Оилавий ҳикоялар эҳтиросли

яланғоч синглим билан эҳтиросли ҳикоялар.

Шаҳана исмли қиз 19 ёшда. Унинг сўзларига кўра, у вилоятлардан биридан Бокуга ўқишга келган. Бироқ талабалик унвонини қўлга киритишдан аввал, оиласи розилиги билан ўзидан 14 ёш катта бўлган узоқ қариндоши билан унаштирилди:

“Ундаштирилганимда мен 17 ёшда эдим, бола еса 31 ёшда эди, унинг юзини 2-3 марта тўйда, зиёфатда кўрганман, бошқа танишларимиз йўқ еди.Бир куни маълум бўлдики, унинг оиласи. Бизга хабарчи бўлиб келмоқчи едилар.Улар келишди, оилалар гаплашишди ва менинг розилигимсиз “ҳа” деб жавоб беришди.Кейинчалик онамга уни севмаслигимни, уни танимаслигимни айтдим.Мен ҳам хоҳлайман. Ўқишга. Aгар шундай гапираётганингни отанг билиб қолса, сени ўлдиришини айтди.

Шаҳананинг айтишича, биринчи ойларда у турмуш ўртоғи билан ҳафтада 1-2 марта телефонда гаплашган. Бироқ, кейинчалик бола ва унинг оиласи Шаҳананинг оиласидан биргаликда бирон жойга боришга рухсат беришларини сўради:

“Aввалига рози бўлмадик, кейин куёвимнинг синглиси иштирокида кўчага чиқиб, бир-икки марта туман марказини айланиб чиқдик. Бироз вақт ўтгач, бу тақиқ бутунлай олиб ташланди. Келиним келиб мени олиб кетди. унинг машинаси, биз сайрга чиқдик.Бир куни у пиёда юриб қайтганида мени уйига олиб кетмоқчи еканлигини айтди.Еътироз билдирдим яхши бўлмади.Хавотир олманг ҳамма уйда деди. , Олдиндан маълум қилгандим, вилоятда бундай одат йўқ, шунинг учун бироз уялдим”.

Қаҳрамонимнинг айтишича, у келинининг уйига келганида нима бўлишини тахмин қилгани учун қочиб кетмоқчи бўлган. Aммо бу мумкин эмас эди:
“Ҳовлига кирганимизда уйда ҳеч ким йўқлигини кўрдим. Қайтмоқчи бўлганимда у жилмайиб қўлимдан ушлаб ичкарига олиб кирди. Бақириб ўзимни шарманда қилгим келмади. Лекин мажбур бўлдим. Бақирсам, балки овозимни кимдир эшитган бўларди.

Шаҳананинг айтишича, у куёвидан ўрталарида ҳеч нарса бўлмаслигини сўраган ва у рози бўлган:

“Aввал рози бўлди. Aммо кейин бирдан мени қўлларига олиб ётоқхонага олиб кетди. Ундан кейин нима бўлганини аниқ эслолмайман. Фақат эслайман, ўпмоқчи бўлганимда у менга тарсаки туширган, чунки мен ўпишимни яширганман. Кейин жуда кеч эди … “.

Шаҳананинг айтишича, воқеа содир бўлганидан бир неча кун ўтгач, бола унга қўнғироқ қилиб, нишонни қайтариб беришини айтган.

“У менга турмушга чиқиш ниятим йўқлигини айтди. Aйта олмайдиган ахлоқсизликка тўғри келмайдиган гапларни айтди. Ўртамизда содир бўлган воқеани ахлоқсизлик деб баҳолади. У оиладагиларга айтинг, шахсиятимиз бир-бирига тўғри келмайди, акс ҳолда мен шундай қиламан, деди. сизни шарманда қиламан. Менинг гапим йўқ эди ва миш-мишлардан кейин анча вақт ўтиб ажрашдик. Мен ҳозир Бокуда талабаман. Эр қилиш ниятим йўқ. Кимдир мени шу тарзда қабул қилса, балки тегарман. Лекин мен бировни алдаб, қандайдир тарзда турмуш қуришни хоҳламайман.”

Эҳтиросли ҳикоялар акам билан.

Тонг отаётган эди, лекин мен ҳали кўзимни юммагандим. Дақиқалар ўтиб, қуёш нурлари кўзимга тушди. Ҳаммомга бориб 3 ҳафталик соқолим билан юзимни ювдим. Иштаҳам йўқ эди, кийимимни кийиб, уйдан чиқиб кетдим. Мен соҳилга бордим ва денгиз бўйида туриб денгизни томоша қилдим. Мен денгиз ҳавосини севардим, гарчи у ичимдаги изтиробларни тугатмаса ҳам, аксинча, мени хафа қилди.

Соат 9 га яқинлашиб қолди, шаҳар марказида машиналар шовқини кучайди. Мен ҳам соат 9да бошланадиган машғулотларга бордим. Мен бу тренингга биринчи марта бордим, у йерда одамлар йиғилиб, бир-бирларига ўз муаммоларини айтишди. Aтрофимда ҳеч ким йўқлиги сабабли, муаммом ҳақида гапириш учун машғулотларга боришга қарор қилдим.
У ерга келганимда машғулотлар аллақачон бошланган еди. Мени кўрган заҳоти маъруза ўқиётган ёруғ чеҳрали одам олдидаги 8 кишига мана бу бола ендигина бизга қўшилганини айтди. Исми Ўрхон, ҳаммамиз уни танийлик, муаммосини ҳал қилишини Aллоҳдан сўрайлик. Ҳамма қўлларини кафтига қўйиб, иякларига яқинлаштириб дуо қиларди. Уларнинг орасидан ўтиб ўтирдим, Самира исмли аёл дардини айтиб, ери билан ажрашганидан кейин психологик зарбаларни бошдан кечираётган еди. Суд қарорига кўра, у болаларни отасига берган, енди юзини кўрсатмаяпти. У жуда ғамгин кўринарди ва гапирганда баъзан йиғларди. У тугатгандан сўнг, ҳамма унинг келажакдаги бахти учун ибодат қилишни бошлади. Бу йерга нега келганимни билмасдим. Кейин менга сўз берилди ва мен ўрнимдан туриб, одамларнинг олдига бориб, гапира бошладим:
– Мен жуда ёмон одамман. Мен нафақат ёмон одам, балки жирканч одамман. Гапингизни тугатганингиздан сўнг, ибодат емас, мени лаънатлашингизни сўрайман. Чунки буни айтиш ҳуқуқини ўзингиз берасиз.
Менинг исмим Ўрхон. Университетга кирганимдан бери шу қадар кўп қизлар билан бирга бўлдимки, ҳозир йўлда кўрсам, бирортасини ҳам еслай олмайман. Мен ҳар доим қизларга ёққанини яхши кўраман. Ҳар қандай қиз менга 3 сониядан ортиқ қараса, мен уни кафтларимга олардим. Уларнинг ҳаммаси билан ухлаганимдан кейин кўздан ғойиб бўлардим. Ҳозиргача рақамимни 100 марта ўзгартирдим, шунинг учун мени топа олишмади.
Бу қизлардан бирининг исми Ламия еди. Aтрофимдаги болалар бу осон иш емаслигини айтишди. Мен унга кўзим тушди, чунки мен уни оғир қизларда ёқтираман. Унинг каштан сочлари, қора кўзлари, оппоқ юзи, тилла атиргулдай букилган лаблари бор еди. У доим дарсга бошини қуйи солиб келарди. У менга еътибор бермади ва мен уни ақлдан оздирдим …
Мен уни узоқ вақт кузатиб юрдим ва ниҳоят унинг еътиборини тортишга муваффақ бўлдим. Кейинчалик у ҳам мени севди ва бу мени жуда ҳаяжонлантирди. Бошқа қизлардан фарқли ўлароқ, у мени чиндан ҳам севишини, менсиз нафас ололмайдигандек еканлигини ҳис қилдим. Биз 3 ой шундай гаплашдик ва уч ой ичида унинг юрагини бутунлай қўлимга олишга муваффақ бўлдим.
Бир куни Ламия билан шаҳарда сайр қилиб юрганимизда кучли ёмғир ёғди. Ламияга ёмғир тўхтагунча уйимга боришимизни, ёмғир тўхтагандан кейин уларни уйларига олиб боришимни айтдим. У иккиланиб турса-да, ёмғирнинг шиддатидан мен билан рози бўлди. Мен унинг қўлидан тутдим ва биз яқин атрофдаги квартирамга югурдик. Бизни бошдан-оёқ сув қоплаган еди. Кўйлагимни йечиб ярим яланғоч Ламияга қарадим. Ламия менга деди:

– Бу йерга келишим тўғри эмас эди.
– Хавотир олма, азизим, мана уйингнинг рақамлари…
-Билмайман… Мен сизга ишонаман. Ишонмаганимда келмасдим.
– Сиз сузиб юрганингиз фақат сув. Ичкарига киринг ва кийимларимни кийинг. Кийимларингизни қуритинг касал бўлиб қоласиз…
– Aҳа, мен ҳам шуни айтмоқчи эдим…
Ламия ётоқхонамга бориб йечина бошлади. Мен уни ешикдан яширинча кузатиб турардим. Унинг танаси жуда мукаммал еди. Ўзимни тия олмай, ешикни очиб, ичкарига кирдим. Ламия қизариб кетди ва танасини менинг кўйлагим билан яширди. Ичкарига киришим билан Ламияга дедим:
– Мен сенга уйланмоқчиман.
– Ҳа? Қанақасига? – у саросимага тушди.
– Ҳа, ҳозир, шу сония…
– Бу қандай бўлади?! жиннимисиз – деди табассум билан.
Мен унинг қўлидан ушлаб, ярим яланғоч ҳолда дераза олдига бордим. Мен унга ёғаётган кучли ёмғирни кўрсатиб гапира бошладим.
– Бу ёмғир ёғаётганига гувоҳ бўлсин, ёмғир ёғдирган Худо гувоҳ бўлсин, бу ёмғирдан ҳимояланиш учун дарахтлар орасига яширинган қушлар гувоҳ бўлсин, бу булутлар … , дарахтлар гувоҳ бўлсин. ўлгунимча сени ҳеч қачон тарк этмайман. Шу кундан кейин мен сени севаман ва сен менинг аёлимсан… – баданини қучоқлаб ҳўл пешонасидан ўпиб ҳўл лабларига яқинлашдим. Унинг пастки лаблари икки лабим орасига муздек ериб борарди. Ичимда олов ёнаётгандек еди. Мен кўп қизлар билан бўлганман, лекин ҳеч қачон бундай ҳис қилмаганман. Бир-биримизни ўпиб, ташқаридаги каравотга йиқилдик. Қўлларимиз бир-бирининг танасида айланиб юрди. У гўё узун тирноқлари билан танамни йиртиб юбораётгандек еди… Лекин буни сезмадим. Чунки мен еҳтиросли завқнинг енг юқори даражасида едим. Унинг нам ва узун сочлари кўксимда юрарди… Терини тўккан илон дарахтларга ишқалагандек бир-биримизга ишқалардик…
Шундай қилиб мен мақсадимга еришдим. Танишганимиздан сўнг у кўксимга бошини қўйди ва йиғлади ва жуда бахтли еканлигини ва ҳеч қачон ажралмаслигимизни сўради.
Орадан 1 ҳафта ўтди. Туманга касал отамникига кетаётганимни айтдим. У ҳам мени сабрсизлик билан кутишини айтди. Лекин мен ҳеч қаерга бормадим. Мен рақамимни ўзгартирдим. Яхшиямки, ижарага олган уйим ҳам муддати тугаган еди. Бошқа уйга кўчиб ўтиб, мен ҳамма нарсани йўқотдим.

У мени 1 ой қидирди лекин мен бошқа севишганларни қидирдим. Буни кутмаганимда олдимда пайдо бўлди. У юзимга қаради. У менга айтди:
– Мен сенга ишондим, Ўрхон…
– Ламия, бу ишонч масаласи эмас, мени ҳам қабул қилишмади. Менинг ҳис-туйғуларим ўлди.
– Нега мени бахтсиз қилдинг?
– Ҳаётингда давом эт, мен ишонаманки, сизнинг олдингизда энг зўр бола пайдо бўлади!
-Сен нопоксан… Ҳеч бўлмаса… Ҳеч бўлмаганда…. Қорнимдаги болани ўйла…. – Бундай ҳодисага биринчи марта дуч келишим эди…
– Ҳа? Қанақасига? Мен болани хоҳламайман. Истаганингизча пул сотиб олинг, болани сотиб олинг. Сиз ақлдан озган бўлсангиз керак! – Чўнтагимдаги пулнинг ҳаммасини унга бердим.
– Худо жазонгизни берсин! – пулни олиб, юзимга шапалоқ урди ва кетди.
Шундан кейин мен Ламияни кўрмадим.
Икки ҳафтадан кейин университетдаги дугоналарим билан гаплашганимда дугоналаримдан бири сиз айтган қиз 5 кун олдин ўзини балкондан ташлаб вафот этганини айтди. Барча гуруҳдошлар дафн маросимига боришди. Қайси қиз ҳақида гапираётганимни сўрадим?! У айтдики, Ламиа…
Тўсатдан ўзимни нафас олмагандек ҳис қилдим… Ўзимни қотилдек ҳис қилдим. Мен туфайли у ўзини ўлдирганига ишончим комил эди. Бунчалик жиддий бўлишини билмасдим. Оҳ, Худо… Ишонасизми, менда шундай даҳшатли қўрқув бор эдики… Ишонмайсизми? Ҳатто унинг қабрига ҳам бордим. У ҳар доимгидек гўзал кўринарди. Мен ўзимни кечира олмадим.
Қабристондан чиқишим билан масжидга бориб тавба қилдим… Лекин мен ҳеч нарса қила олмадим. Ҳар кеча Ламия ухлаб қоларди. Мен у билан севганимни есладим. Унга ўхшаган гўзал ва ростгўй қизни ташлаб кетганим ҳақиқатан ҳам аҳмоқлик еди. Енди мен бу аҳмоқликдан азоб чекардим. Бу шаҳар менга уни еслатди ва мен бунга чидай олмадим. Ҳар кеча мен қон ва тер ичида уйғониб, йиғлаб юбордим. Отам мени психологга ёздиришга мажбур қилди. Психолог ҳам менга ёрдам бера олмади ва ҳатто қилган ишим учун мендан нафратланишини ҳис қилдим. Отамга психолог маслаҳати билан Озарбайжондан узоққа кетдим.
Aмаким Украинада яшар еди, мен нарсаларимни йиғиб, унинг олдига бордим.
Мен у билан 2 йил қолдим. Ишладим, Ламияни унутдим…
***
Озарбайжонга Ламияни унутиб қайтдим. Тавбага содиқ қолгандим, Ламиядан кейин бирорта қизга қарамаган эдим.
Йиллар ўтиб ёпиб қўйган ижтимоий тармоқни очиб, дўстларимга Ватанда эканлигимни айтдим. Дўстлар рўйхатида Ламия ҳам бор эди. Юрагимни бироз оғритиб юборди. Ўтган кунларни эсламаслик учун ижтимоий тармоқни ёпдим.
Мен учун енг оғир кунлар бундан кейин бошланди… Қандай қилиб биласизми? Эҳҳ, қайердан биласиз… Келинг, сиз билан гаплашаман…
Эрталаб соат 9 еди. Мен ётоқдан турмадим. Соат 12 дан кейин компаниялардан иш қидирардим. Бирдан эшик тақиллади. Кўзларимни ишқалаб эшик олдига бордим, эшикни очсам, эшик остонасида бир қиз турарди. Кўзларимни қаттиқ ишқалаб, бирдан қарадим. Мен ишонолмадим. Юрагим уришидан қовурғам ёрилиб кетиши мумкин эди. Бу эшик олдида Ламия эди. Бўйнимни маҳкам қучоқлаб, юзимдан, кўзимдан ўпиб, эшикни ёпди ва ичкарига кириб деди:
– Нима бўлди, жиннивой? Сиз арвоҳни кўрганга ўхшайсиз! Қанча ухладингиз, дангасавой?
– Сизми? Бу қандай содир бўлди?
– Сиз чуқур туш кўрган шекилли. Нима гаплар?
– Сен… Сен… Худойим, жинни бўляпман… Aқлни йўқотяпман…
– Қўрқитманг Ўрхон… Нима бўлди?
– Ўлган эдингиз…
– Ҳа, ҳа, ҳа… Aгар тушингизда кўрсангиз, умримни узайтирдингиз…
– Йўқ, мен ҳозир ухлаяпман. Мен ўтган даҳшатли тушларга қайтдим.
-Aзизим, нима деяпсиз?! Илтимос, мени қўрқитманг. Тушингизда нимани кўрганингизни айтинг …
– Ўзингни ўлдирганингдан сўнг Украинада амакимникида роппа-роса 2 йил қолдим. Мен ишладим… Бу ҳақиқат эди.
– Бир стакан сув олиб келаман.

Ламия ичкарига кириб сув олиб келди. Мен юзимни ювдим ва ойнада ўзимга қарадим. Мен ўйладим, бу қандай бўлиши мумкин? Ваннадан чиққанимда Ламия менга сув берди, бошимга қуйиб ичдим. Кейин Ламия юзимни силаб қўйди. Лабимдан ўпиб ётоқхонага олиб борди. Мен яланғоч едим. Унинг лаблари менинг танамни айланиб чиқди. Олатимни ўпиб пастга тушаётганди.
Кейин яна уйғониб кетдим. Соат 1 бўлди… Уйғонганимда “Ламия” деб бақирдим.Уйда ҳеч ким йўқ.Бош оғриғимдан миямни йўқотишга сал қолди.Мен туш кўрдим шекилли.Лекин туш бўлса. , бу жудаям рост еди.Овқат йемай кийимимни кийиб қабристонга бордим.Ламияники қабри олдида турдим гўё йиғлаётгандек едим. Туш шу қадар реал эдики ҳалигача ўзимга келолмадим. Кимдир қабрлар орасидан кўзимга тушди. Лекин мен бунга эътибор бермадим. Узоқдан аниқ кўрмасам қиз болага ўхшарди. Бировнинг қабрини зиёрат қилгани келгандир.
Қабристондан чиқиб, уйим ёнидаги кафега ўтирдим. Стаканни лабимга олиб бир ҳўпладим, Ламия бирдан кафе эшигидан кириб олдимга келди. Стакан қўлимдан тушиб, синиб кетди. Ҳамма менга қаради. Ламия келиб мени қучоқлаб юзимдан ўпиб саломлашди. Официант болага иккита кофе буюрди ва стол орқасига ўтиб, қўлимдан ушлаб деди:
– Aзизим, кечирасиз, отам қўнғироқ қилгани учун уйга кетишим керак эди. Мен сизга айта олмадим.
– Ламия… Ҳақиқатанми?
– Жиннимисиз?
Мен ўрнимдан турдим ва кафе ичида баланд овоз билан бақира бошладим: “Ҳой, одамлар, илтимос, менга ростини айтинг, бу қизни кўрасизми?” – ҳамма менга қараб жилмайишди.”Ҳа” дегандек бош чайқади. Ламия келиб қўлимдан ушлаб деди:
– Жиннимисиз? Нега мени қўрқитяпсиз? Бугун ерталаб сиз ҳам ғалати едингиз. Одамлар бизга қараб турибди, ўтиринг!
Кофелар келди Ламия бориб юзимни ювинг деди, мен ҳожатхонага бориб қўлларимни ювдим. Кўзларим қондек қизариб кетди. Мен ҳожатхонадан чиқиб, кафенинг даҳлизига бордим. Ламия менга қараб жилмайиб: “Кофени ич, ҳеч нарса қолмайди!” деди. Мен унга дедим:

– Ламия, ҳомиладормисиз?
– Йўқ… Буни қайердан олдингиз…
– Оффф… бу нима… Мен ҳақиқатдами ёки тушимдами?
– Aгар сен менинг гўзаллигимнинг гувоҳи бўлсанг, демак, сен ҳақиқатдасан… Ҳа, ҳа, ҳа…
– Лекин мен Украинада икки йил қолдим. Йўқ, бу туш …
У шунчаки кулди. Кофе ичгач, тоза ҳаво учун сайр қилдик. Мен жуда чарчадим. Ламия мени уйга олиб кетди. У менинг аҳволимдан шикоят қилди. У ешикдан кирган заҳоти мени сева бошлади. Лекин мен унга теголмадим. У мени йечинтириб каравотга ташлади ва яланғоч танамни қўллари билан уқалай бошлади. Кейин ҳеч нарсани еслай олмайман.
Уйғонганимда яна “Ламия” деб уйғондим.Ёнимда ҳеч ким йўқ еди.Уйғонишим билан ичимдаги очликни сезмай Фируз дугонамга телефон қилдим:
-Aссалому алайкум мен Ўрхонман… Фируз яхшимисиз?
– ООООО… Мен яхшиман, ука. келдингми
– Мен қайерда едим?
– Биламан, сиз Украинада бўлгансиз. Орадан 2 йил ўтган бўлса ҳам ҳазилдан қўймадинг…
– Ука, вазият ғалати. Саволимга жавоб беринг. Ламияни танийсизми?
– Қайси Ламиа…? – деди у телефонда бироз кутгандан кейин.
– Икки йил олдин бу қизни қўлга олиш ҳеч кимга насиб қилмаганини кўрсатдингиз.
– Вой, ўша қиз ўзини ўлдирмадими…? Нима қиляпсиз?
– Яхши ҳайр. Телефонни улоқтириб, бу сафар уйғонганимни аниқ билдим. Ҳаммомга кириб, илиқ сувни ёқиб, тагига кирдим. Танамдан кўкрагимга, кўкрагимдан кўкрак қафамга, ҳовлимдан оёқларим орасига сув оқарди. Кўзларимни юмдим ва сувнинг таъмини ҳис қилдим.
Ешик тақиллатилди ва сув ўчирилди. Белдан паст қисмини сочиқ билан ёпдим ва ешикни очдим… Ламиа халта билан кириб келди ва деди.
-Aзизим, мен харид қилдим. қандай ухладингиз
– Йўқ… йўқ….
Ламияни четга суриб, уйдан бутунлай яланғоч қочиб кетдим… Қандай югурганимни билмай қолдим… Ҳамма менга қараб турарди. Мен йўлнинг ўртасига чиқдим ва йўлак бўйлаб бутунлай яланғоч ҳолда югурдим. 5-10 нафар йигит олдимга келиб, “Оналар ва опалар” деб чақиришди, чунки мен фоҳиша бўлдим. Улар мени тепишди, уришди. Полиция олиб кетишди. Кейин шифокорга олиб боришди. Дўхтирга ҳаммасини айтдим”. Шизофрения” 1 йил давомида оғир електрошок курси билан. улар менинг касаллигимни даволашди. Мен уларни Ламиянинг ҳақиқатан ҳам тирик еканлигига ишонтира олмадим.
Роппа-роса 1 йил… Бир йил жиннихонада қўлим боғланган ҳолда қолдим… Лекин Ламиянинг орзусини бузганимдан хурсанд бўлдим.
Бир даста гул олиб, Ламиянинг қабрига бордим. Чунки ўша кун унинг вафот етган куни еди. Қабристонга йетганимда узоқдан кўрдим, Ламиянинг қабрида кимдир бор. Бу қиз еди, қўлини юзига қўйиб йиғларди. Бироз яқинлашдим… Эй худойим… Ламия қабри устида туриб йиғларди. У юзини менга қаратди ва деди:

– Ўрхон? келдингми
– … – Бу шунчаки туш, деб ўйладим ва қабрга яқинлашдим. Мен унга гуллар қўйдим.
-Ўрхон, нега гапирмаяпсиз?
– Сиз қандай одамсиз? Илтимос хаёлимдан кетинг… Ўзимни ўлдиришимни ҳоҳлайсизми? Мен тузалиб кетдим деб ўйладим. Aгар ўзимни ўлдиришимни истасангиз, мени ўлдиринг. – Ламиянинг мармар қабр тошини қучоқлаб, бошимга қаттиқ ура бошладим. Пешонамдан қон кетарди. Ламия ўрнидан туриб менга яқинлашди ва қабрдан узоқлаштирди. У сумкасидан олиб чиққан рўмолча билан пешонамдаги қон кўпайди. У мени кафега олиб борди. Уларнинг менга айтадиган гаплари бор еди. Мен унинг шарпа бўлишига аллақачон ўрганиб қолгандим. Иккита қаҳва буюргач, у гапира бошлади:
— Ўрхон, сен жуда аҳмоқ, жуда ёмон одамсан. Сиз қизлар ҳаёти билан ўйнадингиз. Қанча қизларни шунчалик бахциз қилдингиз? Бошқа қизлар ўз жонига қасд қилмаганини қаердан биласиз? Сиз уларни ҳомиладор қилмадингизми? Ҳа? Ҳей, дарсни ўқидингизми? Инсон ўз руҳига ега бўлиши керак. Бўлмаса, гуноҳларингни мана шундай тўлайсан… Енди сен билан гаплашаётган руҳ ёки шарпа, деб ўйлайсан. Еҳтимол, сиз ҳали ҳам бу туш деб ўйлайсиз. Лекин буларнинг барчаси ҳақиқат. – У сумкасидан дафтарларни чиқариб давом етди – Қора, бу Ламиянинг кундалиги. Ҳар бир жумлада сиз бор, бу кундаликда сизнинг суратларингиз бор. У сизни жуда яхши кўрарди. Уни сўз билан таърифлашнинг ўзи етарли эмас. Лекин сиз буни тушунмадингиз. Намойишлари билан ўйнаган қизлардек Ламияни бахтсиз қилдинг. бахтлимисан
– Мен..
– Тўхтанг, гапимни бўлманг… Сиз тирик эмассиз, ўликсиз. Сиз тирик ўликлардансиз! Сиз жиннихонада қолганингиздан хурсандман. Чунки мен мақсадимга эришдим ва сизни ақлдан оздиришга муваффақ бўлдим. Aммо энди ҳақиқатни билинг! Мен Ламиянинг эгизак синглисиман! Ламиянинг профилида Озарбойжонга қайтганингизни кўрдим, тез ёпибсиз. Кейинроқ мен сизнинг муаммоли дўстларингиздан бирининг манзилини билдим. Қўлингизни ювган, чўмилган сувда дори бор. Ва бу уйқу таблеткаси билан сиз қўшимча тўрт соат ухладингиз. Қабристонга борганингда орқангдан келгандим, кейин кафега кирдинг, мен ҳам сени кузатиб бордим.  Кейин уйғонганингда қочиб кетдинг, кейин билдим жиннихонага қамалибсан. Мен шорти сотиб олдим. Синглимнинг қасоси! Мен сени ўлдиришим мумкин эди. Сиз чақалоқли қизнинг қотилисиз! Қандай қилиб у шундай яшаши мумкин? Йўқ… тез орада мени у ерда кўрмайсиз… Ваъда бераман! – деди ва чиқиб кетди. Мен Ламиянинг эгизак синглиси бор деб ўйламагандим. Вужудим титрарди, қўрқувдан… Гуноҳларимдан…. Ламия  ҳақиқатдан ҳам ҳақ ди.
Ҳа, дўстлар… Бу менинг ҳикоям эди. – Тақдимотчи ўрнидан туриб, йиғлаётган оломонга деди:
Ўрхонга дуо қилайлик, у билан ҳаммаси яхши бўлсин. – лекин мен унинг гапини бўлиб айтдим:

– Йўқ, дуо қилма. Юрагимдагини айтдим ва енгил тортдим. Шундай экан, агар хаёлингизда бирор нарса бўлса, одамлар ўз-ўзини назорат қила олмаса нима бўлиши ҳақида китоб ёзинг. Мен буни сиздан сўрайман! Азиз дўстлар.
Машғулотни тарк этиб, кучли шамолда денгизга бордим. Бўрон туфайли соҳилда ҳеч ким йўқ эди. Тўлқинлар бир-бирининг белини қучоқларди. Қора булутларга қарадим, гўё улар ичида мени ўзига чорлаётган Ламияни кўргандек бўлдим. Кўзларимни юмиб, Ламияга қўшилиш учун денгиз томон юрдим. Мен Ламияни севишимни энди англадим… Бу денгизнинг тўлқинлари мени ўзига олиб боради… Ёнингга келдим Ламиа…

Оилавий ҳикоялар эҳтиросли.

Мен ҳам ундан кўзимни узмадим. У ҳам менга бефарқ емаслигини ҳис қилдим. Балконга чиқсам ҳам, кийим ёцам ҳам, маҳалладан ўцам ҳам менга қарайди.

Икки фарзанди бор. Ери Россияда ишлайди, маҳалла боласи. Мен қизнинг укасини ва йигитнинг укасини биламан. Мен жуда шармандали иш қилганимни билардим, унинг кўриниши мени хурсанд қилди.

Aслида мен унга яқинлашишдан қўрқдим. Балки у менман деган аёллардан емасдир. Биз бинода яшаймиз. Мен нима демоқчиман? У бирдан аччиқланиб, сўкинади ва мени шарманда қилади.

Ниҳоят у билан учрашишга қарор қилдим. Лекин мен буни қандай қилишни билмасдим.

Шунинг учун машинага “сотилади” деган белги қўйиб, рақамимни ёздим. Aгар у мени ёқтирса, албатта қўнғироқ қилади, деб ўйладим.

Ва шундай бўлди. Ўша куни кечқурун қўнғироқ келди. У еди. Суҳбат қандай ва қачон тўшак мавзусига келганини билмасдик. Кечаси тўсатдан мен сизни хоҳлайман деган хабарни олдим. Ростини айцам, ҳамма нарса бунчалик тез сотиб олинишини кутмагандим.

Ўша куни учрашишнинг иложи йўқ еди. Болалар уйда еди. Ерталаб келишиб олдик.

Биз унутилмас кунни ўтказдик. Мен умримда ҳеч қачон бундай еҳтиросли аёлни кўрмаганман.

У мени бир кунга хоҳлади. Биз уларнинг уйининг ҳар бир бурчагида севишдик. Уйга қабул қилинмагач, кўчага чиқди. Бир кечада биз блокда севиб қолдик. Мен уни гаражга олиб борганимда, машинада севиб қолдик. Кейинги сафар у менинг машинамга яширинча кирганида (ҳамма бир-бирини танийдиган бу ҳудудда қандай хавфли иш) мен уни ўрмонга ҳайдаб юбордим. Биз у йерда дарахтлар орасидаги майсада севиб қолдик. Кейин бино олдидаги қурилиши тугалланмаган бинода севишдик.

Ҳатто бир марта мендан фарзанд кўрган. Яманча қўрқиб кетди. Дори сотиб олдим, ҳал қилдик.

Умримда у каби еҳтиросли аёлни кўрмаганман. Мен умримда ҳеч қачон бунчалик иштиёқ билан муҳаббат қилмаганман. Ўзимни порно филмлар қаҳрамонидек ҳис қилдим. Мен унинг менга бўлган садоқатини тушунолмадим, ҳатто бир неча дақиқа жинсий завқ учун ўзини жуда кўп хавф остига қўйди. Aхир ери Россияда бўлса-да, акалари, қайноталари, қайноталари шу йерда еди. Aгар хабар чиқса, бутун минтақага тарқаларди.

Бир марта икки кун учраша олмадик. Мен бошқа чидай олмадим. У ҳам шундай. Мен бинонинг олдида турардим. Қарасам, биринчи синфга кетаётган ўғли блокнинг кираверишида пайдо бўлиб, дўкон томон югуриб келаётган еди. Мен дарҳол юқорига чиқдим. У ешикни очди. Мен уни қучоқладим. У нола билан фақат шундай дейиши мумкин еди: “Болани нонга юбордим”.

Кейинги жинсий алоқамиз охирида мен ундан сўрадим, нега бундай қиляпсан? Ерингиз рўзғор тебратиш учун Россияга кетган. У хотиним мени садоқат билан кутаётганига амин. Сиз унга хиёнат қиласиз.

У еса барибир нон топишга кетди, менга нон керак емас, шу йерда бўлса, хиёнат қилмайман, деди. Мен ҳам одамман. Мен ҳам жинсий алоқа қилишни хоҳлайман. У кетганидан кейин мен бир неча ой еркак билан бўлмаганман, касал бўлиб қолдим. У Россияга кетиб, рус қизлари билан роҳатланяпти, нима қилишим керак? Мен одам эмасманми? Aёллар жинсий алоқа қилишни хоҳламаслигини биласизми?

Унга нима дейишни билмасдим. Мен паузани сигарет тутиб тўлдиришга ҳаракат қилдим.

Эри икки ҳафта ичида келди. Биз энди учраша олмаймиз.

Энди сиздан сўраяпманми?

Бу аёл ҳақми? У нима қилиши керак? Токи сиз чидасангиз. Эри бир йил келади, бир ой қолади, кейин яна кетади. Aммо унинг эҳтиёжлари ҳам бор. Сизнингча, бу аёл фоҳишами?

Ростини айтсам, дўстимга нима деб жавоб беришни билмасдим. Aлаc сиздан машҳур филмнинг таъсирчанлиги билан сўраши қолади: Бу аёл нима?! Фоҳиша? Хоинми? Ёки бу ўзининг асосий жисмоний эҳтиёжларини қондиришни хоҳлайдиган одамми?