyingi jinsiy aloqamiz oxirida men undan so’radim, nega bunday qilyapsan? Eringiz ro’zg’or tebratish uchun Rossiyaga ketgan. U xotinim meni sadoqat bilan kutayotganiga amin. Siz unga xiyonat qilasiz.

U esa baribir non topishga ketdi, menga non kerak emas, shu yerda bo’lsa, xiyonat qilmayman, dedi. Men ham odamman. Men ham jinsiy aloqa qilishni xohlayman. U ketganidan keyin men bir necha oy erkak bilan bo’lmaganman, kasal bo’lib qoldim. U Rossiyaga ketib, rus qizlari bilan rohatlanyapti, nima qilishim kerak? Men odam emasmanmi? Ayollar jinsiy aloqa qilishni xohlamasligini bilasizmi?

Unga nima deyishni bilmasdim. Men pauzani sigaret tutib to’ldirishga harakat qildim.

Eri ikki hafta ichida keldi. Biz endi uchrasha olmaymiz.

Endi sizdan so’rayapmanmi?

Bu ayol haqmi? U nima qilishi kerak? Toki siz chidasangiz. Eri bir yil keladi, bir oy qoladi, keyin yana ketadi. Ammo uning ehtiyojlari ham bor. Sizningcha, bu ayol fohishami?

Rostini aytsam, do’stimga nima deb javob berishni bilmasdim. Alac sizdan mashhur filmning tasirchanligi bilan so’rashi qoladi: Bu ayol nima?! Fohisha? Xoinmi? Yoki bu o’zining asosiy jismoniy ehtiyojlarini qondirishni xohlaydigan odammi?