Зулфияхоним шерлари

Ота, умрим ўтгани сайин
Яқин келди Ватан деган сўз.
Шундан, ўтган куним азиздир,
Шундан, келар кунларим азиз.

Ватан деган сўз билан боғлиқ
Қайғум гўзал, қувончим гўзал.
Кўзларимнинг иссиғи шу сўз,
Ҳаётимнинг мазмуни ўшал.

Булоқлари дардимга дармон,
Шамоллари олтин тароғим.
Тупроғини кўзимга суртсам
Равшан тортар чашми қароғим.

Ватан десам онам келади
Оқ рўмоллар ўраб бошига.
Мен онамдан қарздор каби,
Қарздорман шу сўз олдида.

Китоб билан нонни тенг кўрган
Улуғлар дарсхонаси – Ватан!
Меҳнат билан сочи оқарган
Онагинам онаси – Ватан!

Ҳумо қуши безаб турибди,
Қомусининг ҳошиясини.
Тонгда туриб куйлар қушлар ҳам
Ўзбекистон мадҳиясини.

* * *

Менинг боболарим йиғлаб келганни
Кўз ёшларин артиб икромлар этган.
Менинг момоларим сув сўраганга
Кумиш косаларда шарбатлар тутган.

Менким, хонлар берган, султонлар берган,
Қутлуғ Нигорларнинг зурёдидирман.
Соҳибқирон севган Бибихонимнинг –
Сароймулкхонимнинг авлодидирман.

Менинг боболарим муҳаббат ҳаққи
Тошларни тарошлаб тожмаҳал этган.
Менинг момоларим Алпомишни
Умр бўйи кутган, интизор кутган.

Менинг боболарим ҳаром-кҳаришни
Ешигин ёнидан ўтказмаганлар.
Менинг момларим қушчаларни ҳам
Бир ҳовуч дон бермай кетказмаганлар.

Менинг ҳайратларим гулзотларимнинг
Жонидан – жонимга ўтган ганжина.
Менинг шер ёзишим нурзотларимнинг
Қонидан-қонимга ўтган хазина.

Гуллари қизларга айланган боғлар:
Боғидилкушо бу, Боғишамол бу.
Қизлари гуллардан жозиба чорбоғлар,
Соҳиби камол бу, ойга тимсол бу.

Ватан деганимда, кўзимда қалққан,
Севинч ёшларимни артурман мен ҳам.
Ватан – дея келиб, Ватан – деб кетган,
Асл зотларимга тортурман мен ҳам.

* * *

Ўйланиб ўтардим бу кўчалардан,
Энди кулиб ўтгум, ўйланиб ўтгум.
Жаннат юзлилар-ла мубораклашиб,
Беклар суҳбатидан гул териб ўтгум.
Алвон гуллар екдим кўнгил бўстонига!
Истиқлол мангу қол, Ўзбекистонда!

Чашмалар болини энди тушундим,
Қушлар саволини энди тушундим,
Қирлар шамолини энди тушундим,
Томирдек туташдинг, юракда – жонда,
Истиқлол мангу қол, Ўзбекистонда!

Энди ҳазонлардан гул қидирмасман,
Энди нодонлардан дил қидирмасман,
Йўлим сен, мен гирён йўл қидирмасман,
Қариндош тутндим гул, гулистонга,
Истиқлол мангу қол, Ўзбекистонда!

Дилимдан сўз очсам, ғунча очилгай,
Парилар қўлида тугунча очилгай,
Шодлансам, шодликлар шунча очилгай,
Мисли атиргулман тонгги рахшонда,
Истиқлол мангу қол, Ўзбекистонда!

Кўнгилни кўнгил-ла кошона этдим,
Сўзнинг мадорини дармона этдим,
Сиғиндим дуони дармона этдим,
Ўзига шукрона ҳар дам, ҳар онда,
Истиқлол мангу қол, Ўзбекистонда!

* * *

Курсдошим шоир Равшан
Файзни эслаб…

Равшан бизни кулдир,
Сўрарди санам қизлар.
Сен ёзгандай юзи ой,
Қошлари қалам қизлар.

Кулмай қўйдик, ўрнингни
Билдириб юрибсанми?
Жаннатларда хурларни
Кулдириб юрибсанми?

Энди ҳеч ким сим қоқиб,
Айтмагандир пайровлар.
Йўқ самимий сўровлар,
Йўқ самимий чорловлар.

Энди гоҳ-гоҳ тўплансак
Кулгулар ёлғон чиқар.
Ўртадан Равшан деган
Бир азиз армон чиқар.

Бир кечада дунёни
Доғлаб, тиғлатган йигит.
Бизни кулдирган йигит,
Бизни йиғлатган йигит.

…Сен Оқтовдан оқиб келган
Оқин единг бизларга.
Бир энани емишгандик
Яқин эдинг бизларга.

Унутилмас талабалик
Кунлар олтин эканлар,
Сен тўйингдан кийиб келган
Тўнлар олтин эканлар.

Хотрада гулхан ёқиб,
Дилни чўғлатган йигит.
Бизни кулдирган йигит,
Бизни йиғлатган йигит.

Илоҳи жаннатларни
Тўрларини кўрган бўл.
Жаннатларга ҳурларга
Шерлар айтиб юрган бўл!..