Исмлар руйхати маноси угил ва киз болалар учун

ФАРЗАНДга исм қўйиш ота-оналар учун енг масулиятли ишлардан бири десак муболаға бўлмас. Ота-онанинг фарзанди олдидаги биринчи бурчи ҳам акҳир шундан иборатку. СҲундай екан янги туғилган мўжазгина чақалоқчамизга нима деб исм қўйишда базан катталардан маслаҳат сўрасак, базан яқин танишларимизнинг, ўзимиз ёқтирган инсонларнинг исмини еслаймиз. Бази ота-оналар фарзандларига исмни турли кҳил маросимлар, ҳодиса-воқеалар, сифатлар, ва ҳаттоки сиёсий ҳолатларга ҳам атаб қўядилар. Қандай исм қўйилганда ҳам бу исм ФАРЗАНДингизнинг келажакдаги кҳулқ-атворига ўз тасирини ўтказмай қолмайди. СҲу сабабли унга чиройли ва муносиб ном беринг. Биз еса Сизга бу борада кўмаклашамиз. Қуйида алифбо тартибида келтирилган исмлар рўйкҳати ва уларнинг маноси билан танишиб, балки ўзингизга ёққан исмни топарсиз.

Қизлар учун маноли исмлар Сания. Маноси «юксак, улуғвор». Бу исм ҳам илгари араблар орасида кўп учраган бўлса ҳам, ҳозирда машҳур емас.

Сара (Сора). Бу исм ҳам Марям исми каби мусулмон, насроний ва яҳудий кҳалқларда тарқалган. Марям исмидан фарқли равишда, бу исмни бир қанча насроний мамлакатларида буткул яҳудийларнинг исми деб қаралади, шунинг учун одатда насронийлар бу исмни қўйишмайди. Бундай деб ҳисобланмаган жойларда еса Сара исми нарсонийлар орасида ҳам кўп учрайди. АҚСҲда Сараҳ исми ҳамиша енг машҳур исмлар қаторида бўлган.

Бу исмнинг маноси – иврит тилида «малика», «амира». Араб тилида ҳам шунга ўкҳшаш иккита сўз бор, кўпинча шу исмга алоқадор деб келтирилади: «сарра» – «кҳурсанд қилувчи», «сара» – қолдиқ. Бу исм араб мамлакатларида, кҳусусан, Саудия Арабистони ва Иорданияда ҳам етакчи ўриндаги исмлардан ҳисобланади.

Сафия (София). Маноси «покиза, ёрқин», «дугона». Оналаримизнинг бири София бинт Ҳуяй розияллоҳу анҳо едилар. СҲунингдек, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобиялари орасида улардан кейин яшаб ўтган етиборли муслима аёллар орасида ҳам София исми жуда кўп учрайди.

Султона «ҳокимият», «устунлик», «ҳоким» маносини берувчи «султон» сўзининг муаннас шакли. Ўғил болалар исми – Султон кўп мамлакатларда машҳур бўлса-да, Султона исми ҳозирда кам учрайди.

Сумайя. Бу исмнинг маноси «само» – «осмон» сўзининг кичрайтирилган шакли ёки «самия» – «олийжаноб» сўзининг кичрайтирилган шакли бўлиши мумкин. Исломдаги биринчи шаҳиднинг исми Сумайя бинт Ҳаёт, Умму Умар еди. Тасним. Бу ҳам Салсабил каби жаннатдаги булоқлардан бирининг номи. Мутоффифун сурасида шундай дейилади: «…Албатта, аброрлар жаннати наимдадирлар. Пардали баланд сўрилар устида назар солиб турарлар. Уларнинг чеҳраларидан жаннат равнақини билиб оларсан. Улар муҳрланган, ниҳоятда пок, шаробдан ичарлар. У (шароб)нинг кҳотимаси мискдир. Ва шу нарса учун мусобақа қилувчилар мусобақа қилсинлар. У (шароб)нинг аралашмаси «тасним»дандир. У (Тасним) бир булоқдирки, ундан муқарраблар ичарлар». (22-28 оятлар)

Фараҳ. Маноси «кҳурсандчилик». Бази мусулмон мамлакатларида бу исм ўғил болалар учун ҳам ишлатилади.

Фарида. Маноси «жавоҳир», «камёб», «нодир нарса», «дурдона». Бу исм бошқа араб мамлакатларидан кўра Мисрда кўпроқ учрайди.

Ҳабиба. Ёрқин манога (севимли, суюкли) ега бўлган қадимий араб исмларидан бири. Бу исмда кўплаб саҳобиялар ўтган. Жумладан, Ҳабиба бинт Абу Умома Асад ибн Зурора, Ҳабиба бинт Абу Тижрат ал-Абдарийя (ҳадислар ривоят қилган), Ҳабиба бинт Жаҳш ( Зайнаб бинт Жаҳш онамизнинг туғишган сингиллари), Ҳабиба бинт Рамла бинт Абу Суфён (Умму Ҳабиба онамизнинг қизлари), Ҳабиба бинт Кҳорижа ибн Зайд Ҳазражийя (Абу Баркр Сиддиқнинг аёллари), Ҳабиба бинт Абу Суфён, Ҳабиба бинт Абу Амир ар-Ра¬ғиб (машҳур саҳоба Ҳанзаланинг синглиси) ва бошқалар.

Ўрта асрларнинг ҳурматли мусулмон аёллари орасида ҳам Ҳабиба исмлилари учрайди. Жумладан, Ҳабиба бинт Иброҳим ал- Мақдисия, 7-ҳижрий аср муҳаддиси, Ҳабиба бинт Абу Ҳалаф, Ҳабиба бинт ал-Изз ва бошқалар. Бугунги кунда еса Ҳабиба исми бази мамлакатларда (масалан, Миср) кўп учраса, базиларида еса (масалан, Саудия Арабистонида) кам учрайди. Ҳожар. Иброҳим алайҳиссаломнинг аёлларидан бирининг, Исмоил алайҳиссаломнинг оналарининг исми. У киши ҳақидаги ривоятлар малум ва машҳур бўлиб, Макка шаҳрининг пайдо бўлиш тарикҳига бориб тақалади. Ҳалима. Маноси «беозор, ройиш», «сабрли», «юмшоқ». Бу ажойиб исмни енг машҳур қилган соҳибаси Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни емизган бану Садлик Ҳалима бўлган. Бу аёл Муҳаммад алайҳиссаломни деярли 4 йил тарбиялаган. СҲунингдек, Ҳалима бинт Урва ибн Масуд ас-Сақофий исмли саҳобия ёки тобеия ҳам яшаган.

СҲарифа. Маноси ҳурматли, шарафли

СҲайма (СҲаймо). СҲайма сўзи «якҳши сифатларга ега» ва «кҳоли бор аёл» деган маноларни англатади. Бу Расулуллоҳ алайҳиссаломнинг емикдош синглиси, Ҳалимаи Садийянинг қизининг сифати бўлган. Ясмин. Форс тилидан келиб чиққан исм бўлиб, арабларда ҳам аллақачон ўзлашиб кетган ва истемолда кенг қўлланилади. Ясмин бинт Салим ибн Али ибн ал Байтар КҳИИ асрда яшаб ўтган ҳадис ровийларидан бири. «Ясмин» сўзи гулнинг номини билдирса, «ясмина» унинг бир шокҳчаси ёки бир гулини билдиради.

АББОС (а.)- қовоғи солиқ, кҳўмрайган, жиддий. Бази болалар шу ҳолатда туғилади.
АБДУЛАЗИЗ (а.) – иззат ва куч-қудрат соҳиби бўлган ғолиб Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛАЗИМ (а.) – буюк Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛВАЛИ (а.) – дўст, мададкор Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛВАҲҲОБ (а.)- барча учун ўз нематларини текин ато етувчи Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛВОҲИД (а.)- битта, ягона, танҳо бўлган Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛЖАББОР (а.) – бандаларнинг ишларини ислоҳ қилувчи Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛЖАЛИЛ (а.)- барча жиҳатдан мукаммал ва гўзал улуғ Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛЛАТИФ (а.)- лутфу еҳсон, чексиз марҳаматлар соҳиби бўлган Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛАҲАД (а.)- якка-ягона бўлган Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛКАРИМ (а.)- карим қилувчи, сакҳоват кўрсатувчи ва бандаларининг гуноҳларини кечирувчи, авф етувчи Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛЛОҲ (а.)- Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛМАЛИК (а.)- подшоҳ Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛФАТТОҲ (а.) – раҳмат кҳазиналарини очувчи Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛКҳОЛИҚ (а.)- яратувчи Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛҚАҲҲОР (а.)- барчани бўйсўндирувчи Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛҚОДИР (а.)- ҳамма нарсага қодир бўлган, куч қудрат соҳиби Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛҒАФУР (а.) – бандаларинннг гуноҳларини яшириб, жазо бермай турувчи Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛҒАФФОР (а.) – бандаларининг кҳато ва гуноҳларини кечирувчи Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛҒАНИ (а.)- ҳеч нарсага еҳгиёжсиз, бой Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛҲАЙ (а.)- абадий тирик Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛҲАМИД (а.)- ҳамиша, доимо ҳамду санога, мақговга сазовор бўлган Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛҲАКИМ (а.) – ҳикмат ва чексиз билимлар соҳиби бўлган Аллоҳнинг бандаси.
АБДУЛҲАФИЗ (а.)- ўз панокҳдда сақловчи Аллоҳнинг бандаси.
АБДУРРАЗЗОҚ (а.) – барча тирик мавжудодга ризқ берувчи Аллоҳнинг бандаси.
АБДУРРАУФ (а.)- ўта меҳрибон, раҳмати кенг Аллоҳнинг бандаси.
АБДУРРАСҲИД (а.)- барча ишлари тўғри чиқувчи Аллоҳнинг бавдаси.
АБДУРРАҲИЙМ (а.) – раҳмли Аллоҳнинг бандаси.
АБДУРРАҲМОН (а.) – ўта меҳрибон Аллоҳнинг бандаси.
АБДУССАМАД (а.)- ҳожатбарор Аллоҳнинг бандаси.
АБРОР (а.)- покиза, якҳши кҳулқ-атвор егаси.
АДОЛАТ (а.) – одиллик.
АЗАМАТ (а.)- улуғ, қудратли.
АКБАР (а.)- буюк, улур.
АКМАЛ (а.) – енг етук, енг мукаммал.
АКРАМ (а.)- карамли, сакҳий
АЛИ (а.)- олий, енг юксак.
АЛИСҲЕР (а.-ф.т.)- шердек қудратли, жасур, довюрак бола. Алидек куч-қудрат ва ақл-заковат егаси бўлсин.
АМИР (а.)- ҳукм қилувчи, ҳукмдор, йўлбошчи.
АНБАР (а.) – ёқимли, кҳушбўй, ажойиб ҳидли.
АНВАР (а.)- нурли, ёруғ, чароғон ёки иқболи порлоқ бола.
АРСЛОН (а.)- шер, шердек қудратли, довюрак, қўрқмас бўлсин.
АСАД (а.) — СҲер. Асад ойида туғилган бола ёки СҲердек кудратли, қўрқмас, довюрак бўлсин.
АСАДУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳнинг шери ёки Аллоҳнинг шердек қудратли, довюрак, жасур бандаси.
АСАЛ (а.) – асалдек ширин, севимли қиз.
АСОМИДДИН (а.)- диннинг кўмаги, ёрдами, мадади.
АЗАМ (а.)- енг буюк.
АҲМАД (а.) – Аллоҳга олқиш ва ҳамду санолар айтувчи, олқишга сазовор, мақтовга лойиқ.
АҲРОР (а.)- меҳру мурувватли, маркҳаматли.

БАДРИДДИН (а.) – диннинг тўлин ойи.
БАРНО (ф.т.) – келишган, чиройли.
БАСАНДА (ф.т.) – оилада кетма-кет қизлар туғилса, енди етарли бўлди, енди киз бола тугидиши тўкҳтасин, деган манода ушбу исм қўйилган.
БАКҳТИЁР (ф.т.) – бакҳт-саодат, қувонч ёр бўлсин.
БАҲОДИР (ф.т.) – ботир, куч-қудратли.
БАҲОР (ф.т.) – баҳорда туғилган фарзанд ёки ҳаётда баҳордек гўзал, чиройли, файзли бўлсин.
БАҲРИДДИН (а.) – диннинг нури, шуласи.
БАҲРОМ (ф.т.) — Миррикҳ (Марс) сайёрасининг номи бўлиб, у қадимдан бакҳт ва саодат тимсоли сифатида тараннум етилган, шу билан бир қаторда қадимги ерон шоҳларидан бири бўлган Баҳромга кҳам нисбат берилиб, куч-қудрат соҳиби бўлсин, деган манода кҳам ушбу ном болага берилган.
БЕКЗОД (ўзб-ф.т.) – беклар авлодидан бўлган бола ёки бек фарзанди, боласи.
БЕКМУРОД (ўзб-а.) – беклар авлодидан бўлган бола улгайиб, орзу мақсадига етсин.
БЕРДИМУРОД (ўзб-а,) – Аллоҳ бизга ўғил ато килиб, орзу мақсадимизга етказди еки Аллоҳ берган бола вояга етиб, мурод-мақсадига еришсин.
БЕҲЗОД (ф.т.)- якҳши саодатли кунда туғилган, якҳши аслзода бола.
БЕҲРУЗ (ф.т.)- бакҳт-саодатли кунда туғилган бола.
БИБИКҳОЛ (ўзб-ф.т.) – кҳол билан туғилган, етиборли аслзода қиз.
БИНАФСҲА (ўзб.)- бинафшадек нафосатли, сулув, кўркам
БОБУР (ўзб.)- йўлбарс.
БОЗОР (ф.т.) – бозор куни туғилган бола.
БОЙМУРОД(ўзб-а.) – бой-бадавлат бола, улғайиб орзу муродига етсин.
БОЙҚОБИЛ (ўзб-а.)- ес-ҳушли, ақлли, мўмин-қобил бола, улғайиб бой-бадавлат бўлсин.
БОЛТА (ўзб.)- киндиги болта билан кесилган бола ёки болтадек кескир, ўткир, мустаҳкам бўлсин.
БОТИР(ўзб-мўг.) – мард, паҳлавон, довюрак, жасур.
БЎРИ (ўзб.)- туғилганда тиши мавжуд бўлған бола.

ВАФО (а.) – вафоли, садоқатли, содиқ.
ВОСИЛ (а.) – висолга етишган.

ГАВҲАР (ф.т.) – гавҳардек қимматли, бебаҳо, асл, зебо қиз.
ГАВҲАРСҲОД(ф.т.) – гавҳардек бебаҳо, қимматли, қадрли, қувноқ, шоду кҳуррам зебо қиз.
ГУЛАНДОМ (ф.т.) – гулбадан, нозик, гўзал қиз.
ГУЛАСАЛ (ф.т-а.) – гулдек чиройли, нафис, асалдек ширин, тотли, севимли қиз.
ГУЛЖАМОЛ (ф.т-а.) – ҳусни жамоли гуддек зебо қиз.
ГУЛЖАҲОН (ф.т.)- жаҳоннинг гулдек гўзал кизи.
ГУЛНОЗ (ф.т.) – гулдек нозик ва нозли гўзал киз.
ГУЛРУҲ (ф.т.) – юзи гулдек гўзал қиз.
ГУЛЧЕҲРА (ф.т.) – гулюзли, чиройли қиз.
ГУЛСҲАН (ф.т.) – ҳаёти гулзордек файзу тароватли бўлсин.
ГУЛСҲОД (ф.т.) – гулдек гўзал, сулув, шоду кҳуррам
ГЎЗАЛ (ўзб.) – зебо, сулув, чиройли

ДАВЛАТ (а.) – давлатманд, бой, саодатли, толеи порлоқ бўлсин.
ДАВРОН (а.) – даврининг, замонасининг бакҳтиёр фарзанди бўлсин.
ДИЛАФРЎЗ (ф.т.) – кўнгилни ёритувчи, қалбни қувончга тўлдирувчи зебо қиз.
ДИЛБАР (ф.т.) – кўнгилни олувчи, суюкли, гўзал.
ДИЛМУРОД (ф.т-а.) – дилдаги муродга, орзуга етказган бола.
ДИЛНАВОЗ (ф.т.) – дилни еркаловчи, кўнгилга завқу шавқ бағишловчи севимли зебо қиз.
ДИЛНОЗ (ф.т.) – нозик қалб соҳиби.
ДИЛОВАР (ф.т.) – жасур, қўрқмас, довюрак, шижоатли.
ДИЛОРО (ф.т.) – кўнгилни безовчи, дилга оро берувчи қиз.
ДИЛОРОМ (ф.т.) – дилга ором берувчи, кўнгилга таскин
ва ҳузур-кҳаловат бакҳш етувчи.
ДИЛРАБО (ф.т.) – кўнгилни жалб қилувчи, дилни тортувчи, суюкли, гўзал қиз.
ДИЛСҲОД (ф.т.) – дили шод бўлиб юрсин ёки қалбларга севинч, шоду кҳуррамлик бакҳш етган бола.
ДУРДОНА (а-ф.т.) – инжу, дур донасидек бебаҳо, қадрли, чиройли қиз.

ЕТИМ (а.) – якка, ягона, танҳо, ёлғиз.

ЁДГОР (ф.т.) – агар бола дунёга келгандан кейин отаси ёки онаси оламдан ўтиб қолса, унга марҳумдан есдалик, ёдгорлик бўлсин деб ушбу исм берилади.
ЁРҚИНОЙ (Узб.) – келажаги ёруғ, нурли ва ойдек гўзал қиз.
ЁҚУБ (қад.яҳ.) – изидан борувчи, сабр-тоқатли, довюрак, жасур.
ЁҚУТ (қад.яҳ-а.) – ранги қизил бўлган қимматбаҳо ноёб тош.

ЖАВЛОН (а.) – чаққон, чиройли, шаҳдам қадам ташловчи.
ЖАЛОЛ (а.) – улуғ, буюк, кўркам.
ЖАЛОЛИДДИН (а) – диннинг улуғворлиги ёки диннинг юксак намояндаси.
ЖАМОЛ (а.) – чиройли, кўркам бола.
ЖАМСҲИД (ф.т.) – буюк, қудратли.
ЖАСУР (а.) – довюрак, қурқмас, жасоратли.
ЖАҲОНГИР (ф.т.) – жаҳонни забт етувчи, фотиҳ.
ЖУМА (а.) – жума куни туғилган бола.
ЖУМАГУЛ (а.ф.) -жума куни туғилган, гулдек чиройли сулув қиз.
ЖУМАҚУЛ (а.-ўзб.)- Аллоҳнинг жума куни туғилган бандаси ЖУМАНАЗАР (а.) – жума куни берилтан туҳфа.
ЖЎРА (ф.т.) – дўст, ўртоқ, ҳамдам.

ЗАЙНАБ (а.) – келишган, кҳушқомат, сулув қиз.
ЗАЙНИДДИН (а.) – дининг безаги, чиройи, кўрки.
ЗАРИНА (ф.т.) – зарли, чиройли қиз.
ЗАРИФ (а.) – беғубор, покиза, нозик таб, ўгкир ақл соҳиби.
ЗАРИФА (а.) – иффатлн, покиза, нозик таб, фаҳм-фаросатли қиз.
ЗАФАР (а.) – толиб, саодатманд.
ЗЕБИНИСО (ф.т.-а.) – аёлларнинг зеби, гўзал, зебоси.
ЗЕБО (ф.т.) – гўзал, сулув, чиройли қиз.
ЗИЁ (а.) – нурли, толеи порлоқ бола.
ЗИЙНАТ (а.) – зийнатли, безанган, ораста, кўркам қиз.
ЗОЙИР (а.) – зиёратчи.
ЗОКИР (а.) – Аллоҳни зикр қилувчи, ёдга олувчи.
ЗУБАЙДА (а.) – аёлларнинг танлаб олингани, енг якҳшиси.
ЗУЛФИЯ (ф.т.) – жингалак сочли, сулув қиз.
ЗУЛКҳУМОР (а.) – интиқ бўлиб кўпдан кугилтан қиз.
ЗУМРАД (ф.т.) – зумраддек қимматли, чиройли, зебо қиз.
ЗУҲРО (а.) – Зуҳро юлдузидек нурли, чиройли, сулув ва иқболи порлоқ қиз.

ИБОДАТ (а.) – тоат-ибодат қилиш, Кҳудога сиғинувчи, Унга бўйсунувчи ёки ибодат пайтида туғилган қиз.
ИБОДУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳнинг бандалари, қуллари.
ИБРОҲИМ (қад.яҳ.) – кҳалқларнинг отаси.
ИЗЗАТУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳнинг ҳурмат-иззатли бандаси бўлсин.
ИЛҲОМ (а.) – руҳий кўгаринкилик, руҳланиш, авжланиш.
ИМОМ (а.) – олдинда турувчи пешво, диний раҳнамо.
ИНТИЗОР (а.) – интизор бўлиб кўпдан орзиқиб кутилган қиз.
ИРОДА (а.) – Кҳудонинг иродаси билан дунёга келтан қиз.
ИСКАНДАР (юн.) – қўркмас, довюрак, жасур, мардларниш сардори, бошлиш.
ИСЛОМ (а.) – бўйсунувчи, итоаткор, кҳудожой.
ИСМОИЛ (қад.яҳ.) – Кҳудо ешитди; Кҳудодан сўраб олинган бола.
ИСРОИЛ (қад.яҳ.) – Аллоҳга итоат қилувчи, Аллоҳ йўлида курашчи.
ИКҳТИЁР (а.) – икҳтиёри, ерки ўзида, ҳур, озод.
ИҚБОЛ (а.) – бакҳту саодат, ёрур келажак, ҳаёт.

ЙЎЛДОСҲ (ўзб.-ф.т.) – ҳамроҳ.

КАМОЛ (а.) – етук.
КАМОЛИДДИН (а.) – диннинг камоли, ривожи ёки диннинг баркамол, етук намояндаси.
КОМИЛ (а.) – етук, мукаммал.
КАМОЛА (а.) – етук, баркамол қиз.
КОМРОН (ф.т.) – мақсадга еришувчи, саодатманд, кудратли, омадли, толеи порлоқ.
КУМУСҲ (ўзб.) – кумушдек бебаҳо, қимматбаҳо, қадрли, сулув қиз.

ЛАЙЛИ (а.) – тун қизи, тунда туғилган қиз.
ЛАТИФА (а.) – меҳрибон, мулойим қиз.
ЛАТОФАТ (а.) – латофатли, покиза, шафқатли, зебо қиз.
ЛОБАР (а-) – чиройли, келишган, ёкзимли, дилкаш қиз.
ЛОЛА (ф.т.) – лоладек нафосатли,чиройли, кўркам, гўзал
ЛУТФИЯ (а.) – мурувватли, меҳрли, сулув қиз.
ЛУТФУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳнинг лутфу еҳсони, муруввати, марҳамати.

МАВЖУДА (а.) – яратилган, бор, барҳаёт.
МАВЛУДА (а.) – кҳосиятли, муқаддас кунда дунёга келган қиз.
МАДИНА (а.) – бу исм Арабистондаги муқаддас зиёратгоҳ шаҳар бўлган Мадина номидан олинган.
МАЛИКА (а.) – малика еки шоҳ авлодидан бўлган аёл.
МАЛОҲАТ (а.) – кўркам, гўзал, малоҳатли қиз.
МАСТУРА (а) – пардали, иффатли, покиза қиз.
МАТЛУБА (а.) – илтижо қилиб сўраб олинган қиз.
МАФТУНА (а.) – мафтун қилувчи, жозибали, дилкаш қиз.
МАҲБУБА (а.) – севилган, суюкли, дилбар қиз.
МАҲЛИЁ (а.) – ўзига жалб етувчи, кўнгилни ром қилувчи, сеҳрловчи, назокатли, жозибали, сулув қиз.
МАҲМУД (а.) – мақталган, мақговга лойиқ.
МЕҲРИНИСО – аёлларнинг қуёши.
МИРЗА (ф.т.) – саводли, ўқимишли билимдон бўлиб ўссин.
МОҲИГУЛ (ф.т.) – ойдек сулув, чиройли ва тулдек гўзал қиз.
МОҲИДИЛ (ф.т.) – кўнгилнинг ойи ёки кўнглимизни ойдек еритган, нурга тўлдирган сулув қиз.
МОҲИНУР (ф.т-а.) – ой нуридек покиза, сулув қиз.
МОҲИРА (а.) – маҳоратли, пишиқ қиз.
МУАЗЗАМ (а.) – азим, улуғ, буюк.
МУАТТАР (а.) – кҳушбўй кҳид таратувчи.
МУБОРАК (а.) – қутлуғ, саодатли.
МУЗАФФАР (а.) – зафар қозонувчи, ғалабага еришувчи, голиб.
МУНАВВАР (а.) – нурли, чароюн, ёруғ.
МУНИРА (а.) – нур сочувчи, юзидан нур таралувчи, нурли, зебо қиз. МУНИС (а.) – дўст, ҳамдам.
МУРОД (а.) – улгайиб мурод-мақсадига етсин ёки орзу, муродга ериштирган бола.
МУСАЛЛАМ (а.)- бўйсунувчи, итоаткор.
МУСУЛМОН (а.) – Ислом динига етиқод қилувчи, иймонли, кҳудожой.
МУКҳТОР (а.) – танланган, сайланган, еркин, озод.
МУСҲАРРАФ (а.) – шарафланган, шарафли, ҳурмат-еҳтиромга еришган.
МУЯССАР (а.) – Аллоҳ етказган, муяссар қилған фарзанд.
МУҚАДДАМ (а.) – биринчи фарзанд.
МУҚАДДАС (а.) – қутлуғ, табаррук, муқаддас, азиз.
МУҲАММАД (а.) – мақталадиган, мақтовга, олқишга лойиқ, сазовор.
МУҲАРРАМ (а-) – мукҳарррам ойнда дунёга келган бола.
МУҲТАРАМ (а.) -енг ҳурматли, езозли.

НАВРЎЗ (фт.) – янги кун, янги кунда – Наврўз куни туғилган бола.
НАЖМИДДИН (а.) – диннинг юлдузи, диннинг иқболн.
НАЗАР (а.) – Аллоҳ назар қилган, Аллоҳнинг назари тушган бола.
НАЗИРА (а.) – авлиёлар, ешонларга назир қилинган, бағишланган қиз.
НАЗИФА (а.) – покиза.
НАЗОКАТ (а.) – нозиклик, нозик табиатли, нозанин сулув қиз.
НАЗРУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳга назр қилннган, бағишланган бола.
НАМОЗ (ф.т.) – намоз вақгида туғилган бола.
НАРГИЗ (а.) – наргисдек нафосатли, нозик, гўзал қиз.
НАРИМОН (а-ф.т.) – жасур, қўрқмас, куч-қудратлн.
НАСИБА (а.) -ризқи бугун, насибали қиз бўлсин.
НАСИМ (а.) – тонг пайти зсадшан шабададек юмшоқ кўнгилли, мулойим табнатли, ёқимли бола.
НАСИМА (а.) – тонг шамолидек ёқнмли, ҳузурбакҳш, мулойим табиатли, юмшоқ кўнгил, покиза, нафосатлв
НАСРИДДИН (а.) – диннинг ёрдами, кўмага.
НЕМАТ (а.) – ризқи бутун, насибаси тўкис бўлсин.
НЕМАТУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳвинг сакҳовати, марҳамати, Аллоҳшнг немати.
НИГИНА (ф.т.) – узук, қимматбаҳо узуқдек бебаҳо, азиз, гўзал қиз.
НИГОРА (ф.т.) – чиройли юзли, зебо, тенгсиз ҳусн соҳибаси.
НИЗОМ (а.) – тартиб-интизомли,одоб-акҳлоқли бола бўлсин.
НИЗОМИДДИН (а.) – диний илмларни, тартиб-қоидаларни мукаммал билувчи, дин ривожига ҳисса қўшувчи.
НИЛУФАР (ҳинд.) – нилуфардек нафосатли, нозик ва зебо қиз.
НИСҲОН (ф.т.) – бола туғилганда унинг баданида бирон кҳил белги бўлса ёки отасидан нишона бўлсин деган манода ушбу исм кўйилади.
НОДИР (а.) – ноёб, қимматбаҳо, қадрли бола.
НОДИРА (а.) – тенгсиз, бебаҳо, беназир, беқиёс гўзаллик соҳибаси.
НОРБОЙ (ф.т-ўзб.) қизил кҳолли бола улғайиб бой-бадавлат бўлсин.
НОРМУРОД (ф.т-а.) – қизил кҳолли бола орзу муродларимизга ериштирди ёки қизил кҳолли бола соғ-омон улғайиб истагига, муродига етсин.
НОРМУҲАММАД (ф.т.-а.) – қизил кҳолли болани Муҳаммад (с.а.в.) окҳиратда шафоат қилсинлар.
НОРМЎМИН (ф.т-а.) – қизил кҳолли бола, аклли, доно, мўмин-қобил бўлсин.
НОРОЙ (ф.т-ўзб.) – қизил кҳол билан туғилган, ойдек зебо, кўркам қиз.
НОРТОЖИ (ф.т.) – қизил кҳолли бола.
НОРКҳОЛ (ф.т.) – баданида қизил кҳол билан туғилган қиз.
НОРҚОБИЛ (ф.т-а.) қизил кҳол билан туғилган бола, улғайиб қобил бўлсин.
НОСИР (а.) – ёрдам берувчи, ғолиб.
НУРББК (а-ўзб.) – беклар авлодига мансуб бўлган толеи нурли, иқболи порлоқ бола.
НЎРЖАМОЛ (а.) -нур юзли, чиройли, гўзал қиз.
НУРИДДИН (а.) – диннинг нури, зиёси, машали.
НУРУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳнинг нури, зиёси, ёғдуси.
НУСРАТ (а.) – ёрдам берувчи, кўмак берувчи, голиб.
НУСРАТУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳнинг кўмаги, муруввати.

ОБИД (а.) – Аллокҳга сиғинувчи, Унга ибодат қилувчи.
ОБИДА (а.) – Аллокҳга ибодат қилувчи, тақводор қиз.
ОБОД (ф.т.) – ҳаёти обод, серфайз, насибаси бутун бўлсин.
ОДИЛ (а.) – адолатли, ҳақгўй.
ОДИНА (ф.т.) – кҳосиятли бўлган, муборак кун ҳисоблашан жума кунида туғилган бола.
ОЗОД (ф.т.) – озод, ҳур, еркин.
ОЗОДА (ф.т.) – ҳур, еркин, покиза қиз.
ОЗОДБЕК (ф.т-ўзб.) – беклар авлодига мансуб бўлган ҳур, еркин, саодатманд бола.
ОЙГУЛ (ўзб-ф.т.) – ойдек чиройли, сулув, гулдек чиройли қиз.
ОЙДИН (ўзб.) – ойдин, ёруғ кечада туғилган қиз ёки кҳаёти нурли, иқболи порлоқ, чароюн бўлсин.
ОЙЖАМОЛ (ўзб-а.) – ойдек гўзал ҳусн соҳибаси, ой юзли зебо қиз.
ОЙНИСА (ўзб-а.) – аёлларнинг ойдек сулуви, зебоси.
ОЙСҲА (а.) – барҳаёт яшовчи.
ОЛИМ (а.) – илм сокҳиби.
ОЛИМА (а.) – илмли, билимдон қиз.
ОЛИЯ (а.) – олий, улуғ, юксак мартабали.
ОЛЛОЁР (а-ф.т.) – Аллоҳ ёр, мададкор бўлсин, кҳамиша ҳамдам, ҳамроҳ бўлсин, қўллаб ўз паноҳида асрасин.
ОМОН (а.) – ўсиб, улғайиб соғ-омон бўлсин.
ОМОНУЛЛОҲ (а.) -Аллоҳнинг ўзи кҳар қандай кҳавф-кҳатар ва офатларддн омон сақлайдиган бола.
ОРЗИГУЛ (ф.т.) – орзу қилиб ертпилган гулдек сулув, дилрабо қиз.
ОРЗУ (ф.кҳ.) – ота-онасини орзусига ериштирган, мақсадига етказған ёки орзиқиб кутилган бола.
ОРИФ (а.) – марифатли, билимли, ақлли, Аллоҳни таниган кҳудожўй, тақводор.
ОРТИҚ (ўзб.) – баданида бирор ортиқча азо билан туғилган бола.
ОТАБЕК (ўзб.) – бекларнинг бошлиғи, сардори.
ОҚИЛ (а.) – ақлли, доно, зукко.
ОҚИЛА (а.) – ақлли, зукко, доно қиз.

ПАНЖИ (ф.т.) – одатда оиладаги бешинчи болага ушбу ном қўйилади. Панж-беш маносини англатади.
ПАРДА (ф.т.) – парда билан туғилган бола.
ПЎЛАТ (ф.т.) – пўлатдан кучли, иродали, мустаҳкам бўлиб улғайсин.

РАВСҲАН (ф.т.) – нурли, ёруғ, чароғон ёки иқболи порлоқ бола бўлсин.
РАЖАБ (а.) – Ражаб ойида, яни ҳижрий йилнинг еттинчи ойида туғилган бола.
РАМАЗОН (а.) – қутлуғ, муборак ой ҳисобланмиш қамарий йилнинг 9 ойида туғилган бола.
РАМЗИДДИН (а.) – диннинг рамзи, тимсоли.
РАСУЛ (а.) -Аллоҳнинг елчиси.
РАНО (а.) – раногуддек сулув, чиройли, пурлатофат қиз.
РАҲМАТ (а.) – меҳрибон, раҳмдил, шафқатли.
РАҲМАТУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳнинг раҳмати, муруввати, марҳамати билан дунёга келтан бола.
РИЗО (а.) – розилик.
РОБИЯ (а.) – оиладаги тўртинчи фарзанд.
РОЗИЯ (а.) – розилик, мамнунлик, шукроналик бакҳш етган, суюкли, ёқимтой, дилкаш қиз.
РОҲАТ (а.) тинч-омон, роҳатда, ҳузур-ҳаловатда яшасин.
РУСЛАН (ф.т.) – арслон, қўрқмас, жасур, қудратли, довюрак.
РУСТАМ (паҳл.) – куч-қудратли, ботир, енгалмас, довюрак жасур, матонатли.
РУКҳСҲОНА (ф.т.) – чиройли, гўзал юзли, кўркам, сулув
РЎЗИ (ф.т.) – ризқи бутун, насибали, бакҳт-саодатли бўлсин.
РЎЗИМУРОД (ф.т-а.) – ризқ-насибали бола улғайиб мурод-мақсадига етсин.
РЎЗИМУҲАММАД (ф-т-а.) – ризқли, насибали болани Муҳаммад (с.а.в.) окҳиратда шафоат қилсинлар.
РУЗИКҳОЛ (ф.т.) – ризқли, насибали, кҳол билан туғилган қиз,

САДОҚАТ (а.) – содиқ, садоқатли, вафодор.
САДРИДДИН (а.) – диннинг баланд мартабали, юқори мавқега ега раҳнамоси, диншшг улуғ намояндаси.
САИД (а.) – бакҳт саодатли.
САИДА (а.) – омадли, бакҳтли, саодатли.
САЙИД (а.) – ега, бошлиқ, раҳнамо, аслзода, олийнасаб.
САЙИДА (а.) – олийнасаб сайидлар авлодига мансуб қиз.
САЙИДБЕК (а.) – аёлзода, олийнасаб беклар авлодидан бўлган бола.
САЙИДМУРОД (а.) – олий насаб, аслзода, сайидлар авлодига мансуб бола. Улғайиб мурод-мақсадига етсин.
САЙФИДДИН (а.) – диннинг қиличи.
САЙФУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳнинг қиличи.
САЛИМ (а.) – соғлом, соғу саломат.
САЛОМАТ (а.) – омон-есонлик, соғу саломатлик.
САМАНДАР (а.) – ўт ичида яшовчи, ўтдан пайдо бўладиган жонзот, ўлмас, мустаҳкам иродали.
САНАМ (а.) – мажусийлар илоҳи, мабудаси; зебо, суюкли қиз.
САОДАТ (а.) – бакҳтли, саодатли, иқболи порлоқ қиз.
САРВАР (а.) – йўлбошчи, раҳнамо.
САРВИНОЗ (ф.т.) – қадди-қомати тикка ўсувчи, сарв даракҳтидек келишган ва нозик қиз.
САРДОР (ф.т.) – раҳнамо, етакчи, йўлбошчи, бошлиқ.
САФАР (а.) – Сафар ойида ёки сафар вақтида дунёга келган бола.
САФАРАЛИ (а.) – Сафар ойида ёки сафар пайтида туғилган бола Алидек куч-қудрат, ақл-заковат егаси бўлсин.
САФАРГУЛ (а-ф.т.) – Сафар ойида ёки сафар пайтида дунёга келган гулдек кўркам, зебо қиз.
САДУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳ ато етган бакҳт-саодат ёки Аллоҳнинг иқболи порлоқ, бакҳту саодатли бавдаси.
СЕВАР (ўзб.) – севимли, ёқимли фарзанд.
СИРОЖ (а.).- машал.
СИРОЖИДДИН (а.) – диннинг нури, машали.
СОАТ (а.) – кҳосиятли, бакҳтли соатда туғилган бола.
СОБИР (а.) -;чидамли, сабру тоқатли, иродаси мустаҳкам бола.
СОБИТ (а.) – мустаҳкам, чидамли, келишган, чиройли бола.
СОДИҚ (а.) – садоқатли, вафодор.
СОЖИДА (а.) – сажда қилувчи, Аллоҳга сиғинувчи мусулмон қиз.
СОЛИҲ (а.) – покиза, пок, солиҳ амаллар қилувчи.
СОҲИБ (а.) – кҳўжайин, ега, дўст, ҳамдам.
СУЛТОН (а.) – подшоҳ, ҳукмдор, юксак мартаба, обрў-етибор егаси бўлсин.
СУЛТОНАЛИ (а.) – юксак обрў-етибор, мартаба егаси бўлсин еки ушбу бола Алидек куч-қудрат, юксак ақлу заковат егаси бўлсин.
СУЛТОНМУРОД (а.) – юксак мавқели, мартабалар, обрў-етибор соҳиби бўлиб етишсин, орзу-муродига еришсин.
СУЛТОНОЙ (а-ўзб.) – олий мартаба, мавқели, обрў, етибор соҳибаси бўлган ойдек гўзал, зебо қиз.
СУРАЙЁ (а.) – юзи Сурайё юлдузидек нурли, ёруғ, гўзал қиз, иқболи Сурайё юлдузидек порлоқ бўлсин.

ТАБАССУМ (а.) – ҳаёти шодликка, қувончга тўлиқ бўлсин ёки кулиб, жилмайиб турувчи, чеҳрасидан табассум аримайдиган қиз.
ТАЛАТ (а.) – юз кўриниши чиройли, гўзал бола.
ТЕМИР (ўзб.) – темирдек мустаҳкам иродали бўлсин.
ТЕСҲА (ўзб.) – тешадек ўткир, кескир бўлсин, мустаҳкам бўлсин еки киндиш теша билан кесилган бола.
ТИЛОВМУРОД (ўзб-а.) – тилаб олинган, Кҳудодан сўраб олинган бола улғайиб мурод-мақсадига етсин.
ТОЖИДДИН (ф.т-а.) – дшнинг тожи, диннинг юксак билимдони, улуғ намояндаси.
ТОЖИМУРОД (ф.т-а.) – кҳол билан туғилган бола улғайиб мурод-мақсадига етсин ёки кҳолли бола орзу-муродимизга ериштирди.
ТОЖИНИСО (ф.т-а.) – аёлларнинг тожи, улуғи, етиборга сазовори ва енг гўзали.
ТОЛИБ (а.) – талаб қилувчи, илм изловчи.
ТОСҲМУРОД (ўзб-а.) – тошдек маҳкам, мустаҳқам иродали бола улғайиб мурод-мақсадига етсин.
ТОСҲПЎЛАТ (ўзб-ф.т) – тош ва пўлатдек мустаҳкам бола, узоқ умр кўрсин.
ТОҲИР (а.) – покиза, бегуноҳ.
ТУРСУН (ўзб.) – нобуд бўлмасин, соғу саломат ўссин, омон қолсин, яшаб кетсин.
ТУРҒУН (ўзб.) – туриб қолсин, нобуд бўлмасин, умри узоқ бўлсин.
ТЎЛҚИН (ўзб.) – яйраб, шоду кҳуррам бўлиб, завқу шавққа тўлиб юрсин.
ТЎРА (ўзб.) – юқори маргаба, мавқе егаси, аслзода.

УБАЙДУЛЛОҲ (а.)- Аллокҳнинг кичик қули.
УЛДОНА (ўзб-ф.т.) – ушбу доно, зукко, ақлли, фаҳм-фаросатли қиздан кейинги фарзанд ўғил бўлсин.
УЛУРБЕК (ўзб.) – улуғ, куч-қудратлн, ҳукмдор ёки бекларнинг улуғ, буюк сардори, бошлиғи.
УМАР (а.) – мангу барҳаёт яшовчи.
УМИД (ф.т.) – умид билан кутилган ёки яшаб кетишига умид қилинган бола.
УМИДА (ф.т.) – орзу-умид билан кутилган ёки яшаб кетишига умид қилинган қиз
УМИДУЛЛОҲ (ф.т.-а.) – Аллоҳ етказган орзу-умид.
УСМОН (а.) – синиқчи, даволовчи, табиб.
УЧҚУН (Узб.) – ҳаёти ёруғ, нурли, толеи порлоқ бўясин.

ФАЗИЛАТ (а.) – якҳши кҳислатли.
ФАЗЛИДДИН (а.) – диннинг фазли, камоли.
ФАЙЗУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳнинг марҳамати ёки Аллокҳнинг ризқу насибали, омадли бандаси.
ФАРАНГИЗ (ф.т) – нур таратувчи, шула сочувчи гўзал қиз.
ФАРИД (а.) – якка, ягона.
ФАРИДА (а.) – якка, ягона, тенгсиз қиз.
ФАРМОН (ф.т.) – буйруқ, Аллоҳнинг фармони, амри билан дунёга келган бола.
ФАРОРАТ (а.) – ҳузур-кҳаловат, роҳат-фароғатда яшасин.
ФАРРУКҳ (ф.т.) – юзидан нур ёгалувчи, очиқ чеҳрали, чиройли, кўркам.
ФАКҳРИДДИН (а.) – диннинг факҳри, ғурури.
ФЕРУЗ (ф.т.) – енгилмас, юлиб.
ФЕРУЗА (ф.т.) – ғолиб, иқболи баланд зебо қиз.
ФИРУЗ (ф.т.) – саодатли, иқболи порлоқ ёки енгилмас, ғолиб,
ФИРУЗА (ф.т.) – саодатли ёки фирузадек бебаҳо, қимматли, гўзал, зебо қиз ёки нурли, юзидан нур таралувчи.
ФОЗИЛ (а.) – билимдон, доно, зукко.
ФОЗИЛА (а.) – билимли, зукко қиз.

Кҳ

КҳАЙРИДДИН (а.) – диннинг кҳайру сакҳовати ёки кҳайру сакҳоватпеша, ҳимматли дин намояндаси.
КҳАЙРУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳнинг кҳайру сакҳовати, муруввати, Аллоҳнинг туҳфаси.
КҳАЛИЛ (а.) – севимли, азиз дўст.
КҳОЛБЕК (ф.т-ўзб.) – беклар авлодидан бўлган кҳолли бола.
КҳОЛБЕКА (ф.т-ўзб.) – беклар авлодидан бўлтан кҳолли қиз.
КҳОЛБИБИ (ф.т-ўзб.) – юқори мавқега ега, баланд мартабали кҳолли қиз.
КҳОЛБОЙ (ф.т-ўзб.) – кҳол билан тушлган бола вояга етиб, улғайиб давлатманд, бой бўлснн.
КҳОЛДОР (ф.т.) – кҳол билан туғилган кҳолли бола.
КҳОЛМИРЗА (ф-т.) – кҳолли бола, билимдон, доно, ўқимишли,саводкҳон бўлиб етишсин.
КҳОЛМУРОД (ф.т-а.) – кҳолли бўлиб туғилган бола, ўсиб орзу-муродига етишсин.
КҳОЛМУҲАММАД (ф.т-а.) – кҳолли бўлиб туғилган болани Муҳаммад (с.а.в.) окҳиратда шафоат қилсинлар.
КҳОЛМЎМИН (ф.т-а.) – кҳолли бўшб туғилган бола мўмин-қобил бўлсин.
КҳОЛТОЖИ (ф.т.) – баданида кҳоли ва тожи мавжуд бўлган бола.
КҳОНДАМИР (ўзб-ф.т.) – бу исм, олимларнинг такидлашича, аслида, “кҳованд амир” бўлиб, унинг маноси Кҳудо амр етувчи ҳукмдордир ёки Кҳудонинг назари тушган, Кҳудонинг йўлидан тўғри юрувчи, Унинг олқишига сазовор бўлган ҳукмрон.
КҳОНЗОДА (ўзб-ф.т.) – кҳон ёки асилзодалар авлодидан бўлган қиз.
КҳОСИЯТ (а,) – якҳши кҳислат ва фазилатлар сокҳибаси бўлсин ёки омадли ёки кҳосиятли кунда туғилган фарзанд.
КҳУДОЙБЕРДИ (ф.т-ўзб.) – Кҳудо берди, Аллоҳ ато етди. Аллоҳнинг марҳамати, туҳфаси бўлган бола.
КҳУДОЙНАЗАР (ф.т-а.) – Кҳудонинг назари тушган бола.
КҳУМОР (а.) – кўпдан интиқлик билан орзиқиб кутилган бола.
КҳУРРАМ (ф.т.) – шод, бакҳтиёр, кҳурсанд, бакҳтли бўлсин ёки қувончли кунда туғилган бола.
КҳУРСАНД (ф.т.) – шоду кҳуррам, бакҳтиёр бўлиб юрсин ёки қувончли кунда туғилган бола.
КҳУРСҲИД (ф.т.) — қуёш бениҳоят чиройли, кҳушсурат ёки иқболи қуёшдек порлоқ бўлсин.
КҳУРСҲИДА (ф.т.) – қуёшдек ҳусну жамол соҳибаси бўлган гўзал, сулув, латофатли киз ёки иқболи қуёшдек порлоқ бўлсин.

ЧАРОС (ўзб.) – кўзлари чаросдек фусункор, жозибаля, чиройли қиз ёки қоп-қора кўзлари катта қиз.
ЧОРИ (ф.т.) – оиладаги тўртинчи ўғил.

СҲ

СҲАБНАМ (ф.т.) – шудрингдек беғубор, покиза қиз.
СҲАВКАТ (а.) – шон-шуҳрат, куч-қудратли бола бўлсин.
СҲАМСИДСИН (а.) – диннинг қуёши.
СҲАМСИЯ (а.) – қуёшдек порловчи чароғон қиз, чиройли қиз.
СҲАМСУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳнинг нури, ёғдуси ёки Аллоҳнинг қуёвдек порлоқ чеҳрали, чиройли бандаси.
СҲАРБАТ (а.) – ёқимли, ширин, суюкли қиз.
СҲАРИФ (а.) – шарафли, муқаддас, азиз.
СҲАРИФА (а.) – азиз, қадрли, шарафли қиз.
СҲАФИҚА (а.) – шафқатли, меҳру мурувватли, оқибатли қиз.
СҲАҲБОЗ (ф.т.) – лочин, чакқон, шиддаткор, шижоатли, довюрак, қудратли бўлсин.
СҲАҲИНА (ф.т.) – довюрак, мард, жасур, қўрқмас қиз.
СҲАҲЛО (а.) – катта, қора кўзли, гўзал қиз.
СҲАҲНОЗ (ф.т.) – шоҳлар, асилзодалар авлодига мансуб нозли, нозик ва зебо, гўзал қиз.
СҲАҲОБИДДИН (а.) – диннинг ёрқин, нурли юлдузи.
СҲАҲОДАТ (а.) – гувоҳлик берувчи.
СҲЕРАЛИ (ф.т-а.) – шердек довюрак, қўрқмас, жасур, Алидек куч-қудрат, ақл-идрок егаси бўлсин.
СҲЕРБОИ (ф.т-ўзб.). – шердек довюрак, жасур, баҳодир бола улғайиб бой-бадавлат бўлсин.
СҲЕРЗОД (ф.т.) – шернинг боласи; шердек довюрак, қўрқмас ботирлар авлодидан бўлган бола.
СҲЕРМУРОД (ф.т-а.) – шердек қўрқмас, жасур, довюрак бола мурод-мақсадига етсин.
СҲЕРМУҲАММАД (ф.т-а.) – шердек довюрак, жасур, баҳодир болани Муҳаммад (с.а.в.) окҳиратда шафоат қилсинлар.
СҲЕРКҳОН (ф.т.-ўзб.) – кҳон, асилзодалар авлодига мансуб, шердек довюрак, жасур, баҳодир бола ёки шерларнинг шери, ҳукмдори, яни шердек довюрак баҳодирларнинг сардори.
СҲЕРҚОБИЛ (ф.т-а.) – шердек довюрак, жасур, баҳодир бола доно, ақшш, қобил бўлиб ўссин.
СҲЕРҚУЛ (ф.т-ўзб.) – Аллоҳнинг шердек жасур, довюрак бандаси.
СҲИРИН (ф.т.) – ёқимли, азиз, суюкли, ширин бола.
СҲОБЕРДИ (ф.т-ўзб.) – Аллоҳнинг марҳамати билан дунёга келган бола улғайиб улуғ мартабалар соҳиби бўлсин.
СҲОДИ (ф.т.) – шодлик, қувонч, бакҳтиёрлик.
СҲОДИБЕК (ф.т-ўзб.) – беклар авлодидан бўлган шоду кҳуррам, қувноқ, бакҳтиёр бола.
СҲОДИГУЛ (ф.т.) – шоду кҳандон, бакҳтиёр, қувноқ ва гулдек зебо қиз.
СҲОДИЁР (ф.т.) – шоду кҳуррамлик, қувонч, бакҳтиёрлик ҳамиша ҳамроҳи бўлсин ёки бизга шодликни ёр етган ёкҳуд қувончли кунда туғилган бола.
СҲОДИМУРОД (ф.т-а.) – шод, кҳуррам, бакҳтиёр бола улғайиб мурод-мақсадига етсин ёки шоду-кҳуррамлик, қувонч-бакҳтиёрлик келтирган бола муродимизга етказди.
СҲОДИМУҲАММДД (ф.т-а.) – шоду кҳуррам бакҳтиёр болани Муҳаммад (с.а.в.) окҳиратда шафоат қилсинлар.
СҲОДИЯ (ф.т.) – шод, кҳуррам, қувноқ, бакҳтиёр ёки қувончли кунда турилган киз.
СҲОДМОН (ф.т.) – шод, бакҳтиёр, қувноқ ёки ҳаёти шодликка тўлиқ бўлсин екҳуд қувончли, шодмон кунда туғилган бола.
СҲОИР (а.) – шоир, сўзга чечан, ҳозиржавоб, ширинсўз, нотиқ бўлсин.
СҲОИРА (а.) – шоира бўлсин, сўзга чечан, ширинсукҳан, нотиқа қиз бўлсин.
СҲОЙИСТА (ф.т.) – ҳурмат-еҳтиромга лойиқ, езоз-етиборга муносиб қиз.
СҲОКИР (а.) – шукур қилувчи, Аллоҳга шукур қилувчи бола бўлсин ёки бизга фарзанд бергани учун Аллоҳга шукр.
СҲОҲИДА (а.) – сулув, гўзал, зебо қиз.
СҲОҲИМАРДОН (ф.т.) – мард, баҳодирлар шоҳи.
СҲОҲРУҲ (ф.т.) – юзида шоҳлик аломатлари зоҳир бўлган келишган, зебо бола.
СҲОҲСАНАМ (ф.т-а.) – гўзаллар, сулувлар шоҳи, зеболиқда беназир, беқиёс қиз.
СҲУКУР (а.) – қаноат, сабру тоқат қилувчи, рози, миннатдор.
СҲУКРУЛЛОҲ (а.) – бизга фарзанд ато қилганлиги учун Аллоҳга беҳад ҳамду санолар, шукроналар бўлсин.
СҲУҲРАТ (а.) – довруғ, обрў, шон, ифтикҳор.

ЕЛБЕК (ўзб.) – улгайиб елнинг бега, сардори, йўлбошчиси бўлсин.
ЕЛДОР (ўзб-ф.т.) – улғайиб юқори мартабалар егаси, елнинг йўлбошчиси, раҳнамоси, ҳукмдори бўлсин.
ЕЛМУРОД (ўзб-а-.)- ел орзу қилган фарзанд бўлсин, елини орзу-муродига ериштирсин.
ЕРАЛИ (ўзб-а.) – жасур, дойюрак, мард бола Алидек куч-қудрат, ақл-заковатли бўлсин.
ЕРГАСҲ (ўзб.) – ака ва опаларига ергашиб юрсин.
ЕРКИН (ўзб-) – еркин, озод, ҳур бола.
ЕСОН (ўзб.) – соғ-саломат, омон-есон ўссин.
ЕСҲБЕК (ўзб.) – беклар наслидан бўлган бола улғайиб, ака-укаларига ҳамдам, еш, ҳамнафас бўлсин.
ЕСҲБЎРИ (ўзб.) – бўри ҳамроҳи, йўлдоши бўлиб, унн ёмон кучлардан, ёвуз руҳлардан ҳимоя қилсин, асрасин.
ЕСҲДАБЛАТ (ўзб-а.) – мол-дунё, давлатга еришиб, бой-бадавлат бўлсин, ризқи бутун бўлиб, бакҳтли, тотув ҳаёт кечирсин.
ЕСҲМУРОД (ўзб.-а.) – орзу кдяинган ҳамроҳ ёки орзусига ҳамроҳ бўлиб, мурод-мақсадига етсин.
ЕСҲҚОБИЛ (ўзб.) – одобли, ес-ҳушли, қобил бола, ака- укаларига йўлдош, ҳамдам, еш бўлсин.
ЕЗОЗ (а.) – етиборга, ҳурмат-еҳгиромга сазовор бўлган қадрли, қимматли, суюкли бола.
ЕҲСОН (а.) – совға, туҳфа.

ЮЛДУЗ (ўзб.) – юлдуздек ёруғ юзли, чиройли, гўзал қиз.
ЮНУС (қад.яҳ.) – каптар.
ЮСУФ (қад.яҳ.) – ортган, кўпайган ҳусн маносида.

ЯЙРА (ўзб.) – яйраб-яшнаб ўссин, ҳаёти қувончга тўлиқ бўлсин.
ЯСҲАР (ўзб.) – яшаб кетсин.

ЎКТАМ (ўзб.) – кучли, қудратли, довюрак, жасур, виқорли.
ЎЛМАС (ўзб.) – ўлмасин, умри узоқ бўлсин.
ЎЛМАСОЙ (ўзб.) – ўлмасин, яшаб кетсин, умри узоқ бўлсин деб умид, ният қилинган ойдек гўзал, зебо қиз.
УРАЛ (ўзб.) — туғилганда киндигига ўралиб тушган ёки жингалак сочли бола.
ЎРОҚ (ўзб.) – ўроқдек ўткир, кескир бўлсин ёки киндиги ўроқ билан кесилган бола.
ЎТКИР (ўзб.) – ўткнр, ўткир ақлу заковат соҳиби, доно бола бўлсин.
ЎТКИРБЕК (ўзб.) – беклар авлодига мансуб бўлган ўткир ақлу заковат соҳиби, билимли, доно бола.
ЎҒИЛОЙ (ўзб.) – шу ойдек гўзал қиздан кейинги туғилажак фарзанд ўғил бўлсин.
ЎРИЛСҲОД (ўзб-ф.т.) – ушбу қувноқ, бакҳтиёр, шодон қиздан кейин туғиладиган бола ўғил бўлсин.

ҚАЛДИРҒОЧ (ўзб.) – қалдирғочнинг қанотидек нозик, ингичка қошли, сулув, гўзал қиз.
ҚАМБАР (а.) – тўрғай.
ҚАҲРАМОН (ф.т.) – довюрак, жасур, қудратли, кўрқмас.
ҚИЛИЧ (ўзб.) – киндиги қилич билан кесилган бола ёки қиличдай кескир, ўткир, мустаҳкам бўлсин.
ҚУДРАТ (а.) – кучли, қудратли.
ҚУДРАТУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳнинг қудрати билан дунёга келган бола ёки Аллоҳнинг қудратли, кучли бандаси бўлсин.
ҚУНДУЗ (ўзб.) – қундуздек чиройли, зебо қиз.
ҚУНДУЗОЙ (ўзб.) – қундуздек гўзал, ойдек сулув, зебо қиз.
ҚУРБОН (а.) – Қурбон ойида туғилган бола.
ҚУРБОНАЛИ (а.) – Қурбон ойида дунёга келган бола Алидек куч-қудрат, акл-заковатли бўлсин.
ҚУРБОННАЗАР (а.) – Қурбон ойида туғилган, Кҳудонинг назари тушган бола.
ҚУРБОНОЙ (а.-ўзб.) – Қурбон ойида туғилган ойдек гўзал, сулув қиз.
ҚУТБИДДИН (а.) – диннинг асоси, таянчи.
ҚУТЛИ (ўзб.) – бакҳтли, саодатманд, иқболи порлоқ.
ҚУТЛИБЕКА (ўзб.) – бакҳтли,саодатли, иқболи порлоқ олийнасаб қиз.
ҚЎЛДОСҲ (ўзб.) – кўмакчи, дўст, ҳамдам.
ҚЎЧҚОР (ўзб.) – мояги, еркаклик тукҳуми катта бўлиб туғилган ёки пешонаси дўнг ёкҳуд қўчқордек кучли бола.
ҚЎСҲОҚ (ўзб.) – баданида қўшимча азо билан туғилган бола.

ҒАЙРАТ (а.) – серҳаракат, шижоатли, толмас, ғайратли бола бўлсин.
ҒИЁС (а.) – кўмак, ердам, мадад.
ҒИЁСИДДИН (а.) – диннинг мадади, кўмаги, ёрдами.
ҒОЛИБ (а.) – зафар қозонувчи, енгилмас, юлиб.
ҒУЛОМ (а.) – ёш кҳизматкор қул.

ҲАБИБ (а.) – суюкли дўст, қадрдон, ғамкҳўр.
ҲАБИБА (а.) – севимли, меҳрибон, қадрли қиз.
ҲАБИБУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳнинг суюкли дўсти.
ҲАЙДАР (а.) – арслон, қўрқмас, жасур, кучли, қудратли бола бўлсин.
ҲАЙИТ (а.) – ҳайит байрами кунларида туғилган бола.
ҲАЙИТАЛИ (а.) – ҳайит байрами кунларида дунёга келган бола Али каби зўр инсон бўлиб етишсин.
ҲАЙИТГУЛ (а-ф.т) – ҳайит кунида туғилган, гулдек чиройли, зебо қиз.
ҲАЙИТМУРОД (а.) – ҳайит кунида фарзандли бўлиб, орзумизга еришдик ёки ҳайит кунида туғилган бола мурод-мақсадига етсин.
ҲАЛИМА (а.) – раҳмдил, шафқатли, мулойим табиатли, беозор, суюкли қиз.
ҲАМДАМ (ф.т.) – содиқ дўст, ўртоқ, ака-укаларига, отасига ҳамдам, мададкор, еш бўлсин.
ҲАМИД (а.) – Аллоҳ таолога ҳамду сано айтувчи.ҲАМИДА (а.) – Аллоҳга шукур қилувчи, ҳамду сано айтувчи ёки мақтовга сазовор қиз.Ҳ
АМИДУЛЛОҲ (а.) – Аллоҳнинг мақтовига сазовор, ало бандаси.
ҲАМРО(Ҳ) (ф.т.) – ҳамдам, шерик.ҲАСАН (а.) – чиройли, ало, гўзал.
ҲАСАНАЛИ (а.) – чиройли, кўркам бола Алига ўкҳшаган якҳши одам бўлсин.
ҲАСАНКҳЎЖА (а-ф.т.) – кҳўжалар авлодига мансуб чиройли, кўркам бола.
ҲОЖИ (а.) -муқаддас ҳаж зиёратида бўлган зиёратчи.
ҲОЖИМУРОД (а.) – ҳожи ериштирган орзу-мурод ёки улғайиб ҳожи бўлсин, мурод-мақсадига етсин.
ҲОТАМ (а.) – олийҳиммат, сакҳоватпеша бола.
ҲУЛКАР (ўзб.) – Сурайё юлдузидек ёруғ юзли, чиройли гўзал қиз ёки иқболи сурайё юлдузидек порлоқ бўлсин.
ҲУМОЮН (ф.т.) – муборак, қутлуғ.

ҚИСКАРТМАЛАР:

(с.а.в.) — Соллаллоҳу алайҳи васаллам
а. — арабча
мўғ. — мўғилча
паҳл.- паҳлавийча
ўзб. — ўзбекча
ҳинд. — ҳиндча
ф.т. — форс-тожик
юн. — юнонча
яҳ. — яҳудийча
қад. яҳ. — қадимий яҳудийча

исмлар, исмлар маноси, исмлар китоби, исмлар қизлар, исломий исмлар, исмлар, исмлар маноси, исломий исмлар, исмлар ўғил, исмлар китоби, узбекча исмлар, исмлар угил, исмлар руйкҳати.