Дуолар тўплами

Арафа кунининг ашийясида кҳоли к’олиш имконингиз бўлса, албатта шундай к’илинг.

Ашийя – аср намозидан тортиб шом намозига азон айтилгунига к’адар бўлган вак’т.

Солиҳлардан бири шундай дейди:

Арафа кунида к’айси дуони к’илган бўлсам, бир йил ҳам ўтмасдан (унинг жавобини) оппок’ тонгдек кўрдим.

Ўзингларга ўзинглар якҳшилик к’илинглар.

Дуоларингизда бизни, ота-онамизни ва зурриётимизни ҳам тилга олишни унутманглар.

К’уйида оят ва ҳадисларга биноан дуолар тўпламини келтирамиз:

🌟 Дуолар 🌟

«لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنيِّ كُنْتُ مِنَ الظَّالمِيِن»

Сендан ўзга кҳеч бир илокҳ йўкдир, мен кҳакикатда ўзига-ўзи зулм килганлардан бўлдим…».

( اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَنِّي أَشْهَدُ أَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذِي لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ ) .

Ей Аллоҳ! Мен Сендан ўзга (ҳак’) илоҳ йўк’ деб, Сен ёлғиз, шериксиз, туғмаган ҳам, туғилмаган ҳам ва ҳеч бир тенги бўлмаган Самад – беҳожат Зотлигингга гувоҳлик келтирганим туфайли сўрайман. (Абу Довуд, Термизий, Ибн Можа ва Аҳмад ривояти)

( اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوْذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وَمِنْ عَذَابِ جَهَنَّمَ، وَمِنْ فِتْنَةِ الْمَحْيَا وَالْمَمَاتِ، وَمِنْ شَرِّ فِتْنَةِ الْمَسِيحِ الدَّجَّالِ).

Парвардигоро! Мен Сендан к’абр азобидан, жаҳаннам азобидан, тириклик ва ўлим фитнасидан ҳамда масиҳи Дажжол фитнасининг ёмонлигидан паноҳ беришингни сўрайман. (Букҳорий ва Муслим ривояти).

( اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوْذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وأَعُوْذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَسِيحِ الدَّجَّالِ، وأَعُوْذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَحْيَا وَالْمَمَاتِ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوْذُ بِكَ مِنَ الْمَأْثَمِ وَالْمَغْرَمِ).

Ей Аллоҳ! Мен Сендан к’абр азобидан, масиҳи Дажжол фитнасидан ва тириклик ҳамда ўлим фитнасидан паноҳ беришингни сўрайман! Парвардигоро! Мен Сендан гуноҳ ва (ножоиз бўлган ёки тўлашнинг имкони бўлмайдиган) к’арздан паноҳ беришингни сўрайман! (Букҳорий ва Муслим ривояти).

( اللَّهُمَّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي ظُلْماً كَثِيراً، وَلاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَ أَنْتَ، فَاغْفِرْ لِي مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِكَ وَارْحَمْنِي، إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ).

Парвардигоро! Албатта мен ўз нафсимга кўп зулмлар к’илдим. Гуноҳларни ёлғиз Сенгина кечирувчисан. Мени Ўз марҳаматинг – Ўз томонингдан бўладиган мағфират билан кечир, раҳм ет! Албатта Сен кечирувчи ва раҳмли Зотдирсан. (Букҳорий ва Муслим ривояти).

( اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا قَدَّمْتُ، وَمَا أَخَّرْتُ، وَمَا أَسْرَرْتُ، وَمَا أَعْلَنْتُ، وَمَا أَسْرَفْتُ، وَمَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي، أَنْتَ الْمُقَدِّمُ، وَأَنْتَ الْمُؤَخِّرُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ ).

Парвардигоро! Менинг аввал к’илганларимни ҳам, (кейин) окҳир к’илганларимни ҳам, яширин к’илганларимни ҳам, ошкор к’илганларимни ҳам, исрофларимни ҳам ва Ўзинг мендан кўра якҳширок’ биладиган (ишларим – гуноҳларим)ни ҳам мағфират ет. Аввал етувчи ҳам, окҳир етувчи ҳам Сенсан. Сендан ўзга (ҳак’) илоҳ йўк’! (Муслим ривояти).

( اللَّهُمَّ أَعِنِّي عَلَى ذِكْرِكَ، وَشُكْرِكَ، وَحُسْنِ عِبَادَتِكَ ) .

Ей Аллоҳ! Сени зикр етишга, Сенга шукр к’илишга ва гўзал ибодатингга мени мушарраф ет-кўмак бер. (Абу Довуд ва Насоий ривояти).

( اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوْذُ بِكَ مِنَ الْبُخْلِ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنَ الْجُبْنِ، وأَعُوْذُ بِكَ مِنْ أَنْ أُرَدَّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الدُّنْيَا، وَعَذَابِ الْقَبْرِ).

Парвардигоро! Мен Сендан бакҳиллик, к’ўрк’ок’лик ва тубан-разил умр (ҳаёт)га к’айтарилишдан паноҳ беришингни сўрайман. Ей Аллоҳ! Мен Сендан дунё фитнаси ва к’абр азобидан паноҳ беришингни сўрайман. (Букҳорий ривояти).

( اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْجَنَّةَ، وأَعُوْذُ بِكَ مِنَ النَّارِ).

Парвардигоро! Мен Сендан жаннатни сўрайман ва дўзакҳдан паноҳ беришингни тилайман. (Абу Довуд ва Ибн Можа ривояти).

( اللَّهُمَّ بِعِلْمِكَ الْغَيْبِ، وَقُدْرَتِكَ عَلَى الْخَلْقِ، أَحْيِنِي مَا عَلِمْتَ الْحَيَاةَ خَيْراً لِي، وَتَوَفَّنِي إِذَا عَلِمْتَ الْوَفَاةَ خَيْراً لِي، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَشْيَتَكَ فِي الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ، وَأَسْأَلُكَ كَلِمَةَ الْحَقِّ فِي الرِّضَا وَالْغَضَبِ، وَأَسْأَلُكَ الْقَصْدَ فِي الْغِنَى وَالْفَقْرِ، وَأَسْأَلُكَ نَعِيماً لاَ يَنْفَدُ، وَأَسْأَلُكَ قُرَّةَ عَيْنٍ لاَ تَنْقَطِعُ، وَأَسْأَلُكَ الرِّضَا بَعْدَ الْقَضَاءِ، وَأَسْأَلُكَ بَرْدَ الْعَيْشِ بَعْدَ الْمَوْتِ، وَأَسْأَلُكَ لَذَّةَ النَّظَرِ إِلَى وَجْهِكَ، وَالشَّوْقَ إِلَى لِقَائِكَ، فِي غَيْرِ ضَرَّاءَ مُضِرَّةٍ، وَلاَ فِتْنَةٍ مُضِلَّةٍ، اللَّهُمَّ زَيِّنَّا بِزِينَةِ الإِيمَانِ، وَاجْعَلْنَا هُدَاةً مُهْتَدِينَ).

Ей Аллоҳ ғайбни билишинг ва яратишга к’одирлигинг билан (сўрайман) агар ҳаётни мен учун кҳайрли деб билсанг, яшат. Агар ўлимни мен учун кҳайрли деб билсанг, ўлим бер. Ей Аллоҳ! Мени ошкору ғайб (ишлар, ҳолат)да Ўзингдан к’ўрк’адиган ет. Розилигу ғазаб (ҳолатда, иш)да ҳак’ни сўзлашни сўрайман. Бойликда ҳам, фак’ирликда ҳам тежамкорлик (исроф етмаслик)ни беришингни сўрайман. Туганмас немат, узилмас-абадий севинч сўрайман. К’азо-ҳукмдан кейин розиликни, ўлимдан сўнг якҳши ҳаётни сўрайман. Юзингни кўриш лаззатини ва зарарли к’айғуларсиз, адаштирувчи фитналарсиз висолинг шавк’ини сўрайман! Ей Аллоҳ! Бизни иймон зийнати ила зийнатла ва тўғри йўлга бошловчи, тўғри йўлда юрувчи (лардан) к’ил. (Насоий ва Аҳмад ривояти).

( اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ، بِأَنَّكَ الْوَاحِدُ الأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذِي لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ، أَنْ تَغْفِرَ لِي ذُنُوبِي، إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ).

Ей Аллоҳ! Мен Сенинг яккаю ягона, туғмаган ҳам, туғилмаган ҳам ва ҳеч бир тенги бўлмаган Самад – беҳожат Зот еканлигинг билан сўрайман: Менинг гуноҳларимни кечир! Албатта, Сен кечиримли ва раҳмли Зотдирсан. (Насоий ва Аҳмад ривояти, Албоний саҳиҳ деган).

( اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَنَّ لَكَ الْحَمْد، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ، الْمَنَّانُ، يَا بَدِيعَ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ، يَاذَا الْجَلالِ وَالإِكْرَامِ، يَاحَيُّ يَاقَيُّومُ، إِنِّي أَسْأَلُكَ الْجَنَّةَ، وأَعُوْذُ بِكَ مِنَ النَّارِ).

Парвадигоро! Ҳамд (ёлғиз) Сенгалиги, Сендан ўзга (ҳак’) илоҳ йўк’лиги, Сенинг ёлғиз, шериксиз ва якҳшиликни ином к’илувчи Зотлигинг билан сўрайман. Ей осмонлару ерни яратувчиси, улуғлик ва икром соҳиби, ей мангу тирик ва абадий турувчи! Мен Сендан жаннатни сўрайман ва дўзакҳдан паноҳ тилайман. (Абу Довуд, Насоий, Термизий ва Ибн Можа ривояти).

( اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَنِّي أَشْهَدُ أَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذِي لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ ) .

Ей Аллоҳ! Мен Сендан ўзга (ҳак’) илоҳ йўк’ деб, Сен ёлғиз, шериксиз, туғмаган ҳам, туғилмаган ҳам ва ҳеч бир тенги бўлмаган Самад – беҳожат Зотлигингга гувоҳлик келтирганим туфайли сўрайман. (Абу Довуд, Термизий, Ибн Можа ва Аҳмад ривояти).

( اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّي، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، خَلَقْتَنِي وَأَنَا عَبْدُكَ، وَأَنَا عَلَى عَهْدِكَ وَوَعْدِكَ مَا اسْتَطَعْتُ، أَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ، أَبُوءُ لَكَ بِنِعْمَتِكَ عَلَيَّ، وَأَبُوءُ بِذَنْبِي، فَاغْفِرْ لِي، فَإِنَّهُ لاَيَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ ) .

Ей Аллоҳ! Сен Роббимсан ва Сендан ўзга (ҳак’) илоҳ йўк’. Мен Сенинг к’улингман. Мен к’урбим етганича Сенинг (алмийсок’да олган) аҳд-паймонинг ва (Пайғамбаринг тилида берган; ширк келтирмаган бандангни жаннатга киритиш ) ваданг (га еришиш)да (к’ўлимдан келганича тиришиб) турибман. Ўзим к’илган нарсалар ёмонлигидан Сендан паноҳ бершингни тилайман. Сенинг менга берган нематларингни ҳам, к’илган гуноҳларимни ҳам етироф етаман. Мени мағфират ет. Албатта, фак’ат Сенгина гуноҳларни кечирувчисан.

(اللَّهُمَّ عَافِنِي فِي بَدَنِي، اللَّهُمَّ عَافِنِي فِي سَمْعِي، اللَّهُمَّ عَافِنِي فِي بَصَرِي، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوْذُ بِكَ مِنَ الْكُفْرِ، وَالْفَقْرِ، وأَعُوْذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ القَبْرِ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ )

Ей Аллоҳ! Менинг баданимни, к’улоғимни ва кўзимни соғлом к’ил – офият бер! Сендан ўзга ҳеч к’андай илоҳ йўк’! Ей Аллоҳим! Мен Сендан куфр ва фак’ирликдан паноҳ беришингни сўрайман. К’абр азобидан паноҳ тилайман. Сендан ўзга (ҳак’) илоҳ йўк’. (Букҳорий, Абу Довуд ва Насоий ривояти).

(اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِي دِينِي، وَدُنْيَايَ، وَأَهْلِي، وَمَالِي، اللَّهُمَّ اسْتُرْ عَوْرَاتِي، وَآمِنْ رَوْعَاتِي، اللَّهُمَّ احْفِظْنِي مِنْ بَيْنِ يَدَيَّ، وَمِنْ خَلْفِي، وَعَنْ يَمِينِي، وَعَنْ شِمَالِي، وَمِنْ فَوْقِي، وَأَعُوْذُ بِعَظَمَتِكَ أَنْ أُغْتَالَ مِنْ تَحْتِيَ).

Ей Аллоҳ! Мен Сендан дунё ва окҳиратда афву-офият сўрайман. Ей Аллоҳим! Мен Сендан динимда, дунёйимда, аҳлимда ва молимда афву-офият тилайман. Ей Аллоҳ! Менинг авратимни беркит! К’ўрк’увимдан омонлик бер-кетказ. Ей Аллоҳ! Мени олдимдан ҳам, ортимдан ҳам, ўнгимдан ҳам, чапимдан ҳам, тепамдан ҳам, Ўзинг сак’ла! Оёғим остидан ҳиёнатга учрашдан Сенинг улуғлигингла паноҳ сўрайман). (Абу Довуд ва Ибн Можа ривояти).

(اللَّهُمَّ عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ، فَاطِرَ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ، رَبَّ كُلِّ شَيْءٍ وَمَلِيكَهُ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ نَفْسِي، وَمِنْ شَرِّ الشَّيْطَانِ وَشِرْكِهِ، وَأَنْ أَقْتَرِفَ عَلَى نَفْسِي سُوءاً، أَوْ أَجُرَّهُ إِلَى مُسْلِمٍ).

Ғайбу ошкорни билувчи, осмонлару ернинг яратувчиси, барча мавжудотнинг Парвардигори ва Молики-подшоҳи бўлган ей Аллоҳ! гувоҳлик бераманки, Сендан ўзга (ҳак’) мабуд йўк’! Нафсимнинг ёмонлигидан, шайтоннинг ёмонлигидан ва унинг ширк (келтиришга чак’ириб к’иладиган васвасаси)дан паноҳ беришингни илтижо к’иламан. Ўзимга ёки бошк’а бир муслимга ёмонлик етказишдан паноҳ тилайман. (Термизий ва Абу Довуд ривояти).

( يَا حَيُّ، يَا قَيُّومُ، بِرَحْمَتِكَ أَسْتَغِيثُ، أَصْلِحْ لِي شَأْنِي كُلَّهُ، وَلاَ تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ).

Ей мангу ҳаёт ва абадий турувчи Зот! Сенинг раҳматинг билан мадад сўрайман. Менинг бутун шаним-ишимни ўнгла ва мени бирон бир лаҳза ҳам ўзимга топшириб к’ўйма. (Ҳоким ривояти. Заҳабий саҳиҳ деган).

( سُبْحَانَ اللَّهِ وبِحَمْدِهِ : عَدَدَ خَلْقِهِ، وَرِضَا نَفْسِهِ، وَزِنَةَ عَرْشِهِ، وَمِدَادَ كَلِمَاتِهِ )

Аллоҳ барча айбу нук’сонлардан покдир. Аллоҳга макҳлук’отлари ададича, нафсининг ризолигича, аршининг вазнича ва калималарининг (сонича) мик’дорича ҳамд ва тасбеҳлар айтаман.(Муслим ривояти).

(اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ عِلْماً نَافِعاً، وَرِزْقاً طَيِّباً، وَعَمَلاً مُتَقَبَّلاً)

Парардигоро! Мен Сендан фойдали илм, покиза-ҳалол ризк’ ва к’абул бўладиган амал тилайман.(Ибн Сунний ва Ибн Можа ривояти).

( اللَّهُمَّ إِنَّكَ خَلَقْتَ نَفْسِي وَأَنْتَ تَوَفَّاهَا، لَكَ مَمَاتُهَا وَمَحْيَاهَا، إِنْ أَحْيَيْتَهَا فَاحْفَظْهَا، وَإِنْ أَمَتَّهَا فَاغْفِرْ لَهَا، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْعَافِيَةَ ) .

Ей Аллоҳ! Албатта, Сен нафсимни – мени яратдинг ва Сен уни вафот топдирувчидирсан. Нафсимнинг ўлими ҳам, ҳаётлиги ҳам Сенгадир. Агар унга ҳаёт берадиган бўлсанг, уни ҳифзу ҳимоя ет. Агар унга ўлим берадиган бўлсанг, мағфират к’ил. Ей Аллоҳ! Мен Сендан офият (соғлик, якҳшилик) тилайман! (Муслим ва Аҳмад ривояти).

( اللَّهُمَّ قِنِي عَذَابَكَ، يَوْمَ تَبْعَثُ عِبَادَكَ)

Ей Аллоҳ! Бандаларингни к’айта тирилтирадиган кунингда мени азобингдан сак’ла! (Абу Довуд ва Термизий ривояти).

( اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَوَاتِ السَّبْعِ، وَرَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ، رَبَّنَا وَرَبَّ كُلِّ شَيْءٍ، فَالِقَ الْحَبِّ وَالنَّوَى وَمُنْزِلَ التَّوْرَاةِ وَالإِنْجِيلِ وَالْفُرْقَانِ، أَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ كُلِّ شَيْءٍ أَنْتَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهِ، اللَّهُمَّ أَنْتَ الأَوَّلُ فَلَيْسَ قَبْلَكَ شَيْءٌ، وَأَنْتَ الآخِرُ فَلَيْسَ بَعْدَكَ شَيْءٌ، وَأَنْتَ الظَّاهِرُ فَلَيْسَ فَوْقَكَ شَيْءٌ، وَأَنْتَ الْبَاطِنُ فَلَيْسَ دُونَكَ شَيْءٌ، اِقْضِ عَنَّا الدَّيْنَ وَأَغْنِنَا مِنَ الْفَقْرِ ).

Етти осмон Парвардигори, улуғ арш Рабби, бизнинг ҳамда барча нарсанинг Парвардигори, уруғу данакни ёрувчи-ундирувчи, Таврот, Инжил ҳамда Фурк’он (К’ур’он)ни нозил етувчи ей Аллоҳ! Сен пешонасидан тутган (яни, Сенинг салтанатинг остидаги) нарсанинг ёмонлигидан паноҳ беришингни сўрайман. Ей Аллоҳ! Сен Аввалдирсан ва Сендан олдин ҳеч нарса йўк’! Сен Окҳирдирсан! Сендан сўнг ҳам ҳеч нарса йўк’. Сен Зоҳирдирсан! Сенинг тепангда ҳеч нарса йўк’! Сен Ботиндирсан! (як’индирсан) Сендан як’инда ҳам ҳеч нарса йўк’! Бизнинг устимиздан к’арзни ўта ва бизни фак’ирликдан бой етгил. (Муслим ривояти).

( الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَطْعَمَنَا وَسَقَانَا، وَكَفَانَا، وَآوَانَا، فَكَمْ مِمَّنْ لاَ كَافِيَ لَهُ وَلاَ مُؤْوِيَ ).

Бизни едирган, ичирган, кифоя етган (к’араган, ҳимоялаган) ва бошпана берган Аллоҳга ҳамд бўлсин. Кифоя етувчиси, бошпана берувчиси бўлмаган к’анча киши бор. (Муслим ривояти).

اللَّهُمَّ عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَاطِرَ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ رَبَّ كُلِّ شَيْءٍ وَمَلِيكَهُ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ أَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ نَفْسِي وَمِنْ شَرِّ الشَّيْطَانِ وَشِرْكِهِ، وَأَنْ أَقْتَرِفَ عَلَى نَفْسِي سُوءاً أَوْ أَجُرَّهُ إِلَى مُسْلِمٍ.

Ғайбу ошкорни билувчи, осмонлару ернинг яратувчиси, бутун мавжудотнинг Парвардигори ва Егадори бўлган ей Аллоҳ! Гувоҳлик бераманки, Сендан ўзга ҳеч к’андай (барҳак’) илоҳ йўк’! Нафсимнинг ёмонлигидан, шайтоннинг ёмонлигидан ва унинг ширк (келтиришга чак’ириб к’иладиган васвасаси)дан, ўзимга ёки ўзга муслимга ёмонлик етказишдан паноҳ беришингни сўрайман. (Абу Довуд ва Термизий ривояти).

( اللَّهُمَّ أَسْلَمْتُ نَفْسِي إِلَيْكَ، وَفَوَّضْتُ أَمِرِي إِلَيْكَ، وَوَجَّهْتُ وَجْهِيَ إِلَيْكَ، وَأَلْجَأْتُ ظَهْرِي إِلَيْكَ، رَغْبَةً وَرَهْبَةً إِلَيْكَ، لاَ مَلْجَأَ وَلاَ مَنْجَا مِنْكَ إِلاَّ إِلَيْكَ، آمَنْتُ بِكِتَابِكَ الَّذِي أَنْزَلْتَ، وَبنَبِيِّكَ الَّذِي أَرْسَلْتَ ) .

Ей Аллоҳ! Ўзимни Сенга таслим етдим. Сенинг савобингни умид етиб, азобингдан к’ўрк’иб ишимни Сенга топширдим-таваккал етдим. Сенга юзландим ва Сенга суяндим. Сенинг ук’убатингдан сендан бошк’а ҳимоялайдиган йўк’, паноҳгоҳ ҳам фак’ат Ўзингдир. Нозил етган китобингга, юборган набиййингга иймон келтирдим. (Букҳорий ва Муслим ривояти).

( اللهُمَّ اهْدِنِي فِيمَنْ هَدَيْتَ، وَعَافِنِي فِيمَنْ عَافَيْتَ، وَتَوَلَّنِي فِيمَنْ تَوَلَّيْتَ، وَبَارِكْ لِي فِيمَا أَعْطَيْتَ، وَقِنِي شَرَّ مَا قَضَيْتَ، فَإِنَّكَ تَقْضِي وَلاَ يُقْضَى عَلَيْكَ، إِنَّهُ لاَ يَذِلُّ مَنْ وَالَيْتَ، [ وَلاَ يَعِزُّ مَنْ عَادَيْتَ]، تَبَارَكْتَ رَبَّنَا وَتَعَالَيْتَ ) .

Ей Аллоҳ! Мени ҳидоят етган кишиларинг к’атори ҳидоят ет. Офият (соғлик, гуноҳлардан поклик) ато етганларинг к’аторида офият бер. ЙАк’ин тутганларинг к’аторида мени ҳам Ўзингга як’ин ет. Ато к’илган нарсаларингни мен учун баракотли ет. К’азо-ҳукм етган нарсаларинг ёмонлигидан мени асра. Албатта, Сен ҳукм етасан. Сенга (к’арши) ҳукм етилмас. Сен дўст тутган киши кҳор бўлмас (ва Сен душман тутган киши азиз бўлмас). Парвардигоро! Сен баракотли-буюк ва олий Зотдирсан. (Абу Довуд, Термизий, Насоий, Ибн Можа ва бошк’алар ривояти).

( اللَّهُمَّ إِنِّي أعُوذُ بِكَ بِرِضَاكَ مِنْ سَخَطِكَ ، وَبِمُعَافَاتِكَ من عُقُوبَتِكَ ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْكَ ، لا أُحْصِي ثَنَاء عَليك ، أنْتَ كما أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ).

Ей Аллоҳ! Мен Сенинг розилигинг билан менга ғазаб к’илишингдан, афву-кечиришинг билан мени азоблашингдан, Сендан Ўзингдан паноҳ беришингни тилайман. Сенга лойик’ бўлганинг каби ҳамду сано айтолмайман. Сен ўзингга сано айтганинг кабидирсан. (Абу Довуд, Термизий, Насоий, Ибн Можа ва бошк’алар ривояти).

( اللَّهُمَّ إِيَّاكَ نَعْبُدُ، وَلَكَ نُصَلِّي وَنَسْجُدُ، وَإِلَيْكَ نَسْعَى وَنَحْفِدُ، نَرْجُو رَحْمَتَكَ، وَنَخْشَى عَذَابَكَ، إِنَّ عَذَابَكَ بِالْكَافِرِينَ مُلْحَقٌ، اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْتَعِينُكَ، وَنَسْتَغْفِرُكَ، وَنُثْنِي عَلَيْكَ الْخَيْرَ، وَلاَ نَكْفُرُكَ، وَنُؤْمِنُ بِكَ، وَنَخْضَعُ لَكَ، وَنَخْلَعُ مَنْ يَكْفُرُكَ).

Ей Аллоҳ! Сенга ибодат етурмиз ва Сен учун намоз ўк’иб саждалар к’иламиз. Сен томон (як’ин бўлиш учун) ҳаракат етиб, Сенинг тоатингга ошик’амиз. Раҳматингдан умидвормиз, азобингдан к’ўрк’амиз. Албатта, азобинг кофирларга етувчидир. Парвардигоро! Биз Сендан мадад сўраймиз, мағфират тилаймиз. Сенга якҳши сано-мак’товлар айтамиз. Сенга кофир бўлмаймиз. Сенга иймон келтириб, итоат етамиз ва Сенга кофир бўлган кимсаларни тарк к’иламиз. (Байҳак’ий ривояти. Албоний санадини саҳиҳ деган).

( اللهُمَّ إِنِّي عَبْدُكَ، ابْنُ عَبْدِكَ، ابْنُ أَمَتِكَ، نَاصِيَتِي بِيَدِكَ، مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ، عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ، أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ، سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ، أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِي كِتَابِكَ، أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَداً مِنْ خَلْقِكَ، أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ، أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِيعَ قَلْبِي، وَنُورَ صَدْرِي، وَجَلاءَ حُزْنِي وَذَهَابَ هَمِّي ) .

Ей Аллоҳим! Албатта, мен Сенинг к’улингдирман. К’улингни ўғлиман. Чўрингни ўғлиман. Пешонам к’ўлингда (яни, мен Сенинг салтанатинг-ҳукминг остидаман). Ҳукминг менинг устимда жорийдир. Менинг устимдаги к’азо (амр-ҳукминг) адолатдир. Сенинг учун бўлган ҳар бир исм билан Сендан сўрайман. У исм билан Ўзингни номлаган единг ёки бирон китобингда нозил к’илган единг ёки уни бирон бандангга билдиргандинг ёки Ўз олдингдаги ғайб илмида олиб к’ўйган единг. СҲу исмларнинг ҳаммаси билан сўрайман. К’ур’онни калбимнинг баҳори, кўнглимнинг нури, маҳзунлигимни кетиши (кетказувчи) ва ташвишимни кетиши (аритувчи) к’ил. (Аҳмад ривояти. Албоний саҳиҳ деган).

(اللهُمَّ إِنِّي أَعُوْذُ بِكَ مِنَ الْهَمِّ وَالْحَزَنِ، وَالْعَجْزِ وَالْكَسَلِ، وَالْبُخْلِ وَالْجُبْنِ، وَضَلَعِ الدَّيْنِ وَغَلَبَةِ الرِّجَالِ).

Парвардигоро! Мен Сендан ташвишу ғамдан, ожизликдан, ялк’овликдан, бакҳилликдан, к’ўрк’ок’ликдан, к’арзнинг оғирлигидан ва кишиларнинг ғолиб бўлиб кетишидан паноҳ беришингни сўрайман. (Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бу дуони кўп айтар едилар). (Букҳорий ривояти).

( لاَ إِ إِلاَّ اللَّهُ الْعَظِيمُ الْحَلِيمُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ رَبُّ السَّمَوَاتِ، وَرَبُّ الأَرْضِ، وَرَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمُ ).

Улуғ, Ҳалим Аллоҳдан Ўзга (ҳак’) илоҳ йўк’. Арш егаси улуғ Аллоҳдан ўзга ҳеч (ҳак’) илоҳ йўк’. Осмонлар Рабби, ернинг Рабби, аршнинг Рабби бўлган Карим Аллоҳдан ўзга (ҳак’) илоҳ йўк’. (Букҳорий ва Муслим ривояти).

( اللهُمَّ رَحْمَتَكَ أَرْجُو، فَلا تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ، وَأَصْلِحْ لِي شَأْنِي كَلَّهُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ).

Ей Аллоҳим! Раҳматингдан умидворман. Мени бирон лаҳза ҳам ўзимга топшириб к’ўйма. Менинг бутун шанимни-ишларимни ўнгла. Сендан ўзга ҳеч к’андай (барҳак’) илоҳ йўк’. (Абу Довуд ва Аҳмад ривояти).

( لاَ إِله إِلاَّ أَنْتَ، سُبْحَانَكَ، إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظالِمِينَ ) .

Сендан ўзга ҳеч бир (барҳак’) мабуд йўк’. Сен барча айбу нук’сондан пок Зотдирсан. Албатта, мен зулм к’илувчилардан бўлдим. (Термизий ва Ҳоким ривояти).

(اللهُ أَكْبَرُ، اللَّهُ أَعَزُّ مِنْ خَلْقِهِ جَمِيْعاً، اللَّهُ أَعَزُّ مِمَّا أَخَافُ وَأَحْذَرُ، أَعُوذُ بِاللهِ الَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ، الْمُمْسِكِ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ أَنْ يَقَعْنَ عَلَى الأَرْضِ إِلاَّ بِإِذْنِهِ، مِنْ شَرِّ عَبْدِكَ فُلاَنٍ، وَجُنُودِهِ، وَأَتْبَاعِهِ، وَأَشْيَاعِهِ، مِنَ الْجِنِّ وَالإِنْسِ، اللَّهُمَّ كُنْ لِي جَاراً مِنْ شَرِّهِم، جَلَّ ثَنَاؤُكَ، وَعَزَّ جَارُكَ، وَتَبَارَكَ اسْمُكَ، وَلاَ إِلَهَ غَيْرُكَ)

Аллоҳ буюкрок’дир! Аллоҳ жамики макҳлук’отларидан к’удратли – Азиз зотдир. У мен к’ўрк’аётган ва кҳавфланаётган кимсалардан к’удратлирок’дир! ЙАккаю ёлғиз илоҳ бўлган етти осмонни ер устига тушиб кетишидан тутиб турувчи – магар Унинг изни билан тушиши мумкин – Аллоҳдан фалончи банданг ҳамда унинг инсу жинлардан бўлган к’ўшинлари, ергашувчилари ва гуруҳларининг ёмонлигидан паноҳ беришини сўраб илтижо етаман. Ей Аллоҳим! Мени уларнинг шарри-ёмонлигидан асровчи ҳимоячим бўл. Сенинг мак’товинг юксак, ҳимоянг к’удратлидир. Сенинг исминг буюк-баракотлидир ва Сендан ўзга (ҳак’) илоҳ йўк’. (Букҳорий ривояти).

( رَبِّ اغْفِرْ لِي، رَبِّ اغْفِرْ لِي ) .

Парвардигоро, мени мағфират к’ил. Парвардигоро, мени мағфират к’ил. (Абу Довуд ва Ибн Можа ривояти).

( اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي، وَارْحَمْنِي، وَاهْدِنِي، وَاجْبُرْنِي، وَعَافِنِي وَارْزُقْنِي، وَارْفَعْنِي ).

Парвардигоро, мени мағфират ет. Менга раҳм ет. Мени ҳидоят к’ил, ўнгла ва офият (соғлик) ато ет. Менга ризк’ бер ва мени баланд к’ил. (Абу Довуд, Термизий ва Ибн Можа ривояти).

(اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوْذُ بِكَ أَنْ أَضِلَّ، أَوْ أُضَلَّ، أَوْ أَزِلَّ، أَوْ أُزَلَّ أَوْ أَظْلِمَ أَوْ أُظْلَمَ، أَوْ أَجْهَلَ أَوْ يُجْهَلَ عَلَيَّ).

Ей Аллоҳ, мен Сендан адашишдан ёки адаштирилишдан, тойиш ёки тойдирилишдан ёки зулм к’илиш ёки зулмланишдан ёки (бировга) жоҳиллик к’илиш ёки менга жоҳиллик к’илинишдан паноҳ беришингни сўрайман. (Абу Довуд, Насоий, Термизий ва Ибн Можа ривояти).

( لاَإِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ، رَبُّ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا العَزِيزُ الْغَفَّارُ ) .

(Мутлак’ Ғолиб) К’аҳҳор, осмонлар, ер ва улар ўртасидаги мавжудотлар Парвардигори Азиз ва Ғаффор (кечирувчи) бўлган ягона Аллоҳдан ўзга ҳеч бир (ҳак’) илоҳ йўк’. (Насоий ривояти. Ҳоким ва Заҳабий саҳиҳ деган).

(اللهُمَّ اكْفِنِي بِحَلالِكَ عَنْ حَرَامِكَ، وَأَغْنِنِي بِفَضْلِكَ عَمَّنْ سِوَاكَ).

Ей Аллоҳ! Мени ҳалолинг билан ҳаромингдан сак’ла, тўс. Фазлу марҳаматинг билан ўзгалардан беҳожат ет. (Термизий ривояти).

(اللهُمَّ إِنِّي أَعُوْذُ بِكَ مِنَ الهَمِّ وَالْحَزَنِ، وَالْعَجْزِ وَالْكَسَلِ، وَالْبُخْلِ وَالْجُبْنِ، وَضَلَعِ الدَّيْنِ وَغَلَبَةِ الرِّجَالِ)

Парвардигоро! Мен Сендан ташвишу ғамдан, ожизликдан, ялк’овликдан, бакҳилликдан, к’ўрк’ок’ликдан, к’арзнинг оғирлигидан ва кишиларнинг ғолиб бўлиб кетишидан паноҳ беришингни

( اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوْذُ بِكَ أَنْ أُشْرِكَ بِكَ وَأَنَا أَعْلَمُ، وأَسْتَغْفِرُكَ لِمَا لاَ أَعْلَمُ ) .

Ей Аллоҳ! Сенга билиб турган ҳолимда ширк келтириб к’ўйишдан Ўзинг сак’ла. Билмасдан келтирганларим учун Сендан кечирим-мағфират сўрайман (Аҳмад ва бошк’алар ривояти). сўрайман. (Букҳорий ривояти).

} رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ { .

«Парвардигоро, бизга бу дунёда ҳам якҳшилик ато к’ил, окҳиратда ҳам якҳшилик ато ет ва бизни дўзакҳ азобидан асра». (Бак’ара: 201).

( أَسْتَغْفِرُ اللهَ الْعَظِيْمَ الَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ )

«ЙАккаю ёлғиз, барҳаёт ва абадий турувчи улуғ Аллоҳдан мағфират етишини сўрайман, Унга тавба к’иламан». (Абу Довуд, Термизий ва Ҳоким ривояти. Албоний саҳиҳ деган).

«لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنيِّ كُنْتُ مِنَ الظَّالمِيِن»

Сендан ўзга кҳеч бир илокҳ йўкдир, мен кҳакикатда ўзига-ўзи зулм килганлардан бўлдим…».

Аллоҳумма амийн.